บล็อกของ Thanawit

ที่บอกว่า มั่ว ๆ เพราะว่า ผมไม่ได้ทำตามตำรา คิดเอง เออเอง ทำเอง อีกแล้ว โดยอาศัยความน่าจะเป็นและตรรกะเข้ามาช่วย ในการคิดแค่นั้นเอง

กล้วยเล็บมือนางครับ ผมเอาหน่อมาจากบ้านที่ชุมพร เอามาถึงชลบุรี ก็ไม่ที่จะปลูก ก็เลยเอามาปลูกไว้ริมรั้วที่โรงงานเสียเลย ปลูกไว้จนได้กินลูกแล้วละครับ

คราวนี้ไม่พลาดแล้วครับ ...เรื่องสูตร 3:1:5 (วัตถุดิบ:น้ำตาล:น้ำ) ครั้งนี้เป็นการหมักสับปะรด ครับ จริง ๆ ผมยังไม่รู้เลยว่า ทำไปแล้วจะได้ใช้บริโภคหรือไม่ ...แต่ยังงัยถ้าไม่ได้กิน ก็ได้ใช้แน่นอน ไม่เสียหาย "สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็น ไม่เท่ามือคลำ สิบมือคลำ ไม่เท่าทำดู" อย่างน้อยก็ได้ความรู้จากประสบการณ์ .......

สับปะรด ซื้อมา 4 ลูก กินลูกนึง เหลืออีก 3 ลูก ลูกละ 1 กก. นิด ๆ ตัดหัวตัดท้ายออกหน่อย ก็เหลือ 1 กก. พอดี

ช่วงนี้เห็นกระแสเรื่องสุขภาพ มาแรงมาก ไม่เว้นแม้แต่ในต่างจังหวัดแถวบ้านแม่ยายไปซื้อ น้ำเอ็นไซม์ มากินกันแพงก็แพง ทั้ง ๆ ที่เราก็น่าจะทำเองได้เพียงแต่อาจจะต้องใช้เวลาสักนิด ไม่รวดเร็วทันใจเหมือนซื้อกิน ก็เลยต้องขอคำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญ โชคดีได้พี่ธนนันท์ คอยแนะนำให้อย่างละเอียด  ขอส่งการบ้านชุดแรกก่อนนะครับ เพราะไม่แน่ใจว่าที่ทำไปถูกต้องหรือไม่ จึงยังไม่กล้าทำ ชุดที่ 2 ต้องให้อาจารย์ตรวจก่อน ถ้าชุดนี้ถูกต้องก็จะได้ไปทำชุดที่ 2-3-4....ต่อ

ได้ฤกษ์งามยามดีเสียที สำหรับการส่งการบ้านชิ้นนี้ ยังมีการบ้าน ท่านอื่น ๆ อีก ที่ผมทำแล้ว แต่ประเมินด้วยด้วยเองแล้วก็ไม่ผ่านครับ ขอไปฝึกวิชาอีกหน่อยนะครับ จะมีก็แต่ชิ้นนี้ที่พอไปวัดไปวาได้ คุณมะโหน่งส่งเมล็ดให้มาเยอะเลย ผมแบ่งให้เพื่อนไปครึ่งนึง เห็นเพื่อนบอกว่าว่างอกแล้ว เหมือนกันแต่ยังไม่โต ส่วนของผมเอามาหว่านฝากไว้ในกระถางผัก 5-6 เมล็ด (ที่เหลือว่าจะเอาส่งไปให้พ่อที่ชุมพร) ขึ้นมาทุกเมล็ดครับ แต่โดนตัวอะไรก็ไม่รู้กินเหี้ยนเหลือแค่ 2 ต้นก็เลยขุดแยกมาใส่ในกระถาง ต่างหาก ก็ได้ดังรูปข้างล่างนี่แหละครับ

ห่างหายจากการเขียน บล๊อก ไปนาน จำได้ว่าป้าเล็กเคยเพาะ ลูกเหรียง มาให้ดู แต่ต้องใส่ทรายด้วย .....ผมเคยบอกไปว่า ไม่จำเป็นต้องใส่ทรายก็ได้ แต่ไม่ได้ทำให้ดูสักที ....อาทิตย์ที่แล้ว นึกอยากกิน ลูกเหรียงผัดเผ็ดหมู ก็เลยได้โอกาสเก็บรูปไว้ มาให้ดูครับ 

วิธีการก็เหมือนกับการเพาะใส่ทราย ต้องตัดตูด และแช่น้ำไว้ 1 คืน

และที่สำคัญคือ เมือกใส ๆ นี่ครับ จะต้องล้างให้สะอาด ไม่เช่นนั้นแล้วจะพากันเน่าหมดครับ

ถึงจะห่างหายไป แต่ก็คิดถึงบ้านสวนแห่งนี้ อยู่ตลอดเวลา .... ที่หายไป ก็เพราะว่า ต้องไป จัดงานศพ คุณย่า ที่ชุมพร สำหรับผมแล้ว คุณย่า เปรียบเสมือน แม่คนที่ 2 เลยทีเดียว ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นความรู้สึกอย่างไร ขอเก็บและรับรู้ไว้ในใจ คนเดียวก็พอ .... 2 เดือนที่แล้ว คุณยายจากไป .... ความเสียใจยังไม่ทันจางหาย คุณย่า ก็มาจากไปอีกคน ห่างกันแค่ 2 เดือน 2 วัน ....

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา มีโอกาส ได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด(ชุมพร) สาเหตุเนื่องจากแม่โทรมาบอกว่า "คุณยายเสียแล้ว" กำลังนั่งกินข้าวเช้าที่โรงงานอยู่ วางจานข้าวทิ้งทันทีเลย กินไม่ลงแล้ว โทรหาภรรยา โทรหาคุณน้า ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน กับพี่ชายอีกคนที่ปทุมฯ สรุปว่าจะออกเดินทางกันไปเลย เพื่อให้ไปทันอาบน้ำศพ ออกจากศรีราชา 11 โมง ถึงปทุมฯ บ่ายโมง ออกจากปทุม บ่ายโมงกว่า ถึงบ้านชุมพร 2 ทุ่มพอดี ญาติ ๆ มากันหมดแล้วรอแค่ชุดผมอีกชุดเดียว ....นี่คือวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป...ได้แต่ถามตัวเอง ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ เรากำลังวิ่งตามอะไรอยู่ แทนที่จะได้ดูแล คุณย่า คุณยาย ตอนปั้นปลายชีวิต กลับทำได้แค่ไปรดน้ำ

อ่านบันทึกสุ่มแสดง เจอ บล๊อกเก่า ของ พี่โสทร ตั้งแต่ 2009 พออ่านแล้ว ผมงงมากเลยปลูกกล้วยกลับหัว ปลูกพืชตีกลับ .... ก็เลยไปหา อากู๋ ..... เห็นว่าเป็นประโยชน์ กับ พวกเราชาวบ้านสวน ก็เลยขุด บล๊อกขึ้นมาอีกครั้งเผื่อใครที่ยังไม่ได้อ่าน