บล็อก

22 เมษายน 2550

วันนี้ขอเขียน blog แนวสังคมหน่อยนะครับ ไม่ใช่สังคมระดับใหญ่โตอะไรที่ไหน ในหมู่บ้านผมนี่เอง ทำไมถึงได้เขียนเรื่องนี้ เพราะกลับมาอยู่บ้านแล้วมันเห็น ผมจากบ้านไป 14 ปี กลับมาแล้วยังเห็น เห็นความเปลี่ยนแปลงที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเลย ของคนกลุ่มหนึ่งที่เขาไม่มีที่ทำกิน พูดง่ายๆ ว่าไม่มีสวนยางนี่เอง แต่เขามีบ้านที่มีบริเวณบ้าน คนกลุ่มนี้ประกอบอาชีพ ก่อสร้าง รับจ้างกรีดยาง จริงๆ รายได้มันพอกิน แต่ทำไมเขายังอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่ผ่านไปแล้ว 14 ปี ผมพอจะสรุปประเด็นได้ดังนี้

18 ​เมษายน​ 2550

คำ​เตือน​ : ​บท​ความ​นี้​เป็น​ความ​คิดเห็น​ส่วน​ตัวล้วนๆ​ ​อ่าน​แล้ว​อาจขัดใจท่าน

วันนี้หัวข้อ​ไม่​เกี่ยว​กับ​ลีนุกซ์นะครับ​ ​แต่​ได้​อ่านเรื่องของเพื่อนที่ทำ​ปริญญา​เอก​อยู่​เยอรมัน​ http://gotoknow.org/blog/mrschuai/87073 ​และ​ http://gotoknow.org/blog/mrschuai/87827 ​ก็​ได้​ความ​คิดที่​จะ​เขียน​ Blog ​นี้​ ​นึก​ถึง​ตัวเองชอบเกษตรเหมือน​กัน​ ​แต่ทำ​ไมตอน​นั้น​ต้อง​มาปลูกฝังว่า​เรียนเกษตร​ ​เรียนช่าง​ไม่​ดี​ ​ต้อง​เรียนสายสามัญวิทย์​-​คณิต​ ​เพราะ​ตอนเรียนประถมมัธยมผมคะ​แนนดี​เหรอ​ ​ที่​โดนปั่นหัวมา​แบบ​นั้น​ ​ถ้า​ผมเรียน​ได้​คะ​แนน​ไม่​ดี​ ​เกเรหน่อยๆ​ ​น่า​จะ​ได้​เรียนช่าง​ ​หรือ​เกษตรสมใจไป​แล้ว​ ​ใครหนอที่ปลูกฝัง​ความ​คิดผมแบบ​นั้น​ ​ถ้า​ย้อนเวลา​ได้​ผม​จะ​กลับไปเรียนเกษตร​ ​หรือ​เรียนช่างผม​ไม่​เรียนสายสามัญ​   ​จบสายสามัญจนเอนทรานซ์ติดศึกษาศาสตร์​ ​เทคโนโลยีการศึกษา​ ​อยากเรียนเทคโนโลยีการศึกษา​ ​แค่รู้ว่า​เขา​เรียนถ่ายรูป​เท่า​นั้น​ ​ตอนเรียน​จึง​ได้​รู้ว่า​เป็น​คนที่ถ่ายรูป​ไม่​ได้​เรื่อง​

16 เมษายน 2550

วันนี้หลายคนคงเริ่มเดินทางกลับกันแล้ว ก็คงสนุกสนานกัน กับเทศกาลสงกรานต์ และขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่สูญเสียญาติ จังหวัดตรังเองก็สูญเสีย ไปถึง 37 ศพ สูญหายอีก 1 ไม่เกี่ยวกับอุบัติเหตุทางท้องถนนเลย แต่เป็นน้ำหลากที่น้ำตกโตนสายรุ้ง อ.ย่านตาขาว เป็นเรื่องแปลกพอสมควรที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ก็นับว่าโชคดีที่ผมไม่ไปเที่ยวสงกรานต์ที่น้ำตกนี้ ไม่งั้นก็ไม่มีคนอัพเดทเวบนี้แล้ว :)

1 เมษายน 2550

ก็สองเดือน กับประมาณ 5 วัน ที่กลับมาอยู่บ้าน หลายสิ่งหลายอย่างที่ได้วาดฝันเอาไว้ก็ได้เสร็จไปบ้างพอที่จะเริ่มลงมือทำอะไรได้บ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นระบบประปาเข้าสวนและใช้ในบ้าน ด้วยแท้งค์ 2000 ลิตร สูง 9 เมตร เรือนเพาะชำก็พอจะลงมือเพาะอะไรได้บ้างแล้ว ผมเป็นคนค่อนข้างแปลก เรือนเพาะชำเป็นสิ่งที่ผมใฝ่ฝันอยากจะมีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม วันนี้ผมก็ได้ทำให้ตัวเองแล้ว และทำเพียงลำพัง ด้วยงบประมาณจำกัดจึงต้องทำแบบง่ายๆ เสาไม้ไผ่ตง หาได้ในบริเวณเนื้อที่บ้านไม่ต้องไปซื้อหา คาดด้วยเหล็กท่อน้ำ และลวด เรือนเพาะชำขนาด 9X6 เมตร ในตอนเริ่มต้นนี้ก็พอที่จะเพาะชำอะไรได้แล้ว เล็กไปหรือใหญ่ไปก็ยังไม่รู้ สิ่งแรกที่เพาะในเรือนเพาะชำคือ มะละกอพันธุ์ฮอลแลนด์

30 มีนาคม 2550

วันนี้ไปตัดหญ้าในสวนยาง ซึ่งเดิมพื้นที่ตรงนี้เป็นที่นามาก่อน ก็เลยเขียน blog เรื่องนี้ซักหน่อย ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับพื้นที่ภาคใต้ที่ตอนนี้ถ้าเดินทางไปไหนก็จะเห็นนาข้าวกลายเป็นสวนยาง สาเหตุเพราะยางราคาดี สำหรับที่บ้านยางราคาดีคงไม่ใช่เหตุผลหลักที่เปลี่ยนจากนาข้าวเป็นสวนยาง ที่บ้านทำนาเพื่อเอามากินไม่ได้ทำเพื่อขาย หลังๆมา ค่าจ้างในการทำนาไม่ว่าจะค่าไถ ค่าจ้างคนเกี่ยว ค่าแรงแพงมาก ถ้าเอาค่าจ้างในการทำนามาซื้อข้าวสารยังดีเสียกว่า อีกอย่างน้ำในการทำนาเริ่มไม่มีเพราะเหมืองธรรมชาติที่ส่งน้ำมาเริ่มตื้นเขิน ที่นาผมอยู่ใกล้เหมืองส่งน้ำชลประทาน แต่เหมืองอยู่ต่ำกว่านาหลายเมตรไม่เคยได้ใช้ประโยชน์จากชลประทานนี้เลย ด้วยสองเหุตผลนี้ที่บ้านเลยเลิกทำนาซื้อข้าวสารดีกว่า และนาก็กลายเป็นสวนยางที่ผมไปตัดหญ้าวันนี้ ตัดหญ้าไปก็นึกเสียดายเหมือนกันทุ่งนาที่เคยวิ่งเล่นสมัยเด็กๆ

21 มีนาคม 2550

ตามชนบทที่น้ำประปาเข้าไม่ถึง น้ำที่จะใช้ในชิวิตประจำวันก็เป็นน้ำจากบ่อน้ำ ที่ทุกบ้านจะขุดเอาน้ำไว้ใช้ สมัยที่ยังไม่มีไฟฟ้าก็ใช้ถังผูกเชือกดึงน้ำขึ้นมาโดยใช้รอก นึกถึงสมัยเด็กๆ บ้านข้างๆใช้ "หมา" ตักน้ำ งงละซีหมาจะไปตักน้ำได้อย่างไร เป็นภาษาเฉพาะถิ่น หมา คือถังตักน้ำที่ทำจากกาบของต้นหมาก (ภาษาใต้เรียกว่า ต้อหมาก) ใช้วิธีการพับแล้วเย็บด้วยไม้ใผ่จนมีลักษณะเป็นถังน้ำ ใช้ตักน้ำขึ้นจากบ่อ แต่หลังจากที่มีไฟฟ้าใช้ หมา และถังตักน้ำจากบ่อ ก็หายไปมีปั๊มน้ำไฟฟ้าเข้ามาแทน ที่บ้านผมก็เช่นกันมีปั๊มน้ำใช้อยู่ อายุมันมากกว่า 10 ปี พอๆ กับมีไฟฟ้าใช้มั่งมันทนสุดยอด ไม่พังซักที แต่มีสิ่งที่มันจะเสียและต้องเปลี่ยนให้มันคือ คอนเดนเซอร์ ไม่กี่วันที่ผ่านมามันก็หยุดทำงาน ก็รู้ทันมันว่าต้องคอนเดนเซอร์เสีย

19 ​มีนาคม​ 2550

    หลังจากที่ได้เขียน blog ฝนแรกไปแล้ววันนี้ก็เป็นความโชคดีที่ฝนตกมาให้เป็นครั้งที่สองจะฝนแท้หรือฝนเทียมผมไม่อาจทราบได้แต่ฝนที่ตกลงมาสองครั้งนี้ก็ทำให้ต้นไม้บริเวณบ้านสดชื่นขึ้นต้นที่กำลังจะตายก็สามารถฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้งฝนตกทำให้เกษตรกรชาวสวนยางยิ้มออกเพราะอะไรเหรอเพราะช่วงนี้เป็นช่วงหยุดกรีดยางเนื่องจากยางผลัดใบในช่วงต้นปีที่ผ่านมาการที่จะกรีดยางได้อีกรอบหนึ่งนั้นต้องใบแก่และฝนตกถ้าฝนตกลงมาอีกครั้งสองครั้งคิดว่าเกษตรกรชาวสานยางคงจะเปิดหน้ายางรอบใหม่ได้อีกครั้งหนึ่งนั่นหมายความผมเองก็ต้องหัดกรีดยางบ้างแล้ว

16 มีนาคม 2550

ฝนแรกของปีนี้หลังจากที่แล้งมานาน แล้งแบบไม่มีฝนตกมาเลย ตั้งแต่ผมกลับมาอยู่บ้าน สิ่งที่ผมรออยู่คือรอฝน เมื่อไหร่ฝนจะตกมาซักที จะได้ทำอะไรเกี่ยวกับการเกษตรให้เต็มที่ซักที  วันนี้เทวดาเป็นใจส่งฝนมาหนึ่งห่าใหญ่เมื่อตอนเย็น ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจะมีฝนตกมาอีกหรือไม่ แต่วันนี้ก็ทำให้อากาศน่านอน เมื่อมาเปิดเวบเขียน Blog เหลือบมองมาทางซ้ายของเวบเห็นรายงานสภาพอากาศไม่ได้คิดอะไรมาก รูปสวยดีนะ เอ.. แต่รูปฝนตกนี่นา เออใช่วันนี้ฝนตก

อากาศเย็นสบายนอนก่อนนะครับ

18 มีนาคม 2550

วันนี้ผมตั้งหัวข้อ Blog ด้วยคำถาม "เขาเรียกกันว่าอะไร?" เพราะมีสิ่งที่ผมสงสัยว่าเขาเรียกสิ่งนี้ว่าอะไร ที่มาคือผมเดินท่อประปาขนาด 2 นิ้ว เข้าสวนผ่านหน้าบ้าน ที่หน้าบ้านผมถมด้วยดินที่มีหินปน จะใช้จอบหรือเสียมขุดเนี่ยหมดสิทธิ์ ต้องไปซื้อเจ้าตัวนี้มา ทีบ้านผมเรียกมันว่า "ไอ้โจ้ง" ใช้สำหรับขุดดินที่แข็งมากๆ หรือดินปนหิน ผมขุดเจอหินจนปลายด้านแหลมงอ

ไอ้โจ้ง เป็นชื่อเดียวกับชื่อเพื่อนผมสมัยเรียนมัธยมเลย ขุดดินไปก็ทำให้นึกถึงเพื่อนคนนี้ด้วย บ้านใครเรียกว่าอะไรบอกเล่ากันหน่อยนะครับ ผมคิดว่าคนละท้องถิ่นคงเรียกไม่เหมือนกัน  ดูภาพ "ไอ้โจ้ง"

9 มีนาคม 2550

วันนี้ เหนื่อยอีกวัน เหนื่อยกับงานปูน คนที่ไม่เคยทำงานก่อสร้างคงไม่ทราบว่า การผสมปูน การหิ้วถังปูนมันเหนื่อย และหนักขนาดไหน ถ้าคุณผสมปูนไม่ถูกวิธียิ่งจะทำให้หนักขึ้นไปอีก งานเหนื่อยหนักแค่ไหน แต่มีความสุข ความสุขที่ว่าคือทำกันสองคนกับพ่อ งานวันนี้คือเทปูนลาดพื้นใต้ที่วางแทงค์น้ำ ทำกันตั้งแต่เช้าได้ทานข้าวมื้อเที่ยงตอนบ่ายโมง

ประเด็นที่จะคุยวันนี้ไม่ใช่เรื่องงานก่อสร้างหรอก แต่จะพูดเรื่องอาหาร