6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงมา 6 เดือน กับ 2 วัน แล้วมาหวนย้อนมองภาพสิ่งที่ตนเองได้ทำไปนั้นมีหลาย ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงไปในแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงที่ตนเองเคยวาดฝันไว้ในความคิดมานานจากภาพในความคิดและจินตนาการ  กลายเป็นรูปธรรมและความจริงเริ่มมีให้เห็นจากการลงมือทำของครอบครัวเล็ก ๆ ของผมกับ 3 แรง ที่มีให้กันโดยตลอดจึงก้าวมาถึงวันนี้ครับ ไปดูกันครับว่ามีอะไรบ้างที่ผมได้ทำลงไปบ้างนี้คือบทสรุปของครึ่งปีแรก  กับสิ่งที่วาดฝันไว้ครับ....


พื้นที่ประมาณ 13 ไร่ ปลูกยางพารา 11 ไร่ ผมเหลือไว้ 2 ไร่เพื่อทำโครงการในฝัน เศรษฐกิจพอเพียง....





สระที่แสนรก เก็บน้ำไม่อยู่ทั้งที่ทำการขุดมา 2 ครั้ง  ภาพเมื่อวันที่ 15 เม.ย. 54




จัดการขุดลอกเสริมขอบสระใหญ่ใหญ่ขึ้น  หมดงบประมาณไป 2 หมื่นกว่าบาท ภาพ 18 เม.ย.54



  
จอบแรกที่ขุดปลูก คือตะไคร้ และกล้วยหอม ได้แม่กับลูกไปช่วยตลอด ภาพวันที่ 20 เม.ย.54




ปลูกกล้วยหอม กล้วยมือนาง กล้วยไข่เพิ่ม..ภาพวันที่ 25 เม.ย.54








ปลูกเผือกปลูกมัน..ได้ผู้ช่วย 2 คนเช่นเคย....ภาพ 8 พ.ค 54




ปลูกผักบุ้งจีน..จนค่ำมืด..ก็ทำมาแล้ว...14 พ.ค. 54






ปลูกหญ้าแฝกกันดินพัง...16 พ.ค. 54






ทำการบ้าน คุณครูแก้ว ปลูก มะรุม แคขาว น้ำในสระยังน้อยลำบากมาก ๆ ก็ต้องทำ
ภาพ 18 พ.ค 54








ฝนมาน้ำในสระเริ่มมีเพิ่มขึ้นทำค้างผักที่ขอบสระ 22 พ.ค. 54



เมื่อก่อนเป็นหัวหน้าเด็กแนวเล่นบาสทุกวัน เดี๋ยวนี้เลิกเลยครับเวลาทั้งหมดไปทำสวนแทน




ซื้อไม้ผลมาปลูกเพิ่มเติม..อยากกินอะไรปลูก ๆ ครับ 26 พ.ค.54






ไปถากหญ้า  พริก มะเขือ ตะไคร้ และผักอื่น ๆ ครับ..16 มิ.ย.54

             จบ ป.ตรี คบ.ช่าง  มาทำอาชีพถ่ายถาพ (โฟกัสดิจิตอล) ร้านถ่ายรูปเล็ก ๆ อยู่อำเภอบ้านนอก พ่อแม่ผม ไม่ได้ทำไร่-ทำนา  พ่อผมเป็นข้าราชการทหาร ส่วนแม่ผมท่านเป็นแม่ค้า ถึงพื้นฐานผมจะไม่ได้มาจากลูกชาวไร่ ชาวนา โดยกำเนิดก็ตาม  แต่ชีวิตที่ผ่านมาตั้งแต่เล็กจนโต ก็ชอบอาชีพและวิถีชีวิตแบบเกษตรกรมาก ๆ แม้จะอยากเรียนเกษตร แต่ดันไปเรียนช่างจนจบ ปริญญาตรี ชอบถ่ายภาพดันไม่ได้เรียน  แต่ก็ได้ทำอาชีฟถ่ายภาพจนถึงปัจจุบัน  การเรียนที่ผ่านมาเป็นการเรียนรู้ในห้องเรียน  แต่ชีวิตของผมผ่านการเรียนด้วยประสบการณ์ชีวิตที่มีมาอย่างมากมาย  แม้จะไม่ได้ไปใช้ชีวิตในเมือง หรือใน กทม. อย่างหลาย ๆ ท่าน ก็ตาม แต่การทำเกษตรนั้นเป็นสิ่งที่ผมวิ่งเข้าหาโดยตลอด  แม้แต่น้องสาว 2 คนของผมก็ไม่เคยแม้จะลงโคลนเพื่อดำนา  แต่ต่างจากผมที่ชอบ  และลุยเพื่อศึกษาและเรียนรู้วิธีชีวิตแบบนี้อยู่เสมอ ๆ
             การที่เคยอยู่ในตัวเมือง  เรียนในเมือง ใช้ชีวิตในเมืองมาตลอดชีวิต จนอายุ 24 ปีก็ได้มาอยู่บ้านนอกแล้วเกิดความรักในวิถีชีวิตแบบนี้มาก ๆ ซึ่งเมื่อก่อนใคร ๆ เขาก็ว่าจะอยู่ได้อย่างไร แต่ผมกลับไม่สนใจตั่งหน้าทำงานจนเก็บเงินซื้อที่ดินผืนนี้เป็นของตนเอง แม้จะเป็นการยากที่จะทำในสิ่งที่รัก (เกษตร) เพราะเห็นผลช้ามาก ๆ แต่สิ่งหนึ่งก็เป็นบทเรียนที่หาจากที่ใดไม่ได้ก็คือ การลงมือทำ อยากินอะไรก็ปลูก  ผลที่ได้ก็คือบล็อกที่ผมนำเสนอให้หลาย ๆ ท่านได้เห็น  นี้อาจจะเป็นก้าวแรกของชีวิตที่จะทำการเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่แต่เมื่อเรามีพื้นฐานของชีวิตที่มั่นคง ทั้งร้านถ่ายรูป สวนยางพารา นาข้าว พื้นที่ 2 ไร่ ที่จะทำเกษตรแบบพอเพียง อยู่แล้วผมก็หวังว่าการเดินทางสายนี้ของผมซึ่งมันอาจจะสุดล้มไปบ้าง  ก็ไม่อาจทำให้ผมกระทบกระเทือนได้มากนัก
           การที่หลาย ๆ คนวัดความมั่งมี ร่ำรวย ด้วยทรัพย์สินเงินทอง ฐานะทางสังคม ซึ่งต่างจากผมซึ่งไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านี้มากมายนัก ทุก ๆ วันก็จะใช้ชีวิตง่าย ๆ เสื้อยืดมือสอง 3 ตัวร้อย กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ซึ่งใส่แบบนี้ทุกวันจนเคยชิน  กินอยู่ง่าย ๆ ไม่มีอะไรมากมาย  รู้จักคนเยอะมากส่วนมากในนาม กรรมการกองทุนที่รับจ้างทำบัญชีของ 25 หมู่บ้านในอำเภอนายูง รู้จักในนามช่างศิษฐ์ ช่างถ่ายรูป ในร้านเล็ก ๆ ของอำเภอนายูงซึ่งหลาย ๆ คนอาจคิดว่าผมมีพื้นฐานมาจาก ชาวนา เปล่าเลยครับ..การทำนา ทำสวน ทำไร่ เป็นสิ่งที่ยากมาก ๆ สำหรับผมแตกต่างจาก แฟนผมที่เขาเคยทำมาก่อนผม  แต่นั้นใช้สิ่งสำคัญไม่ เมื่อคนเราก็มี 2 มือ เหมือน ๆ กันทำไมจะทำไม่ได้  6 เดือนกับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ใผ่ฝันมานานก็เริ่มเป็นผลขึ้นมาบ้าง การทำเพื่อให้มีกินมันง่ายกว่าเราซื้อกินมากมายนัก  สามารถตอบคำถามตนเองได้ว่า เราเกิดมาเอาอะไรไปได้บ้าง  เรากินอะไรเข้าไปเราก็ได้อย่างนั้น  สารพิษในอาหารที่เรากินทุก ๆ วันมันก็บันทอนสุขภาพเราไปทุกวันเช่นกัน
          ปลูกทุกอย่างที่อยากกิน  แม้จะช้า  แต่ก็มีความมั่นคงทางด้านอาหารให้กับครอบครัว นี่ต่างหากคือความมั่นคงในชีวิต  การพาแม่กับลูกทำในสิ่งต่าง ก็เป็นการสอนเขาทั้งสองคนไปในตัว ซึ่งความมั่นคงในครอบครัวของผมก็คงแข็งแกร่งขึ้นสักวันในเวลาอันใกล้นี้ครับ....


  "ทำที่ละนิด.......ดีกว่าคิดที่จะทำ"   กิจกรรมทั้งหมดที่เห็นในบล็อก จำนวน 170 กว่าบล็อกนั้นผมใช้เวลาก่อนค่ำประมาณ 2 -3 ชั่วโมงครับ...มันอยู่ที่เราจะลงมือที่จะทำหรือเปล่าแค่นั้นเองครับ...

โปรดติดตามตอนต่อไป....

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ ให้ได้ในสักวัน...


.....ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง.....ที่เป็นเหตุให้ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากมายขนาดนี้ครับ..

ความเห็น

อย่าลืมต่อยอดโครงการเด้ออ้าย ต้องมีเถียงนาน้อยไว้พักผ่อนด้วย

เวลาไปนาตอนกลางคืน :shy: :uhuhuh:

""

 

55555....ว่าแล้ว  จะทำหรู ๆ โล้ดอีฟจั่งจะได้อารมณ์ 5555...:uhuhuh::uhuhuh::uhuhuh:

 

อาจารย์สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดด:cute:


ทุกวันนี้ปอนะ  ..ตื่นตี 5 นั่งรถตู้ ต่อรถไฟฟ้า ค่ารถวันละร้อยกว่าบาท ออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด กลับอีกทีก็มืดเหมือนกัน


ใส่กางเกงยีนส์ตัวละหลานพัน เสื้อก็ตัวละหลายร้อย กินข้าวมื้อนึงก็หลายตังค์แล้วพี่


:cool:ตั้งแต่หันมาสนใจเศรษฐกิจพอเพียง..พี่เชื่อเปล่า ปอมีตังค์เก็บเพิ่มขึ้นเยอะเลย ทีนี้ก็เลยคิดการใหญ่ กะว่าจะผลิตอาหารที่สามารถปลูกเองได้มันซะเลย หมดเรื่อง


5555555 ปอรอการบ้านอยู่นะพี่        ปล.:wow::wow:ชอบบล็อกนี้มากมายจ้า

งั้นพี่จัดชุดใหญ่ให้เลยนะครับการบ้าน..ปลูกหมดนี่ไม่ต้องซื้อผักกินเลยครับ..ขอบคุณมาก ๆ ครับที่ชอบ

 

ขออนุญาตเลียนแบบหน่อยนะครับ โดยเฉพาะท่อป้องกันน้ำท่วมนาข้าวชอบมากเลย

ยินดีครับ

 

อ้ายชายปุ๊มีแต่ผู้ดู๋ๆๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งนั้น

:admire:

อ้ายบ่ดู๋ ดอกปุ๊

 

เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี จับได้ ต้องได้ จริง ๆด้วย:cheer3:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ขอบคุณมาก ๆ นะครับพี่เล็ก

 

หน้า