ของฝาก ... จากผู้อยู่เบื้องหลัง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    เหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ใด ๆ ที่ถูกก่อขึ้น ... โดยใครสักคน ซึ่งอาจเป็นเราก็ได้ หรือโดยกลุ่มคน และในกลุ่มนั้น อาจมีเราร่วมอยู่ด้วยก็ไม่แน่ ... แต่ที่แน่ ๆ เหตุการณ์นั้น ผู้กระทำ ไม่ใช่ผู้คิด ... ผู้คิด เป็นเพียง Manipulator ไม่ต้องลงมือปฏิบัติการด้วยตนเอง

    พวกคิดให้ เพื่อนทำนี่ มักจะไม่ค่อยไม่ปรากฏตัว  แต่จะคอยผลประโยชน์อยู่เบื้องหลัง ... สังคมจึงเรียกเขาว่า “ผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง”     ... เป็นการนำพฤติกรรม ธรรมชาติ การล่าเหยื่อของ แมงมุม มาเปรียบเทียบพฤติการณ์ ข้างต้นให้ผู้ฟังเข้าใจง่ายขึ้น โดยไม่ต้องอธิบายให้นาน และยาวความ

     หากกล่าวกันเพียงแค่นี้ แมงมุม ดูประหนึ่งเป็นผู้ร้าย คอยแอบฉกฉวยผลประโยชน์ ... เป็นการให้ร้าย ผู้ไร้โอกาสโต้ตอบมากไปไหม? ... แล้วทำไม เราไม่มองการดำรงชีวิตของ แมงมุม ทั้งบริบทบ้างล่ะ

 

    ข้าพเจ้า มีโอกาสได้มองเห็นอีกเหลี่ยมด้านหนึ่ง ของเจ้า ตัวนี้ ... ที่เราเรียกว่า “แมงมุม” หนึ่งในจำนวนหลาย ๆ ตัว ที่มาสร้างอาณาจักร อยู่ในบริเวณบ้าน ตั้งแต่น้ำท่วม จนถึงปัจจุบัน

 

 

 

 

 

    เขาเป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง ให้ข้าพเจ้าเข้าไปติดอยู่ในความเหนียวหนึบ ของรัง กระนั้นหรือ ...

    หามิได้ ... ตรงกันข้าม ... เขาเป็นผู้ปลดปล่อย ข้าพเจ้า!  ... เป็นครู แสดงความจริงบางประการให้ปรากฏแก่ข้าพเจ้า

    พูดอย่างนี้ ท่านคงนึกว่า ข้าพเจ้า ‘ไม่โง่ ... ก็บ้า ... อยู่ดี ๆ ยกเดียรัจฉาน มาเป็นครู’

    อืม! .... คงใช่มั้ง? ... แต่ช่างเหอะ ประเด็น บ้า หรือไม่ ของข้าพเจ้าพักไว้ก่อน ... ขออนุญาตให้ข้าพเจ้าเล่าอะไรก่อน แล้วค่อยมาตัดสินกันทีหลัง ก็คงไม่สาย

    เช้าวันวาน ...  ข้าพเจ้าเดินออกหน้าบ้าน โดยใช้ทางประตูด้านข้าง ... ขณะเดิน ... ใบหน้า และลำตัว สัมผัสกับใยแมงมุม หลายหน ที่จริงก็เช่นเดียวกะทุก ๆ วันแหละ ... แต่วันนี้ฉุกตั้งคำถาม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะให้ใครตอบ

    “เฮอ ... สาวทิ้งกันทุกวัน! แล้วมันก็ ... ชักใหม่ทุกวัน! ...  ไม่เบื่อ ไม่ขี้เกียจกันบ้างรึไง?” ... 

    เห็นไหมครับ คำถามอย่างนี้ ... แมงมุม มันจะฟังรู้ และเข้าใจเรอะ .... เก็บข้อมูลไว้ก่อนนะครับ อย่าเพิ่งตัดสิน

    ตั้งคำถามแล้ว ฉุกคิด! ... ‘ไม่มีผู้วิสัชนานี่หว่า หน้าที่ค้นหาคำตอบ ... ก็คงไม่พ้นตัวเองแล้วแหละ’ ... จึงไม่รอช้า ... ก้าวข้ามพื้นที่ ที่เตรียมจะสร้างสวนครัวโครงการฯ ไปริมรั้ว

 

 

 

 

   บริเวณนี้แหละ ... เอื้อมมือ กวาด สาว รังแมงมุม ที่มาตั้งครอบครัว ทำมาหากินอยู่บริเวณนี้ หลายรังทิ้ง ... เจ้าของบ้านบางตัว รีบสาวดึงตัวหนีขึ้นข้างบน ... บ้างก็อาศัยใยตัวเอง โรยตัวลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง

 

 

 


   

    แล้วเดินจากไป ... บอกกับตัวเองว่า ... เดี๋ยว ค่อยมาดูใหม่ ... ทำอะไรต่อมิอะไรอยู่นานพอควร กลับไปดู ...

 

 

 

 

       ชักใยอีกแล้ว ...

   เอือมสาวทิ้งอีก ... ฮึ ๆ ๆ ... ทนได้ทนไป (ท่านว่าบ้าไหม)

 

 

 

 

 

 

 

    วนเวียนทดสอบความอึด  ...  3  -  4 รอบ ...

 

 

 

 

    และนี่ ...รอบหลังสุด ... ก่อนยอมรามือ ... เจ้าของบ้านเกาะคอยอยู่ ประหนึ่งจะบอกว่า ... “เอาอีก เด ... แกสาวได้ ... ข้า ก็สร้างได้ ... ใครจะอึดกว่ากัน”

 

 

 

 

 

 

    ข้าพเจ้า สาวบ้านเขาทิ้ง เป็นรอบสุดท้ายของวันนั้น ...

    เดินกลับเข้าบ้าน โดยพก “แมงมุม” ไว้ในสมองด้วย ....

    แมงมุม ทุกตัว โดนทำลายบ้านเข้าตั้งหลายหน ไม่เห็นเขาบ่น ... ไม่เห็นเขาโวยวาย ...ไม่เห็นเขาเรียกร้อง ... เราสาว เขาสร้างใหม่ ... เราสาว เขาสร้างใหม่ ... เราสาว เขาสร้างใหม่ ...

    ธรรมชาติ มี Bias หรือเปล่า ... ประทาน IQ. (Intelligence Quotient ) แก่มนุษย์แล้ว ใยไม่ประทาน  EQ. (Emotional Quotient) ควบคู่มา ให้พอเหมาะ พอควร ด้วยเล่า

    เอ๊ะ ... หรือ แมงมุม เหล่านั้น เขาไม่มี รัฐบาล หรือ หน่วยงานรับผิดชอบ รับข้อร้องเรียน ช่วยเหลือ 

               บ้า! ... เขาก็คงโวย แหละ ... แต่เราไม่ได้ยินกระมัง

      ขอบคุณ ครับ คุณ “แมงมุม” ผู้ชักใยอยู่ทั้งเบื้องหน้า & เบื้องหลัง ...

                  ที่นำบทเรียนนี้ มาสอนข้าพเจ้าถึงบ้าน

ความเห็น

สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้น ย่อมมีเหตผลของมัน  เพียงแต่เรา..เข้าคำว่า  มันเป็นอย่างนี้  นี่เอง ..   นะ่ แหละที่พระพุทธตรัสไว้เมื่อ  2พันปีก่อน

   ครับผม ... ตถาตา ...

    ขอบคุณมาก ๆ ครับ

:confused:

กินอยู่อย่างพอเพียง ไม่ขี้อิจฉา ชอบสันโดษ รักธรรมชาติ

*-*..ลุงคิดลึกซึ้ง...แต่ปัญหาเดียวกันเลยค่ะ...ทั้งที่บ้านที่ร้าน... ผู้อยู่เบื้องหลัง...ชอบประจานเบื้องหน้าอย่างเรา..ว่า..ไม่ค่อยจะกวาดบ้านเท่าไหร่...แมงมุมชักใยเต็มเลย...เลยปล่อยเลยตามเลยเหมือนกันค่ะ...ให้ชักมาก ๆ ร้านจะได้ขลัง ...:uhuhuh:

ชีวืตที่เพียงพอ..

   ลุงคิดตื้น ๆ พื้น ๆ ... นี่แหละหลานน้อย ...

     แต่ทึ่งในความอดทน ... ของแมลงมุมเขา ... เขาไม่ย่อท้อ ต่ออุปสรรค ... ปัญหา ... 

  แล้วคนเรา ...ไม่คิดจะฝึกตนให้มี EQ. อย่างแมลงมุมบ้างหรือ?

      หรือว่า .... เรา ... "เป็นสัตว์ประเสริฐ" จึงไม่จำต้องมี?

        เป็นคำถามที่ลุงถามตัวลุงเองหรอกนะ!

เหนื่อยแทนทั้งลุง และแมงมุมค่ะ

   ทำไป เพื่อศึกษา เรียนรู้ ให้เห็น อะไรบางอย่าง เท่านั้นเองแหละครับ

      จะเรียกว่า อุตริ ก็ได้นะ

:love: เป็นข้อคิดได้ไหมค่ะ จะเริ่มต้นใหม่กี่ครั้งก็ไม่มีคำว่าสายเกินไป  

    น่าทึ่ง น่าเอาอย่าง ในมุมสู้กับอุปสรรค ... เขาอดทน มาก ๆ

ไม่ไช่แต่แมงมุม ที่ชักใยเป็นอย่างเดียวนะลุงพะโล้  การชักใยเลียนแบบแมงมุม ทำได้โดย นำเปลือกส้มมาบีบใส่ไม้บรรทัด แล้วก็เอาไปแปะที่ฝ่ามือ แล้วยืดออกหลายๆ หน ก็เป็นใยแล้ว..คุ่ะ เอาไปกันใหญ่ คนละเรื่องเดียวกันเปล่าค่ะ...ทำให้เขว่ซะนี่เรา

เอาเป็นว่าแนวคิดนี้ น่าสนใจ..ช่างคิดจริงๆ ขอบคุณจ้า

หน้า