เขาเจ็ดยอด กล่าวถึงลุงพี

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    ผมดีใจมากที่รู้ว่าลุงพีได้มาร่วมทางขึ้นเขาเจ็ดยอด ส่วนตัวแล้วคิดว่าลุงพีคงสบายมากสำหรับทริปนี้ เพราะตั้งแต่ออกเดินทางผมเห็นว่า ลุงพีสบายๆ ทิ้งห่างกับพวกผมไม่มากนัก

ลุงพีตอนเริ่มออกเดินทาง

ลุงพีตอนเดินทรงตัวบนขอนไม้

   จะเห็นว่ารูปนี้ลุงพีไม่มีเป้สะพายด้านหลังแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าลุงพีให้น้องที่นำทางช่วยสะพายเป้ตั้งแต่จุดนี้หรือเปล่า ลุงพีมีเป้และของอื่นพะรุงพะรุงไปหมด ผมเลยอาสาเอาถุงนอนของลุงพีมามัดกับเป้ผม ลุงพีสะพายเป้ และหอบหิ้วของมาก็ถือว่าเป็นระยะทางไกลพอสมควร พอผมมีโอกาสได้ลองยกเป้ของลุงพี "โอ้ลุงสะพายมาได้ไงเนี่ย" เป้ลุงพีหนักกว่าของผมเยอะมาก ก็ไม่แปลกใจเลยที่ลุงพีจำเป็นต้องยกภาระแยกเป้ให้กับน้องทีมนำทาง เพราะเป้ลุงพีหนักมาก

   ถึงแม้ว่าขากลับลุงพีจะไม่ได้แบกเป้เอง แต่การเดินทางกลับมาถึงตอนสามทุ่มก็ไม่ธรรมดา "Oh My Rod"

ความเห็น

ยอมๆๆๆๆๆ  เก่งจริงๆ

ท่านลุง...จอมยุทธแห่งบ้านสวน...มีไม้เท้ากายสิทธิ์...และวิชาตัวเบา...( กระเป๋าฝากไว้ก่อน)  แถมยังใจบุญ..สละเลือดเพื่อทาก...สุดท้ายใจดีซะไม่มี...มีน้องทาก มาฝากท่านประธานด้วย.... เชียร์ ๆ:cheer3:

ชีวืตที่เพียงพอ..

ช่วงสุดท้ายขาลงมืดมาก บอก กับพี่หยอย ผมไม่รอดแล้วพี่ ขอให้น้องจาช่วย ขณะที่ลุงพีก็ลาก ขาตามมาติด ติด ตรงทางลื่น พี่หยอย ถดลง มา ผมก็ถดตามมั่ง เพราะว่า ผมไม่รอดแล้ว

กินอยู่แบบพอเพียง

 ถ้าใจสู้ ร่างกายก็ไหว

ลุงพียังเหมือนคนหนุ่มๆเลยนะครับ :bye:

ต้องยอมรับว่าลุงพี "นิ่ง" มากๆ เหมือนไปเดินปฏิบัตธรรมเลย

:uhuhuh:

 

 "Oh My Rod"

ชอบค่ะ จบได้ฮา

สูดดดดยออออด :cheer3:

ดังที่เขากล่่าวว่า "อย่าตัดสินหนังสือแค่หน้าปก" งานนี้กล่าวได้ว่าทุกคนสุดยอด(เขา)จริง ๆครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

       หลับตาคิดตอนที่ต้อง ถด ต้องลากขา อยู่ในป่ามืดๆ มันช่าง...ไม่รู้บรรยายพรือดี  :sweating: 

         ใจแน่มากคะลุงพี :good-job:

หน้า