เยี่ยมสมาชิกบ้านสวน จ.ราชบุรี

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ คะ เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน นุสิตามีโอกาสได้ไปเที่ยวจ.ราชบุรี อีกเป็นครั้งที่ 2 หลังจากไปมาเมื่อ 2 ปีก่อนค่ะ คราวนี้ได้ไปอีก คุยกันแล้วก็สรุปกันว่า เราจะไปเยี่ยมพี่วรวิทย์ ไปเที่ยวไร่อีกสักครั้งและเหมือนเช่นเคย ไปถึงราชบุรี ต้องไปเยี่ยมนายทหารหนุ่ม พี่วัชรินทร์ มีใครไปกันบ้างลองติดตามดูนะคะ

   คราวนี้คนไปไม่เยอะเหมือนเมื่อ 2 ปีก่อน อยากให้เป็นเช่นวันก่อนๆ แต่ก็รวมตัวกันยากเหลือเกิน ต่างคนก็ต่างติดภาวะกิจ คนที่ไปได้จริงๆ ก็คือคนที่ไม่ติดอะไรเลย อย่างเราและพี่พนิดา และพี่วรรณา ส่วนเจ้าของสถานที่ เขาบอกว่าพร้อมเสมอ ค่ะ

  นัดเจอกันที่กรุงเทพฯ และก็ออกเดินทาง ต่างคนต่างมีคนใกล้ชิดติดตามมาด้วย ทำให้บรรยากาศที่คิดว่าจะเงียบเหงา กลับคึกคัก และเหมือนเช่นเคย มารวมตัวกันได้ พี่วัชรินทร์ก็พาชมสถานที่

มาได้จังหวะเก็บไข่เลยค่ะ คราวนี้ได้เก็บด้วยตัวเอง กำลังอุ่นๆ อยู่เลย นึกแล้วก็อยากเห็นตอนฟักเป็นตัวคงจะน่ารักดี >>>> แต่เสร็จโจรซะแล้ว 55

จ้องเราตาเขม็งเชียวค่ะ จ้องผิดคนแล้ว ต้องคนข้างบนกับข้างล่างโน่นนนน (>_<)

 

เหมือนเช่นเคย มีการรับมอบไข่เป็นของขวัญให้ไปปิ้งย่างตามสะดวก ทานยามค่ำคืนในไร่

ออกจากค่ายทหารมุ่งตรงต่อไปที่บ้านเพื่อนพี่วรวิทย์ ทำเครื่องปั้นดินเผาค่ะ ที่นี่ ถ้าไปซื้อของที่นี่แล้วบอกว่าเป็นเพื่อนพี่วรวิทย์ ก็จะได้ของในราคาส่งที่ถูกมากๆ ค่ะ

นุสิตาเองก็ซื้อกลับมาได้ในราคาถูกมากเลย มีแถมด้วย ^,^

จากนั้นเราก็แวะทานข้าวกัน และจากนั้นก็แวะชมไร่ที่พี่วัชรินทร์ดูแลอยู่ ชื่อว่า " บ้านไร่ คุณพิมวรภา " ช่างกว้างขวางและอุดมสมบูรณ์ดีจริงๆ เสียดาย มาไม่ทันได้เก็บเห็ดโคน เพราะชาวบ้านเก็บไปหมดแล้ว เคยเห็นพี่สวนเพชรพาชมเก็บเห็ดในสวน แล้วอยากลองทำบ้าง ดูแล้วน่าสนุกดี

ที่นี่มีพันธุ์ไม้นาๆ ชนิด พี่วัชรินทร์ก็ให้ความรู้ตลอดระยะทางที่เดินผ่าน จำไม่หวาดไม่ไหว เยอะเหลือเกิน

แต่สิ่งที่ทำให้ประทับใจที่สุดในการเดินสำรวจไร่นี้ ก็คือ ได้เห็นปอกะบิดจากต้นเลย ยังสดๆ เขียวอยู่เลยค่ะ แอบเด็ดกลับบ้านมานิดหน่อย ฮี่ ฮี่ เพื่อนๆ รู้จักมั้ยคะ ปอกะบิด แก้เบาหวานดีนักแล กินแล้วเห็นผลทันตา เวลาต้ม ต้องใช้ประมาณ 25 ฝักค่ะ แล้วก็ดื่มได้เรื่อยๆ ทานเยอะไปไม่ดีนะคะ เบาหวานลดฮวบฮาบเลย จะหน้ามืดเอา

ต้นปอกะบิด ช่วยกันถ่าย เป็นของแปลกสำหรับคนกรุงเทพอย่างเรา ขณะที่ถ่ายไป ก็นึกไปในใจว่า ฉันโชคดีมากเลย การที่ฉันเป็นสมาชิกบ้านสวน ทำให้ได้รู้จักเพื่อนมากมาย และยังได้มาเที่ยวสวนสวยๆ ของเพื่อนๆ และยังได้รับความไว้วางใจให้เข้าชมสวน และได้รับมิตรภาพ การต้อนรับที่ดีเยี่ยม

และเหมือนเช่นเคยค่ะ ไปเยี่ยมใคร เขาก็จะให้เราปลูกต้นไม้ไว้เป็นที่ระลึกคนละต้น สำหรับเพื่อนที่มีสวนกว้างๆ ปลูกคราวนี้ ไม่รู้เมื่อไหร่ จะได้กลับมา แต่ดินดีขนาดนี้ คิดว่า คงจะงอกงามดีล่ะ

มาคราวนี้ ได้พบเพื่อนบ้านสวนที่ไม่คาดคิด ก็คือ พี่ตุ๊ก กับคนรู้่ใจ ซึ่งอยู่ที่จ.ราชบุรีเช่นกัน พี่ตุ๊กรู้จักเราด้วย แม้เราจะห่างเวปไปนาน ดีใจสุดๆ ค่ะ แต่นุสิตาดันจำเขาไม่ได้ ละอายยิ่งนัก แง๊วววววว ^^'

พี่ตุ๊กพกของฝากมาเยอะเชียวค่ะ มีทั้งผ้าขาวม้า และฟักข้าว และอะไรอีกไม่รู้  ด้วยบารมีการเป็นสมาชิกบ้านสวน นุสิตา ก็ได้ฟักข้าวมาลูกใหญ่ๆ 3 ลูกคนเดียว 55+ รู้สึกมีหน้ามีตายังงัยไม่รู้

ภาพนี้มีการโพสต์ไปแล้ว แต่เราก็ยังอยากโพสต์อีก ในความทรงจำของเรา ชอบมั่่กๆๆ

ข้างๆ บ้านหลังใหญ่นี้ มีดอกพุดน้ําบุศย์ สีสวยสด กลีบดอกดูแข็งแรง แถมกลิ่นรันจวนใจ นุสิตาชอบมากค่ะ กลิ่นไทยๆ แบบนี้ ชอบมากเลย เสียอย่างเดียว ร่วงโรยเร็วไปหน่อย

สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก ตัวนิดเดียว ก็ยังพยายามที่จะมีชีวิตอยู่

ถ่ายรูปหมู่เก็บไว้เป็นความทรงจำซักหน่อย ว่าครั้งหนึ่งพวกเราทั้งหมด เคยมาที่ไร่แห่งนี้ร่วมกัน

ครั้งหนึ่งของหัวใจ อยากเก็บไว้ให้นานๆ....

พอออกจากไร่ ก็ตรงไปสวนพี่วรวิทย์ จุดหมายที่เราจะเข้าไปพักกัน แต่ไปคราวนี้ สวนเปลี่ยนไป มีการถมที่และขุดสระน้ำกว้างใหญ่ จุดที่เราเคยพัก น้ำไฟ ไม่มีในขณะนั้น เราเลยพักบ้านพักที่อยู่ใกล้สวนเพียงนิดเดียว รอบๆ เต็มไปด้วยต้นข้าวโพด

เห็นเขามุงถ่ายกัน ก็เอาบ้างค่ะ แหะๆ ของจริงต้นกะจิดริด ขึ้นอยู่บนกำแพง น่ารักเชียว ขอซักภาพเถอะ

บรรยากาศยามค่ำคืนค่ะ นั่งคุยกันไป ทานกันไป ประสาคนที่ไม่เจอกันนานมากกก ของกินเต็มโต๊ะ ทั้งปิ้ง ย่าง ตุ๋น ยำ มาหมด มื้อนี้เต็มที่ไม่มีอด เพราะตลาดอยู่ใกล้แค่นี้ 55 ส่วนของปิ้งย่าง เตรียม ทำ กันเอง

แต่เหลือเชื่อค่ะ อาหารเต็มโต๊ะ แต่ที่นุสิตา ถูกใจที่สุด ก็คือ ฟักทองย่างไฟ เมนูพี่วรรณนา เคยทานแต่อาหารยากๆ พอทานเมนูง่ายๆ ก็อร่อยดี ชอบมากเลยค่ะ กลับมาก็ยังหามาทำเอง ติดใจบรรยากาศเก่าๆ รสชาติเดิมๆ แต่ทำกินเองที่บ้านคนเดียว ไหงไม่อร่อยเหมือนตอนอยู่กับเพื่อนๆ ไม่รู้ T_T

 คู่ห้าว คุยกันเก่งชะมัด ทำให้บรรยากาศคึกคัก ส่วนเราได้แต่นั่งฟัง  

ขอเป็นนางเอกซักภาพเถอะนะ...

ตกดึกพี่วัชรินทร์ไม่ได้ค้างกับพวกเรา ต้องลากลับก่อน ไปรอที่ค่ายเพราะติดภาระกิจ ยามค่ำคืน ก็เหลือเพียงเรา และพี่วรรณา พี่พนิดา พี่วิทย์ และเพื่อนตัวเล็กอีก 2 คน อ้อ ตัวใหญ่อีก 1 คนด้วยค่ะ คือพี่เซี่ย

  ในขณะที่หลายๆ คนหลับ ก็มีเพียงฉัน พี่วรรณา พี่พนิดา พี่วรวิทย์ และน้องแจ็ก กับเสื่อผืนเล็กๆ อยู่พูดคุยกันกลางแสงดาวระยิบระยับ และกองไฟที่มีแต่ข้าวโพดและฟักทอง บรรยากาศคืนนี้ช่างเงียบดีจริงๆ .....

    ตกดึกบรรยากาศเริ่มหนาวเหน็บ ทำให้หวนนึกถึงวันเก่าๆ เมื่อ 2 ปีก่อนที่พวกเรามาแบบไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เพราะไม่คิดว่า กลางคืนที่นี่ จะหนาวเหน็บได้ขนาดนี้ คนคู่ใจที่เคยมา ก็แยกย้ายไปซะแล้ว เหลือแต่กลิ่นอายเดิมๆ ยังคงอยู่ เพียงแต่ดึกนี้ ไม่มีรถสีส้มๆ ที่เราได้ไปนอนหลบลมหนาวร่วมกัน...

 ฟักทองที่ปิ้งจนไหม้ก็ไม่มีใครแย่งกิน ไม่รู้เพราะเพื่อนรู้ว่าฉันชอบ หรือเพราะอะไรกันแน่ 55 +Laughing

สำหรับบรรยากาศยามค่ำคืน และเรื่องราวต่างๆ นาๆ ที่คุยกันไว้ท่ามกลางความเงียบ ขอเก็บไว้ในความทรงจำในใจตลอดไป เอ้า !!! ตื่นๆๆๆๆ เช้าแล้ว ออกเดินทางได้แล้วคร้าาาาา

พี่วรวิทย์จะพาขึ้นเขา เรียกว่า คอกหมู...ใช่มั้ยนะ ขี้ลืมอีกแล้ว ฮี่ ฮี่ ^^'

เส้นทางทุลักทุเล ลองทายดูสิคะ ว่าเราจะผ่านมันไปได้มั้ย...

สูงยาวเข่าดี น่าจับส่งประกวดนางนพมาศ อ้อ.. จะพลาดก็ตรงที่ห้าวเกินเนี่ยล่ะ 55

เราไปกันหลายแห่งเลยค่ะ ที่สูงๆ ทั้งนั้น อุปสรรคจะมากแค่ไหน สุดท้ายพี่วรวิทย์ก็พาเรามาถึงจนได้ เย๊ๆๆ

หลังจากชื่นชมธรรมชาติจนอิ่มเอมแล้วเราก็กลับสู่ตัวเมือง ทั้งทางลงและทางขึ้นไม่ธรรมดาเลย สนุกและตื่นเต้นดีค่ะ ปีหน้าอยากมาอีก ไม่รู้เจ้าของสถานที่จะว่ายังงัยนะ 55

และแวะทานอาหารเที่ยงก่อนกลับค่ะ .........

ร้านที่พี่วรวิทย์พามาทาน อร่อยทุกอย่าง โดยเฉพาะ ไก่ทอดตะไคร้ สุดยอกมั่กๆๆๆๆ

เมนูนี้น่าจะเป็นผักกูดผัดทะเล

เขาบอกว่าเป็นหมูป่า แต่แม่เคยสอนว่า ถ้าเป็นหมูป่าแท้ให้ดูที่รูขุมขน จุดนึงต้องมีสามเส้น ถ้าเส้นเดียวเป็นหมูบ้าน สรุปจานนี้ หมูบ้านผัดเผ็ดค่ะ

เมนูยำผักกูด เพื่อนๆ ชอบกันมากเลย นุสิตา ก็ไม่เคยทานเมนูนี้เลย ไปเดินตลาดคราวหน้าต้องลองทำดูบ้าง ดูท่าจะไม่ยาก

   นุสิตา ขอจบเรื่องราวความทรงจำดีๆ ไว้เพียงเท่านี้นะคะ ขอบคุณเจ้าของสถานที่ พี่วัชรินทร์ และพี่วรวิทย์ และขอขอบคุณเพื่อนๆ ที่เข้ามาติดตามอ่าน

ขอบคุณเวปบ้านสวนที่ให้พื้นที่ในการร่วมแบ่งปันค่ะ บ๊าย บาย

 

 

 

 

 

 

 

ความเห็น

เสียดายไม่ได้อยู่จนจบทริป

ขอบคุณพี่วัชรินทร์ที่พาเที่ยวชมสวนและดูแลตลอดการเดินทางในคืนวันแรกค่ะ เสียดายที่ไม่ได้อยู่จนจบทริปจริงๆ Laughing

น่าเที่ยวมากเลยคับยินดีด้วคับที่พี่น้อง สมชได้พบปะกัน เห็นแล้วมีความสุขด้วยเลย

ขอบคุณค่ะ มีโอกาสขอเชิญนะ Laughing

ยินดีด้วยจ้าน้องนุสิเที่ยวเผื่อบ้างนะคะ เห็นแล้วหวนคิดถึงวันเก่าๆที่ผ่านมา คืนวันที่หนาวเหน็บ แต่ก็สนุกมากๆค่ะ

จะมีคืนนั้นด้วยกันอีกมั้ยเนี่ย พี่สมจิตLaughing

ดูแล้วอบอุ่นมากเลยครับ

สัมผัสเอง ได้ยิ่งกว่าที่เห็นนะ มีโอกาสขอเชิญนะคะ (ชวนแทนเจ้าบ้านเลย) Sealed

คิดถึงนะจ๊ะ  ดูภาพแล้วอดเสียดายบางทริปไม่ได้ไปต่อ 555 สนุกสนานSmile

ความสะดวกสบายมีขาย แต่ความสุขเงินซื้อไม่ได้ เพราะความสุขมิใช่เงิน

คราวหน้าต้องเคลียร์ตัวให้ว่างแล้วไปลุยพร้อมๆ กันนะ Laughing

หน้า