กะลา ... สมาธิ ... กะโหลก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     กาลครั้งหนึ่ง ... (นาน ๆ เข้าบ้านที ... เริ่มให้เวอร์ ไว้หน่อย) ที่จริงเมื่อไม่กี่วันมานี่เอง ... ป้า กะ ลูก ๆ (ไม่ได้กู้อีจู้นะ ขอบอกไว้ก่อน  เพราะไม่ใช่ ป้า กะปู่) ชวนไป ดู ... ซื้อ ต้นไม้ ที่ตลาดนัดธนบุรี (สนามหลวง 2) แต่ที่ติดมือกลับสู่บ้าน นอกจากไม้แล้ว ยังมีมะพร้าวห้าว แต่ไม่ถึงขนาดห้าวจัด ใบจิ๋ว 4 ผล แอบนอนมาในกระโปรงท้ายรถด้วย ...

     ก็ป้าเขาอยากได้ มว า า า า ก ... ทั้งยกเหตุผลหลาย ๆ อย่าง ขึ้นอ้างกล่าว แถมออดว่า

          “แค่ผลละ 5.00 บาท เอง ง ง ง ...”

          “อยากได้ ก็เอา ดิ” ... ข้าพเจ้า เอ่ยสั้น ๆ

     เปล่า ... มิได้ขัดเคืองแต่ประการใด ๆ ... เพียงที่ต้องยอม ก็ป้าเขาบอกว่า “น่ารัก” ... ก็ให้ทึกทักเอาเอง ณ บัดนั้นว่า ... ป้าคงปันใจให้มะพร้าว มากกว่าเรา ... จึงเอาใจกันไว้หน่อย เผื่อป้าจะได้กลับใจมารักดั่งเดิม ฮึ ๆ ๆ ๆ ....

     กลับถึงบ้าน .... หิ้วมะพร้าวมาวางบน Terrace หน้าประตูบ้าน ...

          “พ่อ ... ผรก (กะลา) น่ารักดีนะ” เสียงจากป้า แม้ไม่ได้หันหน้ามาคุยด้วย แต่อุส่าห์ลอยมากระทบโสตอยู่ดี

     ... ก็ให้สังเห่าใจ (มั่นใจกว่า สังหรณ์ ซะอีก) ว่า

          ‘คงได้อีกสักงาน ละเรา’ กระนั้นก็อด ออ เออ สั้น ๆ ในลำคอไม่ได้ ... แต่เสียงก็ยังหลุดออกไปจนได้

              “อีม ม ม ...”

          “พ่อว่าน่าจะทำไรดีล่ะ? ... ทำให้หน่อยซี” เสียงหารือ แต่ก็ประหนึ่งคำสั่งละว้า ...

     เอ้า ... ทีนี้งานเข้าจริง ๆ ละซี จึ่งครานี้ตอบสั้น ๆ ตัดบทออกไป

          “เอาเหอะ จะจัดการให้”

     การสั่งการ ยุติแล้ว ... แต่ข้าพเจ้า ไม่ใช่ องคุลีมาล จึงหยุดไม่ได้ ... ก็รับทั้งคอ ทั้งปากไปแล้วนี่ งานนี้จึงเริ่ม ...

     มะพร้าว เขาปอกมาแล้ว แต่ยังไม่ได้เกลา ... จึงเป็นหน้าที่ของข้าพเจ้าล่ะ

     ลงมือ จัดการเกลาหยาบ ๆ ... เอาเลื่อย มาตัดส่วนค่อนขึ้นไปด้านตากะลาออก

          แงะแยกส่วนออกจากกัน ... แม้ผลเล็ก แต่เนื้อหนาไม่เบา

 

 

 

 

                                           นี่ไง ... เห็นยัง

 

 

 

 

 

     เริ่มต้น ... กำหนดแปลงร่าง เขาทั้งหมด ให้เป็น กะโหลกใบจิ๋ว ... แต่ด้วย ขาดสติ ... สมาธิวูบไปชั่วขณะ .... ตอนเหลาเกลาขุย จึงเฉาะเอาก้นทะลุ ไปผลหนึ่ง ... ผลที่ว่า จึงต้องคิดแปลงร่างให้เป็น ถ้วย ... อ้อ ... ขออภัย ... ให้เป็นกะลา สำหรับไว้ ใส่น้ำพริก หรือ น้ำจิ้ม ซะดื้อ ๆ งั้นแหละ

 

 

 

 

     ใบไหน เป็นใบไหน ... ดูเอาเองละกัน

 

 

 

 

 

 

      เสร็จงานตัดขาด ... สั่งให้ป้า ขูดเนื้อ ... แฮะ ๆ ๆ เปล่าสั่ง ... แค่บอกว่าเสร็จแล้ว เฉย ๆ ... ป้า เขามาเอาไปขูดเอง ... คุณเธอจะเอาไปคั่วไว้ใส่ข้าวยำ ... แล้วก็อย่าไปบอกป้าเขาล่ะ ... พูด เย้นนนน ๆ น่ะ

 

 

 

 

                แล้ว กะลา ก็ปรากฏอย่างที่เห็นนี่แหละ ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     กะลาที่เห็น ข้าพเจ้าก็นำมาขูดขุยอีกครา ด้วยรู้หน้าที่

     ขูดแล้ว ดูเกลี้ยงขึ้น แม้จะยังไม่เกลา

 

 

 

 

      กะลาส่วนตา ด้านบน เดิมที ตั้งใจจะติดปุ่มไว้จับ ทำเป็นฝาปิด กะโหลกน้ำ ... แต่เมื่อทดลองวางตัวกะโหลกดู ก็ให้สงสัยว่า เขาน่าจะถือสัญชาติ ‘อิสระเอน’ เพราะวางตั้งตรงไม่ได้ ... เขาจะต้องเอนไปไม่ด้านใด ก็ด้านหนึ่ง จึงตริว่า ... ‘อย่ากระนั้นเลย เปลี่ยนหน้าที่ จากฝาด้านบน เป็นฐานก้นด้านล่าง ซะจะดีกว่า’

     ไม่ตริเปล่า แต่ลงมือเจาะจริง ๆ ... ครั้นเจาะแล้ว พิศดู ... ให้มีอารมณ์ปรุง ถือกำเนิดชาติใหม่ขึ้นมา

 

 

 

 

                                       ผลจึ่งเป็นฉะนี้ ไง ... !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     สะดุ้งตื่น ... สติคืน ... สัมปชัญญะรอบ

     สมาธิมั่นแล้ว ... ขัดต่อ จนได้อย่างนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

           ใช่จะขัดนอก เพียงด้านเดียว ด้านในก็จรดใจ ตั้งสมาธิ ...

     ขัด จนเกลี้ยง เช่นกัน ม้าย ... หมกเม็ด

 

 

 

 

     ที่บอกว่า การ งานแปลงร่าง กะลา ให้เห็น กะโหลกใบจิ๋วเหล่านี้ ต้องจรด .. สติ .. สมาธิ ... EQ และ AQ นั้น ฟังดูประหนึ่งเกินจริง ... แต่หากท่านอยู่ในภาวะเดียวกับที่ข้าพเจ้าขณะนั้น แล้วจะรู้แจ้งเป็น ปัจจัตตัง เพราะไร้อุปกรณ์ เครื่องมือ อำนวยความสะดวก ... ข้าพเจ้าเพียงคว้า หา ใช้ สิ่งใกล้ตัว เท่าที่จะหาได้ มาช่วยให้งานสำเร็จ

 

 

 

 

                   ที่เห็นนี่แหละ คือเครื่องมือที่ใช้ ...

      แม้สากกะเบือ จากก้นครัว ก็ไม่เว้น ถูกเกณฑ์มาใช้งาน ... ทีนี้เชื่อรึยัง

 

 

 

 

     เสร็จงานขัด ... ยังไม่ทันเข้าฐาน ... ป้ามาตรวจงาน ... ออกปาก

         “สวยนะ” ... แล้วเดินเข้าบ้าน ... ออกมาอีกครา พร้อมถุงใบใหญ่ ... เปิดถุง ... ดึงสิ่งที่อยู่ภายในออกมา ...

         ‘โอ วววว ... แม่เจ้า ว ว ว !’ ข้าพเจ้าอุทานในใจ

     จะไม่ให้อุทานได้ไงครับ ... ก็ที่คุณเธอดึงออกมา คือ กะลาใบโต ๆ ที่เกลาไว้ลวก ๆ ... มองในถุง มีอีกพะเรอ ! ... ข้าพเจ้า เกลาไว้ตั้งแต่เมื่อไรจำไม่ได้ ... จึงรำพึงเอากะตัวเอง (คราวนี้ไม่มีเสียงลอดออกมาจริง ๆ ให้ฟ้าร้องซีเอ้า ...)

     ‘หาเรื่องให้ตัวเองแล้วซีเรา’ ... แต่เสียงที่ออกมา กลับเป็นว่า ...

         “เก็บไว้ก่อนเหอะแม่ เครื่องไม้ เครื่องมือไม่พร้อม ขึ้นมาเที่ยวหลัง เอาเครื่องมือมาด้วย ค่อยจัดการ ... เนาะ แม่ เนาะ” ...

     แต่ก็รำพึงต่อในใจว่า ‘ขืนทำต่อ ก็ สมาธิแตก หรอก’

         “ก็ได้” ... ป้าตอบสั้น ๆ พร้อมพยักหน้า ... จึ่งค่อยโล่งใจ

 

 

 

 

     นี่ไง ... ส่วนหนึ่งของงาน ที่ป้า จะเพิ่มให้ (ในถุงมีออกบาน)

        เทียบให้ดู เอางานที่กำลังทำ ใส่ลงในงานใหม่ ที่มอบหมาย ไหวไหมล่ะ ? ...

 

 

 

 

     ครั้น คุณเธอไม่รุกเร้างานใหม่ ก็หันมาจัดการกับงานที่คามืออยู่ จนลุล่วง

 

นี่ครับ เสร็จละ กะโหลกจิ๋ว พร้อมฐาน

 

 

     ตอนนี้ ที่บ้านก็มี ‘กะลา’ ... วัสดุที่ดูประหนึ่งไร้ค่า มาใช้เป็นภาชนะ เพิ่มจากบางส่วนที่เคยทำไว้แล้ว อีกแล้ว ครับท่าน ...

      ท่านสนใจบ้างไหมล่ะ ? ... จะช่วยเชือดคอเวลาได้ไม่เบา แล้วจะได้มีของใช้ที่ทำด้วยมือตัวเองด้วยนะ ขอบอก ... แถมได้ฝึกครองสติ และสร้างสมาธิขณะทำ ได้ไม่เลว ลองดู ครับ ลองดู แต่ ...

     ท่านอาจมองอีกมุมว่า ‘เป็นเสียสติ’ ซะก็เป็นได้ ... ก็ สมัยนี้ ใครเขาจะมาทำของอย่างนี้อยู่อีกรึ ของสวย ๆ งาม ๆ มีให้เลือกหาออกเกลื่อน อีตาลุงนี่ คงไม่ปกติ เข้าทำนองที่ว่า

                    ... ตัดจันทร์ฟันม่วงไม้    จัมบก

               แปลงปลูกหนามรวมรก         รอบเรื้อ

               ฆ่าหงส์มยุรนก                   กระเหว่า เสียนา

               เลี้ยงหมู่กากินเนื้อ               ว่ารู้ลีลา ฯ.

 

    ... วาระนี้ ขอรบกวนเวลาแค่นี้ก่อน นะขอรับ ... 

     แค่นี้ก็ยาวมากแล้ว สมช. บางท่านจะรำคาญเอาได้ เที่ยวนี้ ขอจบเอาดื้อ ๆ งี้แหละนะ

            สวัสดี ครับ

ความเห็น

ลุงแกว่าง(ยังเวลา)

เครื่องใช้ในครัวเรือนที่ควรใช้ในยุคนี้

กะโหลกนี่ม่ายครับลุง ที่ใช้ส่องดูเงา

(ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา)

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ก่อนตอบ ขอบบอกว่าคิดถึงครับ

     ถ้าจะบอกว่า ที่จริงไม่ว่างหรอก ก็จะเป็นการโกหกเกินไป เพราอาจมผู้ตั้งคำถามเอาว่า แล้วเอาเวลาไหน มาเขียนบล็อก... เข้าคุย Fb คุย line

     แต่นี่ จำเป็นต้องว่าง ตามสั่ง 5555

     ส่วนกะโหลก ใบนี้ คงไว้ชะโงกดูเงายาก ส่องได้ แต่เห็นไม่เต็มใบหน้า เพราะใบจิ๋ว .... แต่อีกใบที่ไม่ได้มาให้ดู ส่องได้เต็มหน้าแหละ เพราะโตมาก

น่ารักจริงๆเลยค่ะ คุณลุง งานละเอียดดีด้วยค่ะ ...หมวกก็คงทำเองใช่ไหมคะ ประสบการณ์มากจริงๆ..คุณป้ายังคงรักคุณลุงแหละค่ะ อยู่กันมาจนป่านนี้แล้ว ...ฮิฮิ รับรองได้

ใช่ครับ หลานบัว ทั้งหมวก ... กระเช้าใสขนม ตะกร้อกันแมลงเจะผลไม้ ในภาพแรก ลุงสานเป็นการทบทวนความรู้ของตัวเอง ยามว่าง

    เอามาแต่งรวมภาพ นำ blog พอสบายตาครับ

 กะโหลกกะลาสวยค่ะ อยากให้ลุงโชว์ด้งหรือ เจ้ย มั้งจัง

ความพอเพียงจะทำให้ชีวิตมีความสุขแบบยั่งยืน

ขอบคุณครับ .... น้อมรับขอเสนอแนะไว้ครับ ขอเวลาค้น แฟ้มภาพ และเวลาว่างก่อนนะครับ

     อีกอย่าง ตอนนี้ปัญหาด้านสายตา ที่เคยเล่าไว้ก่อนนี้ เพิ่มมากขึ้น จึงมาพบปะยากขึ้นครับ

     เอาเป็นว่า ความพร้อมมีเมื่อไร จะนำมาให้ชมนะครับ

ฝีมือจริง ๆ ครับ

ถ้าชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อ

E-mail : pinit25@hotmail.com

    ขอบคุณครับ ที่กรุณาให้กำลังใจคนแก่

นึกถึงกระบวยตักน้ำ ตาชอบทำลวดลายของมือจับให้แตกต่างกันไป

“นานุวัฒน์ ทำเกษตรให้สนุกและมีความสุข”

    คนเก่า ท่านมี AQ และ EQ สูง ... แต่ผมยังด้อยสิ่งเหล่านั้นอยู่ครับ จึงยังออกจะยากอยู่

หน้า