คุณถ้วยฟู ในความทรงจำ 21 กันยายน 2544 - 27 กุมภาพันธ์ 2560 TuayFoo, In memory 2001 - 2017

หมวดหมู่ของบล็อก: 

...ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน 
อยู่ในส่วนลึกความทรงจำ 
แต่ต่างกันแค่เพียง ในตอนนี้ ...

Lovely Pet
TuayFoo, the greedy dog. ถ้วยฟูจอมตะกละ

ผมชื่อ”ถ้วยฟู” เกิดเมื่อวันที่ 21 กันยายน 2544 ครับ พ่อผมชื่อ”หมูสับ” แม่ผมชื่อ”ไข่ต้ม” ผมเกิดที่จังหวัดชัยภูมิ (จังหวัดที่ทุกคนภูมิใจครับ) หลังจากผมเกิดได้ไม่นานผมก็อพยพมาอยู่กรุงเทพฯ (เมืองฟ้าอมร) ครับ ขอบอกสักนิดว่าตอนเกิดผมไม่ได้ชื่อถ้วยฟูหรอกครับ ผมมีชื่อว่าโป้งเหน่ง แต่หลังจากที่ผมมาอยู่กับพ่อแม่ใหม่ผมก็ได้รับชื่อเรียกว่าถ้วยฟูครับ

ตอนเด็ก ๆ ผมต้องอยู่คนเดียวตอนกลางวัน หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จแล้วพ่อแม่ก็ไปทำงาน ผมก็เล่นกับลูกบอลบ้าง ตุ๊กตาบ้าง เบื่อ ๆ เข้าผมก็กัดขาโต๊ะเล่นลับเขี้ยวผม (เพราะเหตุนี้จึงทำให้ผมฟันเกไปนิดหนึ่งครับ) แรก ๆ ใครผ่านไปผ่านมาคงจะนึกว่าผมเป็นใบ้ เพราะว่าผมไม่เคยส่งเสียง (เห่า) เรียกใครเลย ผมยังนั่งฉี่แบบผู้หญิงด้วย จนวันหนึ่งพ่อแม่พาพี่ชายชื่อโบโบ้ (ฺBobo) มาอยู่ด้วยเป็นเพื่อนเล่น พี่โบ้สอนผมทุก ๆ อย่างเลย ทำให้ผมรู้จักส่งเสียง (เห่า) เรียกคน รู้จักการยืนเยี่ยวแบบแมน ๆ (ยืนสามขา ยกขาด้านหลังขาหนึ่ง มันแมนมาก ๆ เลยครับผม)

ผมรู้สึกสนุกกับการกินมากครับ ผมกินได้เยอะและไม่เคยเบื่อเรื่องกินเลยครับ ทำไมพ่อแม่ชอบบ่นว่าผมตะกละก็ไม่รู้ ผมรู้สึกเสียดายอาหารไม่อยากให้เททิ้งไปเปล่า ๆ ต่างหาก ผมทานได้แทบทุกอย่างนะครับของคาว หมู เป็ด ไก่ ปลา ผักผลไม้ อาหารหวานทองหยิบ ฝอยทอง ผมรับประทานได้ทั้งนั้นไม่มีเกี่ยงงอนใด ๆ เลย พ่อแม่คงเห็นจุดอ่อนผมดังนั้นเวลาที่ผมป่วยไม่สบาย หมอให้ยามาแทนจึงแอบใส่ยาไว้ในทองหยอด ผมก็แกล้ง ๆ ทำลืม ๆ กลืนลงไปให้สบายใจ วันหนึ่งพ่อนั่งกินไวน์อยู่ผมก็สงสัยมันเป็นเครื่องดืมชนิดใดหนอ กลิ่นมันก็เย้ายวนดีเหลือเกิน ผมเข้าไปคลอเคลียแล้วร้องขอกินหน่อยซิ พ่อก็ไม่ว่าอะไรเห็นฟังแว่ว ๆ ว่า “สงสัยอยากลองชิมดู” ว่าแล้วพ่อก็เทให้นิดหนึ่ง อารามดีใจผมเลียแบบนอนสต็อปเลยครับ หลังจากเลียไปสักพักทำไมผมรู้สึกโลกหมุนก็ไม่รู้ ผมเดินโซชัดโซเซ แต่ยังได้ยินเสียงแว่ว ๆ ว่า “สงสัยจะเมา”

ประสบการณ์อีกครั้งที่ลืมไม่ลงเลยตอนผมยังเล็กอยู่ ผมก็วิ่งซนไปเรื่อย ๆ ไปเจอตัวอะไรไม่รู้ขามันเยอะดีเลยลองเอาเท้าไปเขี่ยเล่น ปรากฏว่ามันแว้งกัดเข้าให้ ผมร้องเสียงหลงเลยครับ พ่อเข้ามาแล้วบอกว่า “ถ้วยฟูโดนตะขาบกัด” เห็นพ่อโทรศัพท์คุยกับใครไม่รู้บอกให้ลองให้กินพาราเเซตามอลครึ่งเม็ด แล้วลองดูอาการ” อาการปวดบวมไปหนึ่งวันเลย หลังจากวันนั้นผมไม่ค่อยอยากเข้าใกล้ไอ้เจ้าตัวนี้เลย

ผมโชคดีที่พ่อแม่พาผมไปเที่ยวทั่วประเทศไทยจากเหนือสุดไปยังใต้จากตะวันออกไปยังตะวันตก ขึ้นเขาลงห้วยข้ามไปยังเกาะแก่งต่าง ๆ ที่ใคร ๆ ไปมาผมก็ไปมาหลาย ๆ แห่งเหมือนกัน ไปถ้ำใหญ่ ไปดูกระทิง นั่งรับลมชายทะเล หรือเดินเที่ยวงานพบปะสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ด้วยกัน (Dog show)

ผมมีภรรยาและลูก ๆ เหมือนกันนะครับ ภรรยาผมชื่อว่าสุกี้ ส่วนลูกชื่อว่ากันดัมกับกัสจัง แต่น่าเสียดายกัสจังต้องพรากจากครอบครัวไปเพราะมีผู้มารับอุปการะไป ไม่รู้ว่าสักวันหนึ่งพี่น้องจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันหรือไม่

ช่วงนี้ผมก็อายุเยอะแล้วถ้าเทียบกันแล้วผมน่าจะอายุประมาณ 100 ขวบกว่าแล้ว ผมรู้สึกเรี่ยวแรงถดถอยไม่กระฉับกระเฉงเหมือนตอนหนุ่ม ๆ แล้ว ผมไอบ่อยขึ้น คุณหมอบอกว่าผมเป็นโรคหัวใจ นอกจากโรคหัวใจแล้ว ผมก็ยังเป็นโรคตาแห้ง หลอดลมอักเสบ โรคภูมิแพ้ หือ ๆ ผมต้องกินยาวันละเกือบสิบเม็ดเลย

คุณถ้วยฟูหลับให้สบาย 
27 กุมภาพันธ์ 2560

ทำไมท่านจึงไม่ศึกษาเทคนิคของผู้สามารถเป็นเยี่ยมในการชนะมิตรซึ่งโลกยอมยกให้แล้ว? เขาผู้นี้คือใคร? ท่านอาจจะพบเขา ในวันพรุ่งนี้เดินมาตามถนน เมื่อท่านเข้าใกล้เขาในระยะสิบฟุต เขาจะกระดิกหางของเขาให้ท่าน ถ้าท่านเพียงแต่หยุดตบหัวของเขาเบา ๆ เขาแทบจะกระโดดออกมาจากหนังหุ้มร่างของเขา เพื่อแสดงให้ท่านเห็นเป็นการตอบแทนว่าเขาชอบท่านอย่างไร และท่านรู้ดีว่าการที่เขาแสดงกิริยาท่าทางว่าชอบท่านอย่างซาบซึ้งทั้งนี้ เป็นการกระทำปราศจากความต้องการใด ๆ แฝงอยู่เบื้องหลังแม้แต่น้อย เขามิได้มีความต้องการที่จะขายที่ดินและสิ่งปลูกสร้างให้แก่ท่านและเขามิได้มีความต้องการที่จะแต่งงานกับท่าน

ท่านเคยหยุดคิดบ้างหรือเปล่าว่าหมาเป็นสัตว์ชนิดเดียวเท่านั้นที่ไม่ต้องทำงานเพื่อเลี้ยงชีพ? ไก่ต้องให้ไข่ แม่วัวต้องให้นม นกคีรีบูนต้องให้เพลง แต่หมาเลี้ยงชีพอยู่ได้โดยมิได้ทำสิ่งใดให้ท่านนอกจากการแสดงความจงรักภักดีต่อท่าน

เดล คาร์เนกี 1936

ความเห็น

หลับให้สบาย นะคะ น้องถ้วยฟู ... ความน่ารักและกินจุ รวมทั้งความซุกซนของหนู จะตราตรึง อยู่ในความทรงจำ ของ คุณพ่อ-คุณแม่ ตลอดไป ค่ะ (16ปี แห่งความรัก) ป้าบัว ก็รักน้องถ้วยฟู นะคะ

   

ผมชื่อน้องริชาร์ด ครับ.... เวลาที่ผมซน ฉี่เรี่ยราด มามี๊บัว ไม่สนใจผมเลย ให้ผมอยู่กับกองขยะ ไม่หอมหัว ด้วย ไม่จุ๊บ ไม่อุ้ม (ผม 9ขวบ แล้วครับ) ผมชอบวิ่งเล่น และ ชอบ นอน เอ่เอ๊ ครับ

ครับ มันคือความผูกพันตลอด 16 ปี

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

อายุเท่ากับหมาที่บ้าน เพิ่งเสียไปเหมือนกันค่ะ แก่มาก นอนหลับไปแบบสบายๆเลยค่ะ เศร้ามาก

ถ้วยฟูก็หลับไปแบบสบาย (ไม่ได้ดิ้นทุรนทุราย) เหมือนกันครับ

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

เสียใจด้วยค่ะ คุณพ่อ น้องถ้วยฟู ..เก็บไว้เป็นความทรงจำ นะคะ

                                        

          หนูชื่อ น้องคาราเมล ค่ะ ....พี่ผิงผิง เลี้ยงหนูมา หนูเฝ้าบ้าน ได้ วิ่งเล่น ได้ตลอดเวลา 

ขอบคุณครับ ว่างคิดถึงเมื่อไรก็เศร้านะครับ

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

เสียใจด้วยนะคะ ยากจะทำใจค่ะ ของที่บ้านป้าใบพลูก็จากไปจะครบปีแล้วค่ะ ยังคงคิดถึงเสมอ วัน 2 วันแรกที่จากไปนี่ร้องไห้ตาบวมเลยค่ะ ได้แต่บอกว่าสักวันเราจะกลับมาพบกันใหม่ค่ะ crying

ครับผม

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ถ้วยฟูหลับให้สบายนะคะ 

ความสุข..อยู่ที่ใจ

หวังให้เขาไปเกิดใหม่ด้วยดีครับ

ไร่สุโขทัยนี้ดี ไร่นี้มีแต่ความสุข

หน้า