ที่นาแปลงสุดท้ายในชีวิต

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ที่นาแปลงสุดท้ายในชีวิต

มีเรื่องจะเอามาเขียนไว้เตือนตัวเองเรื่องมีอยู่ว่า  มีเพื่อนบ้านพ่อ แม่ มีที่นาแบ่งให้คนละห้าไร่ตอนเป็นเด็กมีพี่น้องหลายคนพ่อแม่ต้องค้าขายหาเงินมาเลี้ยงลูกส่วนที่นาของตัวเองก็จ้างเข้าทำไม่เคยให้ลูกไปทำนาเลย  พอมีสามี  ก็ทำอาชีพค้าขายของในตลาดเช้ามีเงินพอได้ใช้  มีรถขับ  ชาวบ้านเห็นว่ามีเงินชาวบ้านยุให้ลงเล่นการเมืองท้องถิ่น  ก็ลงได้เป็นอย่างที่คิดหมดเงินไปห้าแสน  เป็นได้สี่ปีต้องเลือกตั้งใหม่เริ่มหาเสียงใหม่ต้องใช้เงิน เงินเก็บก็หมดไปหากู้หนี้ยืมสินมาลง  แต่รอบนี้ไม่ได้  หนี้ก็มีจะทำยังไงดี เงินเดือนก็ไม่มีดอกเบี้ยก็ขึ้นตามมาทุกวันคิดอะไรไม่ออกมองเห็นที่นาแปลงสุดท้ายที่แม่ให้ก็เลยมาถามแม่ว่าจะซื้อหรือเปล่า  (แม่ถามว่าจะขายไม่เสียดายหรอ)  คำตอบ : ไม่หนูเอาไว้หนูก็ไม่ได้ทำอะไรจะให้หนูไปทำนาหนูไม่เคยทำจะเริ่มต้นยังไง  ( ถึงป้าไม่เอาไว้หนูก็จะขายให้คนอื่นอยู่ดีละจำเป็นต้องใช้เงินค่ารถหนูก็ยังไม่ได้ส่งหลายงวดแล้ว)   แม่เลยจำเป็นต้องที่นาไว้  

                ในหมู่บ้านที่หนูอยู่ทุกวันไม่ต่างจากกรุงเทพฯ เลยค่ะ  ซื้อทุกอย่างที่มีมาขาย  ลูกบ้านไหนมีรถลูกบ้านตัวเองก็มีตามด้วย   บ้านไหนให้ลูกเรียนโรงเรียนในหมู่บ้านแสดงว่าบ้านนั้นจนก็เลยต้องให้ลูกเข้าไปเรียนในตัวอำเภอเสียค่ารถรับส่งเดือนละ  500  บาท  คือวิถีที่ชาวบ้านไม่คิดจะพึ่งตัวเอง  อะไรที่เสียเงินคิดเอาเองว่าดีที่สุด  

ความเห็น

ไม่ใช่ โอ้...เย้ แบบพี่เสกโลโซนะ ที่ดินตอนนี้มีเท่าเดิม แต่ผู้คนเพิ่มขึ้น สิ่งที่ควรหวงแหนมากที่สุด คือ ที่ดินที่มีอยู่นี่แหละ เสียดายจังนะ  อีกหน่อยเขาคงคิดได้ว่า การที่วิ่งตามแฟชั่น วิ่งตามเทคโนโลยี มันเหนื่อยแค่ไหน เรื่องเรียน เรียนที่ไหนก็ได้ ครูเขาสอนเหมือนๆกันแระ อยู่ที่คนเรียนต่างหาก ว่า จะตั้งใจเรียนมั้ย บ่นมาเยอะ จบดีกว่านะ อิอิ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

เข้าคงจำเป็นมากค่ะพี่จันทร์

มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ

"เรื่องเรียน เรียนที่ไหนก็ได้ ครูเขาสอนเหมือนๆกันแระ อยู่ที่คนเรียนต่างหาก ว่า จะตั้งใจเรียนมั้ย"

ครูที่สอนนั้นแหละสำคัญ ลูกผมมาบ่นให้ฟังว่าวิชาเดียวกันครูสอน2คน คนหนึ่งเข้าใจดี อีกคนไม่เข้าใจ แถมยกความผิดในนักเรียน สมอง...ทั้งห้อง อย่างไรก็แล้วแต่ผู้สอนนั่นแหละสำคัญ

ว่าไงพี่จันทร์เจ้า  าาาา 

ที่ดินเดี่ยวนี้แพงมาก และหาซื้อได้ยากมาก บางคนบอกว่ามีเงินก็หาซื้อไม่ได้ เพราะไม่มีใครขาย ......

หากเป็นที่นา...แถวบ้านแอนไม่ค่อยมีใครทำนา....ปล่อยรกร้าง ว่างเปล่า ตั้งไว้ให้ที่ดินมีราคาเพิ่ม...

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เปรียบไปเหมือนไก่ได้พลอย มองไม่เห็นคุณค่า

แถวบ้านปุ๊ก ที่ก็แพง ขนาดที่วัด เซ้งกรรมสิทธิ์กัน

ยัง งานละ แสน-สองแสน โชคดีอยู่ในตลาดแต่โชคร้าย

ไม่ค่อยมีพื้นที่ให้ปลูกต้นไม้

ทำแค่...พอดี  


ใช้อย่าง...พอเพียง  


เก็บออม...พอสมควร


3 พอ...เพื่อความสุขในชีวิต


msn  kra_pook@hotmail.com

มีความต่างและความเหมือน   แต่ละครอบครัว  ดำเนินชีวิตไม่เหมือนกัน

เกี่ยวกับที่ดินมีประสบการณ์นิดหน่อยคือเป็นทั้งผู้ซื้อและผู้ให้คำปรึกษาด้านการเงิน

คือเจ้าของที่เดิมมีหนี้อยู่หนึ่งก้อน เราก็คำนวนดูที่ของแกทำเลที่ว่านี้ถ้าขายในราคาตลาดก็แนะนำว่าควรขายเพียงครึ่งน่าจะใช้หนี้ได้หมดและมีเงินใช้จ่ายทำห้องน้ำและเจาะน้ำบาดาลพร้อมปั๊มน้ำ

แต่เมื่อขายแล้ว ไม่เป็นไปตามแผน ลูกเอาเงินไปซื้อมอเตอร์ไซค์ สามีบอกเอาไปใช้หนี้(หนี้ก้อนเดียวแต่เบิกไป 2 ครั้ง ฟังแล้วก็งง) สุดท้ายแกต้องมาขายอีกครึ่งหนึ่งของครึ่งที่เหลือ ทำให้ของแกเหลือเพียง 1/4 แทนที่จะเหลือ 1/2 ตามที่เราได้ช่วยคิดช่วยวางแผน โฉนดที่เหลือแกก็ฝากไว้ บอกว่าเราซื้อขายไม่กดราคาแบบนายทุนคนอื่น ฉะนั้นเก็บไว้นี่แหละเดือดร้อนจะมาขายอีก เราฟังก็ได้แต่ปลง ทำไมแกไม่พยายามรักษาทรัพย์ของแกไว้ หรือบางทีลูกหลานก็หนีเข้ากรุงเทพกันหมด แกเลยดูว่าไม่จำเป็นต้องรักษาไว้ให้

แต่ปัญหาของกรณีนี้คือกินเหล้าครับ ทั้งผัวทั้งเมีย ถ้าตัดค่าใช้จ่ายตรงนี้ได้น่าจะอยู่ได้สบายๆ ไม่เดือดร้อน

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

ผมเองเพิ่งมีประสบการณ์ด้านซื้อมาหมาดๆ ที่ดินของผมที่ซื้อที่ราชบุรี ซื้อจากผู้เฒ่าที่ลูกเพียรพยามจะขายรู้แต่ว่าขายเพื่อใช้หนี้(ไม่ใช่กะผมนะ) และตัวแกเองกะลูกๆก็ย้ายมาอยู่กำแพงแสนกันหมด ปล่อยที่ให้คนอื่นเช่านานแล้ว ดูแล้วปลง..เหมือนลูกๆรุมทึ้งเลยเวลาได้เงิน

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

บ้าน รถ จะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ที่ดินเวลาเราอยากได้เรามีเงินมันซื้อไม่ได้นะค่ะ คนเพิ่มแต่ที่ดินมีเท่าเดิมค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

หน้า