ของฝากจากคุณปู่

หมวดหมู่ของบล็อก: 

       ความเป็นอยู่การดำรงชีพของคนบ้านทุ่งขึงหนัง ( จ.พัทลุง )เมื่อ 60 ปีที่แล้ว ไม่ได้เร่งรีบและใช้ทรัพยากร อย่างฟุ่มเฟือย เรี่ยราดอย่างทุกวัน การเร่งรีบโตเกินวัยของเด็ก ก็มีไม่มากมายเช่นปัจจุบัน ด้วยการเป็นเกษตรกรทำนาข้าว มืข้าวเต็มลอมที่จะเลี้ยงคนในครอบคร้วได้ตลอดทั้งปี มีปลา กุ้ง ปู ในคลองในหนอง ลูกคลักในนาหลังเก็บเกี่ยว เนื้อหมูเนื้อวัวบางครั้งในโอกาสสำคัญเป็นอาหารโปรตีน ผักตามท้องไร่ท้องนาเป็นวิตามินและกากใย 



     งานหลักที่ทำมีอยู่ 2 ช่วงเวลา ไถหว่านปักดำ แล้วก็เก็บเกี่ยว รวม 3 เดือน เวลาที่เหลือปลูกผัก ตัดฟืน สานเฌอ สานด้ง ไปตามถนัดที่มี เด็กๆก็สนุกไปตามวัย โตขึ้นหน่อยเด็กผู้หญิงช่วยงานบัาน เด็กผู้ชายก็เลี้ยงวัวตามทุ่งนา มีของเล่นตามธรรมชาติมากมาย ที่สรรหาประดิษฐ์มาเล่นกัน....



      กลองพรก คือของเล่นชิ้นหนึ่งของเด็กสมัยนั้น กลองพรกทำจากกะลามะพร้าว หุ้มด้วยหนังวัวตากแห้ง มีหวายเล็กหรือย่านโดก ( เถาวัลย์ชนิดหนึ่ง ) เป็นปลอก ดึงด้วยเชือกใยปอ ลิ่มด้วยไม้เนื้อแข็ง



     ต้นปอ ใบกลมๆพยายามถ่ายต้นแต่โดนไม้อื่นคลุมหมด ตอนนี้ในหมู่บ้านหายากแล้วด้วย ที่จริงพืชริมน้ำ จะมีเยอะริมคลอง นิยมเอามาทำดม (ร้ว)บ้าน ส่วนทื่เป็นเปลือก ลอกมาตากให้แห้งควั้นเชือกหุ้มกลองพรก



     หุ้มกลองเสร็จแล้วมาตีแข่งกัน ( ขออภัยไม่สามารถนำภาพเมื่อ 60 ปีที่แล้วมาเสนอเพราะผู้เขียนเกิดไม่ทัน ) ปัจจุบันนี้ การหุ้มกลองพรกการแข่งกลองพรกยังคงมีอยู่ในหมู่บ้านและ จ.พัทลุง


                                               ขอบคุณข้อมูลคุณเปลือน ชูผอม

ความเห็น

ที่ควรค่าแก่การเก็บรักษา เอ...คนทุ่งหนัง จันทร์เจ้าเคยรู้จักมั้ยเนี่ย

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

     ไม่รู้จักก็คุ้นๆน่า หนูจันทร์

ไม่เคยเห็นเลยค่ะ...ขอบคุณที่เอาของหาดูได้ยากมานำเสนอ ของเล่นที่คุ้นอยู่ในความทรงจำตอนเด็กคือ...ฉิดโขลง,นูยาง,ลูกหวือ

    ชอบเรื่องเก่าๆแต่ไม่แก่นะ

คิดถึงบ้าน ตอนเด็กๆ ที่บ้านมีรั้วปอ


สายๆ หน่อย น้ำค้างแห้งไปเดินเก็บไม้ปอ


ที่หัก คือเค้าแห้ง หักลงมาตามธรรมชาติของเค้า


เอามาทำไม้ฟืน สมัยก่อนที่บ้านยังใช้ตะเกียง


(บ่งบอกว่าบ้านอยู่ในหม็อง) เดินเก็บไม้ฟืนไปด้วย


เก็บดอกปอไปด้วย ดอกปอมีหลายสี แดง ส้ม เหลือง


ตอนนี้ต้นปอที่บ้านก็ยังพอมีอยู่บ้าง แต่ถ้าเทียบกับสมัยก่อน


ก็เหลือน้อยมาก เชือกเค้าเหนียวมากๆ ส่วนกิ่งไหนสวย และตรง


ไม่คดในข้อ งอในกระดูก ปลายไม้มีกิ่งแยกเป็นรูปตัววาย (Y)


ก็เรียบร้อยเด็กโรงเรียนวัดอย่างจ๋า ตัดไปทำไม้ง่าม ก็ไม่รู้ทำไม


เพื่อนชอบลักไม้ง่ามนิ เรียนลูกเสือทุกอาทิตย์ หาไม้ง่ามกันทุกอาทิตย์


สงสัยเพื่อนลักไปกิน ลักได้ลักดี

    รู้จักราพาปอม้าย.....

ไม่รู้จักค่ะ รู้จักแต่


- ยางพารา (หวางนี้ราคาดี ได้ข่าว 125.- บาท / กิโล )


-ยาพารา ( เซตามอน)


555+++

  คือไม้ที่ขึ้นอยู่ริมน้ำเปนกลุ่มๆ แล้วยื่นไปกีดขวางทาง เช่นราพาปอ 

ที่บอกยังเหลือการทำกลองพรกมาถึงปัจจุบัน  ถึงแม้ไม่รู้จัก ก็อยากให้อนุรักษ์วัฒนธรรมเก่าๆอยู่คู่กับเราตลอดไป

 

 

        ช่วงนี้เป็นฤดูการแข่งกลองพรกจะหมดตอนลอยกระทง

หน้า