หอม .... เหม็น ... ?

      “  ต๋อย .... เล็ด .... ต้อย .... เล็ด ....ตอย .... เล็ด .... 

             ต๋อย .... เล็ด .... ต้อย .... เล็ด ....ตอย .... เล็ด ....

      ของเหม็นแมงวันชอบตอม

      ของหอม มนุษย์ชอบดม

      สาวสวยผู้ชายติดกรอ

      หนุ่มๆ รูปหล่อ สาวๆ ติดจม”

          เพลงนี้เข้าสู่ อดีตสัญญา ของข้าพเจ้า ชัดเจนประหนึ่งมีเสียงมาเปิดให้ฟังข้างๆ หู มันเกิดขึ้นขณะข้าพเจ้ากำลังนั่งรถไปตลาดน้ำวัดดอนหวาย หลังอาหารมื้อเช้า อันประกอบด้วยกับข้าว 3 - 4 อย่าง

     หนึ่ง ในนั้นที่เป็นสื่อให้ข้าพเจ้าได้ยินเพลงข้างต้น คือ ปลาเค็มทอด ที่ลูกซื้อมาฝากจากเพชรบุรี

     ข้าวสวยร้อนๆ กับปลาเค็มทอด บูรณาการกับ หอมแดงซอย พริกขี้หนูสด บีบมะนาวลงเป็นน้ำประสาน .... ท่านจะรู้สึกอย่างไร.....  ข้าพเจ้าทายไม่ถูก แต่สำหรับข้าพเจ้าในขณะนั้น สุดยอดครับ .... ถูกกิเลส สุดๆ

     .... อ้า .... หอม ... อร่อย  เปลืองข้าวกล้องงอกไป หนึ่งชามเขื่อง

     องค์ประกอบ ที่ทำให้รสชาติสมบูรณ์ คือ ใช้มือคลุกให้เข้ากันดี แล้วเปิบ ป้อน เข้าปาก (ทั้งห้านิ้ว ครับ ไม่ใช่แค่สามนิ้ว ก็ข้าพเจ้ากำเนิดจากป่า จากดง นี่ครับ) ..... อิ่มดี .... ยังซาบซ่า ... ปัญหายังไม่มี...

     มาเกิดปัญหา เอาตอนที่สำนึกว่า จะต้องขึ้นไปนั่งรถ ไปตลาดน้ำฯ ร่วมกับคนในครอบครัวนี่ละ

     เข้าห้องน้ำ .... อาบน้ำ .... ฟอกสบู่ .... ถูง่ามมือ เป็นพิเศษ ยกมาดม

     อ๊ะๆ ..... ยังมีกลิ่นน่ารังเกียจ ออกจากห้องน้ำ ตรงไปยังอ่างล้างจาน คราวนี้ใช้น้ำยาล้างจาน (ซื้อมาครับ ไม่ได้ทำเอง) .... ฟอก ถู ล้าง ดมดู จางไปเยอะ แต่ยังไม่หมด แต่ต้องรีบแต่งตัว ขึ้นรถ คนอื่นเขารออยู่

     นั่งในรถแล้ว ยกมือขึ้นสูดกลิ่นดูอีก ด้วยความระแวง จนลูกที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ถามว่า

              “พ่อเป็นอะไร”

                    “เปล่า” ตอบพล่อยๆ แบบขาดสติ แล้วจึงตาบด้วยคำตอบจริงๆ “ดมดูว่ายังเหม็นปลาเค็ม เปล่า”

            “ไม่เห็นได้กลิ่นเลย” ลูกคนที่นั่งเบียดบอก ไม่ทราบพูดจริง หรือปลอบใจ แต่ข้าพเจ้ายังรู้สึกระ แวงอยู่

     ความเงียบกลับมาสู่สังคมในรถอีกครั้ง .... พอความเงียบบังเกิด เสียงเพลงในอดีตสัญญา ข้างต้นก็เข้ามา แล้วสร้างคำถามเอากับตัวเอง หลายๆ ข้อ เช่น

        - ตกลง ปลาเค็มนั่น หอม หรือเหม็น ...?

        - แล้วเราเป็นแมลงวัน หรือ คน...?

        - ปลาเค็มก็ชิ้นเดียวกัน ทำไมเดี๋ยวเราบอกหอม เดี๋ยวบอกเหม็น เปลี่ยนไปเพราอะไร ปลารึ เวลาริ สถานที่รึ หรือเพราะเราปรุง แล้ว มันจริง อยู่ตรงไหน ละ...?

    แล้วปริศนาเซ็น ที่ว่า “คลองคด หรือสายน้ำคด”  ก็ผุดซ้อน ขึ้นมา

               รถหยุด ที่ลานจอด เสียงเปิดประตูรถ

                และ .... ข้าพเจ้า ก็หยุด แล้วปิดประตูความคิดไว้ก่อน ..... แต่ยังไม่ลั่นดาน