เรื่องมีอยู่ว่าพรุ่งนี้เช้าผมต้องไปเป็นวิทยากรสอนการทำเวบไซต์ด้วย Drupal(โปรแกรมที่ใช้ทำเวบนี้แหละ) ที่โรงพยาบาลนาโยง บ่ายผมต้องเดินทางไป กทม. เนื่องจากผมได้รับเชิญเป็นคณะทำงานตัดสินการแข่งขันระบบปฏิบัติการลีนุกซ์แห่งประเทศไทยครั้งที่ 10 ระหว่างวันที่ 16-18 ตุลาคมนี้ ดังกำหนดการ http://nlc10.opentle.org/node/68 

ช่วงนี้ลูกปิดเทอมแล้ว เลยชวนลูกไปเที่ยวซูเปอร์มาเก็ต ไปไหนก็ไม่เคยพลาดการถ่ายภาพค่ะ ถ่ายมาแล้วก็ต้องนำเสนอ

     เมื่อวานหลังจากออกจากบ้านพี่แจ้วแล้วก็มุ่งหน้าต่อไป อ.ชะอวด เพื่อไปส่งหลาน ระหว่างนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามา ครูพรรณี สมาชิกเวบบ้านสวนพอเพียงนี่เองนึกว่าใคร โทรมาบอกว่าจะมาเยี่ยมที่บ้าน ก็เลยบอกว่าให้ผมกลับถึงบ้านก่อนแล้วผมจะโทรบอกอีกที

     กลับใกล้ถึงบ้านแล้วโทรบอก ไม่นานนักครูพรรณีก็โทรเข้ามา ผมก็ออกไปรับที่ปากทางเข้าบ้าน ใครมาบ้านผมถ้าผมไม่ออกไปรับนี่เปลืองค่าโทรศัพท์ครับ ระยะทางแค่ 1.4 กิโลเมตรจากถนนใหญ่ แต่เลี้ยวเยอะเหลือเกิน ครับ เอาเป็นว่าครูพรรณีและแฟนครูพรรณีทราบชื่อทีหลังว่าพี่สมชาย ก็มาถึงที่บ้านครับ สิ่งแรกที่ผมจะบอกกับคนที่มาเยี่ยมบ้าน "ไม่มีอะไรมากนะครับ แค่เพียงเริ่มต้น"

    เที่ยวบ้านพี่แจ้วยังเล่าไม่จบในตอนเดียวนะครับ หลังจากเที่ยวในสวนพี่แจ้วเสร็จแล้ว ก็ออกกลับมาบ้านพี่แจ้วอีกครั้ง ก็ต้องลาพี่แจ้วแล้วละครับ พี่แจ้วต้องอยู่เฝ้าบ้าน แฟนพี่แจ้วนำทางต่อไปยังกลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านลำสินธุ์  ซึ่งทำกล้วยไข่กรอบแก้ว และลูกหยี 3 รส

     บ้านพี่แจ้วมี OTOP บ้านผมก็มี OTOP รำพัด ซึ่งมันคนละเรื่องกันเลย ทำให้ผมเป็นความแตกต่างระหว่าวิถีชีวิตของคนตรัง และคนพัทลุงมากยิ่งขึ้น ซึ่งเรื่องแบบนี้มันคาใจผมพอสมควร ได้แต่บ่นครับ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ ทำให้ดูจนจะทิ่มตาอยู่แล้ว แต่เล่นไพ่สบายกว่า เขาเลือกเล่นไพ่ แทนที่จะเลือกปลูกผักไว้กิน

     กลับมาที่กลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านลำสินธุ์นะครับ ผมได้เข้าไปดูถึงกรรมวิธีการทำกล้วยไข่กรอบแก้วนำรูปมาฝากครับ

    อย่างที่บอกนะครับว่าระหว่างทางนั้นวิวดีเนื่องจากแถวนั้นอยู่ใกล้ภูเขา นอกจากวิวดีแล้วชาวบ้านแถวบ้านพี่แจ้วจะปลูกผักต่างๆ ไว้หน้าบ้านเกือบทุกบ้าน บางบ้านปลูกตะไคร้ข้างถนนก็มี นี่คือความแต่กต่างระหว่างหมู่บ้านพี่แจ้วกับหมู่บ้านผม หมู่บ้านผมส่วนใหญ่ไม่มีใครปลูกผักไว้กิน ถนัดที่จะซื้อทั้งนั้น แถมว่างจากทำงานก็มี OTOP รำพัดอีกต่างหาก เอ้อ! เหนื่อยแทน ซึ่งผมอาจจะพูดเหมารวมทั้งจังหวัดเลยก็ว่าได้ "ครัวตรังอยู่ที่พัทลุง" เพราะพืชผักที่ขายในตรังส่วนใหญ่มาจากพัทลุงทั้งนั้น

    บ่นพอแล้วเข้าเรื่องสองข้างทางดีกว่า

     วันนี้ต้องไปส่งหลานที่อำเภอชะอวดอีกเช่นเคย ได้นัดแนะกับพี่แจ้วไว้ แล้วว่าจะแวะเยี่ยมขากลับ แต่พอหลานรู้ว่าจะแวะเที่ยวก็ขอไปด้วย กลายเป็นแวะเยี่ยมพี่แจ้วขาไปเลย บ้านพี่แจ้วอยู่ อ.ศรีนครินทร์ มาจากตรังก็เข้าทางเส้นทางไป อ.กงหรา เข้าไปซัก 4 กิโลเมตร พี่แจ้วบอกมา ก็เข้าไปตามเส้นทางที่พี่แจ้วบอก เมื่อเลี้ยวเข้าเส้นทางนั้นเข้าไปได้ซักระยะหนึ่งก็ต้องทึ่งกับวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม คนที่อยู่ประจำอาจไม่รู้สึกอะไร แต่เป็นสิ่งแปลกตาสำหรับผมและหลานๆ ที่ไปด้วย เอาก็บ้านผมไม่มีแบบนี้นี่ ที่นาติดภูเขาวิวดีสุดๆ

     ครั้งที่คุณหมอเจ๊ คุณหมอจากโรงพยาบาลกระบี่มาเยี่ยมบ้านสวนพอเพียง ก็มีถั่วชนิดหนึ่งมาฝาก แล้วผมก็นำมาปลูกในกระสอบ ผลที่ได้

พวงเดียวกันครับ แต่ถ่ายห่างกันหลายวัน

   คนไทยส่วนใหญ่โดยเฉพาะเกษตรกรและผู้ใช้แรงงานถูกมอมเมาให้เป็นปลาที่เวียนว่ายอยู่ในน้ำวนที่มีสภาพของน้ำเน่ามานานหลายปีจนมีสภาพร่างกายและจิตใจที่ทรุดโทรม  หลงลืมวิถีชีวิตดั้งเดิมและมัวเมากับวิถีจอมปลอมที่เอาความฟุ้งเฟ้อมาล่อ  พ่อแม่ทำงานด้วยความเหนื่อยยาก แต่ลูกหลานกับหลงไหลกับเครื่องล่อยุคใหม่จนไม่อาจพ้นหนี้ที่มีแต่จะเพิ่มพูนขึ้น  อย่าพูดถึงการช่วยเหลือประเทศชาติและสังคมเลย  แม้กระทั่งตนเองและครอบครัวก็ไม่สามารถเอาตัวรอดได้  จึงเป็นสาเหตุที่ต้องสูญเสียที่ทำกินไปตามเป้าหมายของนายทุน....

   ได้อ่านเรื่องธนาคารต้นไม้ของแถวชุมพรมาหลายครั้งแล้ว เป็นเรื่องที่ดีมาก ต้นไม้มีประโยชน์หลายด้าน ตอนนี้กลับมานั่งคิดว่าหากเราเริ่มปลูกต้นไม้บ้าง ถ้าตอนเราอายุ 15 ป่านนี้เราคงไม้ต้องมาซื้อไม้มาสร้างบ้าน

สวัดดีครับผมอยู่  ม.1 โรงเรียนสตรีพัทลุง ผมอยู่ ตำบลลำสินธ์ ได้เข้ามาเว็บนี้หลายครั้งแล้ว เลยตัดสินใจ สมัครสมาชิกด้วย หวังว่าทุกท่านที่ได้เป็นสมาชิกอยู่แล้วคง

ยินดีต้อนรับผมอีกคนด้วย

แล้ววันหลัง ผมจะแนะนำเกี่ยวกับพืชสมุนไพรรอบๆบ้านของผมครับ

 เด็ก ลำสินธ์