ปั่นจักรยานเที่ยว

โลกนี้เปรียบดังหนังสือเล่มใหญ่ คนที่ไม่ได้เดินทางท่องเที่ยว ก็เหมือนกับอ่านหนังสือเล่มนั้นเพียงหนึ่งหน้า

“The world is a book and those who do not travel read only one page.”

― Augustine of Hippo

อ้อยหวานเอามาเขียนใหม่ว่า

..โลกนี้เปรียบดังหนังสือเล่มใหญ่ หากเธอไม่ได้เดินทางท่องเที่ยว ก็เหมือนกับเธอดูเฉพาะหน้าปก

ช่วงนี้มีบล็อกของอ้อยหวานออกมาบ่อยมาก ต้องรีบเขียน เพราะทริปปั่นจักรยานเลาะเลียบอ่าวไทยนี้เกิดขึ้นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ถึงแม้ความประทับใจจะคงอยู่กับเราไปนานแสนนาน แต่ความทรงจำ เรื่องราว รายละเอียด เริ่มจะเลือนหาย

อ้อยหวานอยากเล่าประสบการณ์ ถ่ายทอดว่าเมืองไทยเรานี้มีดี และการปั่นจักรยานเที่ยวนั้นดีเช่นไร

หลังจากใช้ชีวิตสุขสบายที่หัวหิน ถึง 3 วัน วันรุ่งขึ้นอ้อยหวานและคุณผู้ชายได้ออกจากที่พักกันแต่เช้า ที่จริงควรจะพูดว่ากันแต่มืด วันนี้เราต้องปั่นบนถนนเพชรเกษมถึง 20 กว่ากิโล

หัวหินคืนหนึ่งนั้น ติดตรึงใจฉัน

จำไว้มั่นไม่อาจเลือน อยู่กันสองคนเป็นเพื่อน

เปรียบเสมือนอยู่เมืองสวรรค์  แดนวิมานอันสุขสบาย

น้ำคำเธอบอกฉัน ใต้โคมสวรรค์

คืนนั้นเองบนหาดทราย ฝากคำสัญญาไม่คลาย

หากหัวหินไม่สิ้นหมดทราย เธอมิคลายจากฉัน

เช้าวันนั้นเราตื่นแต่เช้ามืด และออกเดินทางทันทีที่เห็นแสงแรกของดวงตะวัน ในบันทึกของอ้อยหวานเขียนไว้ว่า..

7 กุมภาพันธ์ - อัมพวาไปหาดเจ้าสำราญ 65 กิโลเมตร เราออกจากที่พักหกโมงเช้าถึงหาดเจ้าสำราญเวลา 11.00 โมง เราเห็นนาเกลือทอดยาวสุดสายตา…

ทริปปั่นจักรยานเลาะเลียบอ่าวไทยทริปนี้ อ้อยหวานเลือกอัมพวาเป็นจุดเริ่มต้น ทริปนี้จะแปลกกว่าทริปก่อนๆ คือคราวนี้มีกล้องถ่ายรูปสองกล้อง กล้องเก่าคู่ใจและคู่มือของอ้อยหวาน ที่ตะลอนไปทุกแห่งที่เจ้าของไป กระเด้งกระดอนบนจักรยานจนบอบช้ำ แต่ก็ยังรับใช้เจ้าของไปทุกที่ และกล้องถ่ายรูปอีกกล้องที่ใหม่เอี๋ยมถอดด้าม สั่งตรงมาใช้งานนี้โดยเฉพาะ เป็นกล้องคู่มือของคุณผู้ชาย ภาพนี้จึงมีขึ้น.. ภาพอ้อยหวานบนจักรยาน

สวนลุมพินี หรือเรียกสั้นๆ ว่า สวนลุม เป็นสถานที่ในดวงใจของอ้อยหวานมาช้านาน สมัยก่อนที่ยังวิ่งออกกำลัง หากแวะบ้านที่กรุงเทพ อ้อยหวานจะเดินออกจากบ้านแต่เช้าไปยังสวนลุม ซึ่งอยู่ห่างจากประมาณ 1 กิโล วิ่งรอบสวนแล้วก็เดินกลับบ้าน อ้อยหวานไม่ได้แวะกรุงเทพมา 2-3 ปี จึงห่างหายจากสวนลุม

มีคนถามอ้อยหวานว่า ทำไมต้องท่องเที่ยว? อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้หรือ? บล็อกก่อนหน้านี้ก็บอกไปแล้วว่า ‘เราล้วนคือคนเดินทาง เราเดินทางผ่านห้วงเวลาวันแล้ว..วันเล่า’

สุดปลายฤดูใบไม้ร่วง ก็ถึงเวลาที่ต้นไม้และผู้คนที่นี่ต้องบอกลาใบไม้กัน และถึงเวลาที่ต้องเก็บกวาดใบไม้กันยกใหญ่ของปี

วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ เป็นวันหยุดยาว วันขอบคุณพระเจ้าของประเทศแคนาดา ลูกๆ เขานัดกันไปเที่ยวเมืองนิวยอร์ก อ้อยหวานกับคุณผู้ชายที่บ้านเลือกที่จะปั่นจักรยานเที่ยวชมใบไม้เปลี่ยนสีแถวบ้าน เพราะออตตาวาเป็นเมืองที่มีสีสันของฤดูใบไม้ร่วงที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของแคนนาดา