เขียนโดย sothorn เมื่อ 11 มีนาคม, 2012 - 20:29
เช้าวันที่ 7 หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วก็ต้องเดินต่อครับ จุดหมายปลายทางของวันนี้คือเดินถึงจุดพักแรมบนเขาเจ็ดยอดครับ สำหรับวันนี้ความลำบากในการเดินก็ยังมี เส้นทางเดินอาจไม่ลำบากมากนักเพราะจะเพลิดเพลินกับธรรมชาติที่สวยงามขึ้น แต่ไม่ว่าจะสูงแค่ไหนทากก็ยังคงมีอยู่ตลอดเส้นทาง จะเพลิดเพลินกับธรรมชาติที่สวยงามได้แต่อย่าลืมทาก บล็อกนี้มาชื่นชมธรรมชาติก่อนถึงเขาเจ็ดยอดกันนะครับ
เขียนโดย sothorn เมื่อ 11 มีนาคม, 2012 - 17:37
สมาชิกที่เดินทางร่วมกันทุกคนก็เก็บเกี่ยวความสุขต่างๆ กันไป ความสุขที่ได้จากการร่วมทาง ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความอดทนต่อความเหนื่อยยาก เหล่านี้ก็เป็นความสุขต่างๆกัน แล้วแต่ว่าใครจะเก็บเกี่ยวกันไป บล็อกนี้ขอเป็นหนังฉายขายยา ขอขายยาเรื่องความสุขส่วนตัวที่ตั้งใจเป็นอย่างมากว่าไปเขาเจ็ดยอดแล้วต้องทำสิ่งนี้ นอกจากการถ่ายรูป
เขียนโดย sothorn เมื่อ 11 มีนาคม, 2012 - 16:34
การเดินทางขึ้นเขาเจ็ดยอดนั้นสำหรับผู้ที่แข็งแรง และชำนาญทางจะใช้เวลาเดิน 1 วันเต็มแต่สำหรับพวกเราแล้ว 1 วันก็ได้แค่ครึ่งทาง แต่เป็นครึ่งทางที่ยังไม่ถึงจุดพักแรมที่เขาพักกัน เลยจำเป็นต้องหาที่พักใหม่ ที่อยู่ใกล้แหล่งน้ำ หลังจากที่ทีมนำทางตัดสินใจเรื่องที่พักได้ ก็บอกให้พวกผมไปพักผ่อน ทีมนำทางจะจัดการเตรียมที่พัก และอาหารมื้อเย็นให้
เขียนโดย sothorn เมื่อ 11 มีนาคม, 2012 - 10:20
ก่อนเดินทาง ใครมีไม้เด็ดในการกันทากก็งัดออกมาใช้จนหมด ไม่ว่าจะพกพริกแห้งใส่ในกระเป๋า เอายาเส้นยัดในรองเท้า ราดน้ำยาเส้นที่รองเท้า ใส่ถุงกันทาก ส่วนของผมน้ำส้มควันไม้ผสมยาเส้น แล้วค่อยมาดูกันครับว่าได้ผลหรือไม่
เขียนโดย sothorn เมื่อ 11 มีนาคม, 2012 - 08:51
หลังจากอิ่มหนำสำราญมื้อเย็นจากบ้านพี่แจ้วแล้ว จุดหมายต่อไปคือน้ำตกไพรวัลย์ซึ่งเราจะนอนที่นี่ 1 คืน เช้าวันรุ่งขึ้น (6 มีนาคม) เราจะเดินทางขึ้นเขา 7 ยอดจากจุดนี้
เขียนโดย sothorn เมื่อ 11 มีนาคม, 2012 - 06:54
หลังจากมื้อเที่ยงที่บ้านผมแล้ว ก็เดินทางต่อไปยังบ้านพี่แจ้วเพื่อรวมพลกันที่นั่นอีกครั้งซึ่งมีพี่หยอย และน้องจาที่จะร่วมเดินทางด้วย เป็นอันว่ารวมพลที่จะขึ้นเขาเจ็ดยอดครบแล้ว เมื่อมาถึงบ้านพี่แจ้วลุงพีก็เอาสุดยอดของฝากมาฝากพี่อู๊ดทันทีนั่นก็คือ
เขียนโดย sothorn เมื่อ 10 มีนาคม, 2012 - 19:24
เช้าวันที่ 5 เป็นวันที่ผมต้องไปรับสมาชิกที่เดินทางมาด้วยรถไฟจากกรุงเทพฯ มาลงตรัง รถไฟแถมเวลาให้ประมาณ 50 นาที เมื่อรถไฟมาจอดที่ชานชาลา อ๊อซซี่ กับพนิดาลงมาก่อนแล้วส่วนลุงพียังหิ้วของพะรุงพะรังลงกำลังลงจากรถไฟ ผมรับทั้งสามคนมารับประทานอาหารเช้าเมืองตรัง ผมได้โทรให้ลุงพูนมาร่วมโต๊ะอาหารในวันนั้นด้วย (ขออภัยไม่มีรูปมายั่วน้ำลาย)
เขียนโดย sblue12 เมื่อ 10 มีนาคม, 2012 - 13:12
เขียนโดย sothorn เมื่อ 10 มีนาคม, 2012 - 08:41
โฉมหน้าผู้พิชิตเขาเจ็ดยอด ที่ความสูงประมาณ 1,200 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง
เขียนโดย แจ้ว เมื่อ 9 มีนาคม, 2012 - 22:56
กลับมาแล้วพร้อมเสียงหัวเราะ
หน้า