บล็อกของ นายวิษณุ พรมอินทร์

    หลบเริน(ภาษาใต้บ้านเรา) เริน นี่คือเรือนครับ  เรือนกับบ้านนี่ต่างกันทั้งโดยความทางภาษา และ โดยนัยตามกฎหมาย  ถ้าบ้านนี่อาณาเขตบ้านถึงใหนก็กินความถึงตรงนั้นนั่นแหละครับ  ถ้าเรือนนี่คือ ตัวบ้านที่อาศัย หลบเรินก็หมายถึงกลับเรือน

เดินทางย่ำรอยเวลา    เห็นเพียงอิฐปูนเก่าซากวัดวังแล้วใจหาย   สะท้อนสะท้านอยู่ในอก  ทุกครั้งที่กลับมายังกรุงเก่า   ให้นึกเสียดายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  เปรียบเทียบความงดงามของกรุงรัตนโกสินทร์แล้ว ให้อาลัยกรุงศรีอยุธยา  วัดวังกรุงรัตนโกสินทร์ยังงามถึงเพียงนี้  แล้ววัดวังแต่ครั้งกรุงเก่า จะไม่งามกว่านี้อีกร้อยเท่าหรอกหรือ  แต่นี่เหลือเพียงเศษอิฐเศษปูนและซากทรุดโทรมให้อนาถใจ   

แหม บายใจจัง น้าแผนยอมแพ้ คำทาย เอาเป็นว่าเราเสมอกัน ตากระดานหน้า น้าแผนหาคำทายมาแก้มือก็แล้วกัน

เอ้า ... ขอเฉลยปัญหาสมาชิกก็แล้วกัน  คำตอบอยู่ในคำถามนะขอรับ

ที่เขียนว่าเป็นบล๊อกน้ำแห้งเพราะไม่มีภาพประกอบ  แต่ขอเป็นว่า ให้ใช้จินตนาการเอาเถิด

บ้านสวนเรา  น่าจะมีสมาชิกที่เคยกินน้ำหวากใต้โคนโหนดมาบ้าง   นี่เป็นวิถีท้องถิ่นใต้ของ

วันนี้  นำภาพกิจกรรมออกเทรล  คนรักม้า สงขลา มาฝากสมาชิกบ้านสวนพอเพียงครับ 

คิดถึงสมาชิกทุกคน  ไม่ได้เข้ามาเขียนบล็อกเสียนาน   ที่ผ่านมาไปสนุกอยู่กับกิจกรรมหลายๆเรื่องที่นอกจากเรื่องงาน 

เรื่องแรก  ลูกบวชสามเณรภาคฤดูร้อน  จึงต้องเป็นโยมพ่อ เข้าวัดเข้าวาไปกับลูกด้วย

เรื่องที่สอง กิจกรรมชมรมคนรักม้า สงขลา ที่เริ่มก่อตั้งตัว ได้ร่วมประชุม  และ ออกเทรล ไว้จะลงภาพให้ดู แต่เบื้องต้นดูได้ที่ http://konrakma.blogspot.com

๑. ยามเย็น ชวนขวัญข้าวไปชมทุ่งชมสวน  ก็ให้นึกรักถิ่นฐานบ้านเกิดตัวเองขึ้นอีกอักโข

ว่า ที่ใหนถิ่นใด จะน่าอยู่ สุขเสรีอย่างบ้านเราเมืองเราไม่มีอีกแล้ว  วิ่งกันจนเหงื่อโทรมหน้า

ทั้งเจ้าขวัญก็เหงื่อไหลออกซอกขา จึงแวะพักให้เจ้าขวัญเล็มหญ้า  ส่วนตัวเองนอนพักเอกขเนก