เขียนโดย paloo เมื่อ 23 พฤศจิกายน, 2010 - 15:37
เอามาให้ดูเป็นการ Relax นะครับ.... ไม่จำกัด กติกา มารยาท .......
ดูแล้ว คิดว่าเป็น หรือคล้าย .....อะไร .. ถูกทั้งสิ้น...
เขียนโดย paloo เมื่อ 23 พฤศจิกายน, 2010 - 09:37
สืบเนื่องจากที่ผมเคยนำเสนอ ฝากยอดน้ำดอกไม้...ไว้กับมะม่วงเบา เมื่อ 11 พ.ย. 2553 http://www.bansuanporpeang.com/node/7014 ผมก็ออกไปทักทาย ดูทุกข์ สุข ของเขาทุกวัน (ต้องรับผิดชอบในฐานะผู้ผ่าตัดเขา) และก็เห็นอาการฟื้นตัวของเขาทุกวัน
เขียนโดย paloo เมื่อ 22 พฤศจิกายน, 2010 - 10:06
หลังจากแสดงความจำนง ขอเข้าร่วมโครงการ “ผักข้างบ้าน ฯ” (ยังไม่ทราบว่าคุณสมบัติผ่านการพิจารณา หรือเปล่า) ผมก็มานั่งพิจารณาตัวเอง ว่าคนเร่ร่อนอย่างเรา ควรจะเริ่มต้นตรงไหน อย่างไร แล้วก็ทำไหวไหม พลันสุภาษิตโคลงโลกนิติ บทหนึ่งแวบ...เข้ามาในห้วงความจำของสมองที่เริ่มทรุดโทรม ของผม
“นกน้อยขนน้อยแต่ พอตัว” (จำได้แค่นี้แหละ....แหะๆๆๆ)
เขียนโดย paloo เมื่อ 21 พฤศจิกายน, 2010 - 19:34
วันนี้ สมาชิกครอบครัว อยู่กันพร้อมหน้า เนื่องจากเป็นวันหยุดอาทิตย์ ที่ประชุมมีมติด้วยเสียงข้างมาก ว่าจะทำปลาสมุนไพร พอกเกลือย่าง (ย่าง...นะครับ..ไม่ใช่เผา) ลูกๆ จึงซื้อปลาตัวเขื่อง มาเข้ากระบวนการ
เหตุผลที่ต้องมานั่งย่างเอง ..ประหยัด..... ได้เคี้ยวสมุนไพร...ได้รับประทานส่วนที่อร่อยมากๆ คือหนังและเกล็ด (เพราะทำเอง ได้ล้างจนสะอาด)....บรรยากาศในการนั่งล้อมวงย่าง
เขียนโดย paloo เมื่อ 21 พฤศจิกายน, 2010 - 14:43
สืบเนื่องจากวาระ การเยี่ยมชมสวนฟักข้าว ของคุณรัตนพงษ์ (พูดหยั่งกะไปมาเอง) ป้าได้รับน้ำใจจาก สมช. มาเต็มเปี่ยม(เดี๋ยวนี้ เห็นยังพูดถึงความประทับใจใคร ต่อใครอยู่บ่อย) น้ำใจที่เป็นรูปธรรม คือเมล็ดพันธุ์
เขียนโดย paloo เมื่อ 21 พฤศจิกายน, 2010 - 11:01
“อดีต” .... เขาว่ากันว่า เหมือนกาลเวลา และสายน้ำ ....ผ่านแล้วผ่านไปไม่ย้อนกลับ แต่สำหรับข้าพเจ้าแล้ว วลีนี้ จริงเพียงครึ่งเดียว กล่าวคือ โดยรูปธรรม วลีนี้จริงแท้แน่นอน แต่โดยนามธรรมแล้ว วลีนี้ยังห่างไกลมาก เพราะภาพแห่งอดีตมากมายยังคงฝังใจอยู่ไม่เลือน เหมือนกำลังเกิดอยู่ ณ บัดเดี๋ยวนี้ มันยังดำผุด ดำว่าย อยู่ในธารแห่งความทรงจำเสมอ โดยเฉพาะอดีตวิถีชีวิตชนบทสมัยเด็ก เมื่อข้าพเจ้ากลับบ้านเกิด(แต่ไม่ใช่เมืองนอน) ทอดสายตาเห็นภาพจริงแห่งปัจจุบันกาล ภาพแห่งอดีตก็ผุดมาซ้อนทับ ดึงอารมณ์ข้าพเจ้าให้กลับไปอยู่ในยุคนั้นแล้วริ้วความสุขมาเยือนโดยไม่ตั้งใจ เผลอยิ้มคนเดียวเสมอๆ จนต้องถามตัวเองว่า “บ้าเปล่า”
เขียนโดย paloo เมื่อ 17 พฤศจิกายน, 2010 - 12:55
เมื่อเอ่ยคำว่า “ถั่ว” สัญญาความจำของผู้ฟังโดยทั่วๆไป ก็จะสร้างมโนภาพ ของถั่วผักยาว ถั่วแขก ถั่วครก(สุราษฎร์ฯ เรียก “ถั่วฝักคลก” เพราะรูปร่างคล้าย “ฝักมีดคลก”) และถั่วอื่นๆ อีกเยอะแยะตามแต่ประสบการณ์ของแต่ละคน พอบอกว่า ถั่วยักษ์ ก็คงงง ถ้าจะให้เดา คงจะเดาว่าถั่วลิสงละซีถ้า....อ๊ะๆๆๆ ...ไม่ใช่ครับ และเดากันไปต่างๆ นาๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องเดาให้ปวดหมอง ข้าพเจ้าจึงเอาเมล็ดของเจ้าถั่วยักษ์ที่พูดถีงมาให้ดู
เขียนโดย paloo เมื่อ 12 พฤศจิกายน, 2010 - 15:32
เสือพี เพราะป่าปก
ป่ารก เพราะเสือยัง
เขียนโดย paloo เมื่อ 11 พฤศจิกายน, 2010 - 14:10
จากที่เขียนบล็อก ฝากยอด น้ำดอกไม้ไว้กับมะม่วงเบา มี สมช. บางท่าน Chat เข้าไปถาม วิธีและขั้นตอน การฝากยอด (ไม่เอ่ยนาม คงไม่ใช้สิทธิพาดพิงนะ) แล้วตกลงกันว่าเขามาเขียนในบล็อกดีกว่า
เขียนโดย paloo เมื่อ 11 พฤศจิกายน, 2010 - 10:52
ภาคกลาง หามะม่วงเบามาสนองตัณหาได้ยาก จึงหอบหิ้วขึ้นมาจากใต้ 4-5 ต้น ปลูกไว้เอง 2 ต้น ที่เหลือ มอบให้เพื่อนปักษ์ใต้รัดดวงเดียวกันไปปลูก ชื่อมะม่วงเบา แต่ล่อเข้าไป 3-4 ปีถึงผลิดอกออกผลมาสนองตัณหา แต่พอออกผล ขนาดต้นเดียว ทั้งกินดิบ กินสุก แปรรูปแช่อิ่ม ทั้งแจกเพื่อนบ้าน ยังเหลือเฟือ
หน้า