ความสุขจากการขายผัก

สวัสดีค่ะพี่ sothorn ( ขออนุญาติเรียกพี่นะคะ) นู๋เป็นสมาชิกใหม่ของที่นี่ เมือไม่นานนี้เองค่ะ ชอบแนวคิดของพี่sothornมาก ปลูกผักกินเอง แล้วแบ่งปัน จากนั้นก็แบ่งขาย นุ๋รู้จักที่นี่เมื่อประมาณเดือนกว่าๆๆแล้วค่ะ ครั้งแรกที่ได้อ่านก็เริ่มสนใจแล้วค่ะ มีความรุ้ให้ได้ศึกษามากมาย เมื่อก่อนตอนอยู่กับย่า(บ้านย่าอยุ่ที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวกค่ะ)  เคยรับจ้างทำสวนอยุ่บ้างและรู้สึกว่าไม่ชอบมากๆๆ คิดว่าการทำสวนลำบากมาก แดดก็ร้อน บางครั้งฝนตกก็ยังต้องทำอยุ่ แต่พอมาเห็นแนวคิดของพี่ sothorn ก็ทำให้คิดอะไรได้หลายๆๆอย่างค่ะ ตอนนี้นุ๋เริ่มจากการปลุกพืชผักสวนครัวง่ายๆๆที่ทานบ่อยๆๆก่อนค่ะ ก็มี พริก ตะไคร้ ขิง โหระพาค่ะ(อันนี้แค่ลองๆๆดูค่ะ ยังไม่ได้ตั้งใจซะที่เดียว ตอนแรกกลัวจะไม่รอดน่ะค่ะ) ไม่ค่อยถนัดปลูกกินซักเท่าไหร่ค่ะ ตั้งแต่อยุ่กทม. มาสิบปี ก็ซื้ออย่างเดียวเลยค่ะ อยู่คอนโด แทบจะไม่มีพื้นที่ให้ปลูก ต่อไปก็ว่าจะลองเพาะถั่วงอกกินบ้างค่ะ ตอนนี้ก็ดูพืชผักสวนครัวที่ตัวเองปลุก รู้สึกดีใจและตื่นเต้นมากค่ะ ทุกวันนี้ยังมีผึ้งมาขอแบ่งน้ำหวานจากเกษรของดอกโหระพาด้วยค่ะ ขอบคุณในแนวคิดและความคิดดีๆๆของพี่sothornด้วยนะคะ ที่ทำประโยชน์ให้กับใครอีกหลายคนมากมายเลยค่ะ (เขียนซะยาว อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ)   

ชอบความคิดพี่มากเลย...และคิดว่ามีหลายคนที่คิดอย่างพี่...เพียงแต่ยัง  ไม่มีโอกาสทำ  หรือ  ไม่กล้าทำ  น่ะเอง

การปลูกแตงกาวต้องอาศัยแดดทั้งวันหรือป่าวค่ะ ที่อยู่มีแดดตอนบ่ายเท่านั้นเอง

หนูแอบมาอ่านบล็อกของพี่โสบ่อยมากค่ะ เพิ่งเริ่มหัดปลูกต้นไม้ได้เดือนนิดๆเอง ตอนแรกก็ว่าจะหาวิธีปลูกต้นไม้เล่นๆโดยไม่ใช้สารเคมี

พอมาเจอความคิดของพี่โสทร ทำให้อยากทำอย่างนี้บ้างจัง ไว้เรียนจบเมื่อไหร่ จะก้าวเท้าออกมาเป็นเกษตรกรด้วยอีกคนค่ะ

ปล.ขอบคุณนะคะที่ให้ความรู้ดีๆมากมายในการทำการเกษตรค่ะ

สังคมมีแต่ความวุ่นวายเคยไปเที่ยวสังขละเห็นชีวิตชาวบ้านอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากเลยค่ะ

อยากเป็นเกษตรกร แต่ยังไม่มีโอกาสได้เริ่มทำ

ซักวัน เราจะเป็นแบบนี้บ้าง ฝันไว้นานแล้ว

สวัสดีครับคุณ sothorn ชาวตรังใจกว้างสร้างแต่ความดี

ผมมีความสุขจากกล้วย สุขที่ได้รับ สุขที่ได้ปลูก สุขที่ได้แจก สุขที่ได้แลก และสุขที่ได้ขาย 

ต้องขอปรบมือให้คุณโสเด้อ เราเพิ่งจะมาเป็น สมช.เมื่อวานเอง แต่ว่ามันคันไม้คันมือ อยากพิมพ์อยากเล่า อยากโม้เต็มแก่ล่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะไปโม้ที่ใหน ต้องขอขอบคุณเจ้าของเว็บไซต์แห่งนี้ ที่มีพื้นที่และช่องว่างให้หลายๆคนได้เข้ามาพูดคุย แลกเปลี่ยนประสปการณ์กัน

เดิมทีเราเป็นคนปากช่องค่ะ พ่อแม่ พาปลูกผักขายมาแต่เล็กๆเลย ถ้าใครเป็นคนอิสานก็คงจะพอคุ้นเคยกับ "เขื่อนลำตะคลอง" หรืออีกชื่อเรียกว่า "อ่างคลองไผ่" เพราะว่าปากช่องเป็น อำเภอแรกที่จะผ่านเข้าสู่ประตูชัยสายอิสาน และต้องผ่าน เขื่อนลำตะคลองนี้ เห็นวิวทิวทรรศ์สวยงาม ตอนเด็กๆ พ่อแม่เราพาปลูกผักที่นั่น ทำให้นึกถึงเพลง ของคุณ สันติ ดวงสว่าง ในสมัยนั้นกำลังดัง ก็คือเพลง "สัญญาเมื่อสายัณห์" แล้วก็มีใครต่อใครอีกหลายคนเอามาร้อง แต่ก็ยังเพราะอยู่ดี เราย้ายมาอยู่ต่างประเทศแล้วแต่ก็ยังไม่ลืมบ้านเกิด ไม่ลืมอดีตเก่าๆ ที่พ่อแม่เคยพาทำอยู่ทำกิน จะเรียกว่า สาวสวนแตงก็ว่าได้ อกหัก ช้ำรักก็เพราะ สวนแตงนี่แร่ะ เลยหนีเข้า กทม.ไปหาเสี่ยงพวงมาลัยยังกะนาง รจนา แต่โชคก็ยังไม่เข้าข้างอยู่ดี ขนาดหนีมาอยู่ต่างประเทศนึกว่าจะได้เป็นคุณนาย ที่ใหนได้ สุดท้ายก็มานั่งปลูกแตงอีกเหมือนเดิม แต่ก็มีความสุขดีจ้า

อ่ะ ใครสนใจเรื่องการปลูกแตง ก็ pm มาคุยกันเด้อ ยินดีแลกเปลี่ยนประสปการณ์จ้า