เขียนไปตามบรรยากาศ

น้ำหวาน แซวเสียจั๊กจึ้  เดี๋ยวต้นกล้ามาอ่าน  พี่จะยุ่ง   รายนั้นน่ะ  เขาเผาเก่ง  รับรองพี่ถูกแม่เขาเผาซ้ำ

    เด็กๆยุคหลัง ไม่ค่อยแต่งกลอนโคลงกัน  หายไปเนาะ ว่ามั๊ย

   ไม่ได้คิดถึงใครดอก  อารมณ์เหงาน่ะ   ไม่ได้ออกไปชมป่าชมเขา  เครียดน่ะ  ขี่ม้าไม่ได้  เลยลองคิดเรื่องเกาๆสมัยเพิ่งรุ่นหนุ่มเล่นๆ

ว่าไปตามตัวอักษรน่ะ    เผื่อว่านานๆไป  เด็กๆจะได้ไม่ลืมกลอนแปด  ตอนนี้  กลอนแปดตามฉันทลักษณ์  และ นักแต่งกลอน  หายหมดแล้ว  ตั้งแต่ยุคหลังระบบการศึกษาแบบใหม่

วันก่อนถามน้องแอนว่าพบจันทร์มั๊ย  พอดีไม่เห็นในบ้าน ในเอ็มก็ไม่ออน  อีกอย่างข้าพเจ้า มาบ้านสวนแว๊บๆ  ไม่ได้อยู่นาน  ก็เลยไม่เห็น  นึกถึงอยู่  

อ้อ  อารมณ์ที่เขียนนี่นะเร้อ   อารมณ์ว่างนะสิ  หง่าวววว   เหงาๆ  คิดไปเรื่อย  ปกติเย็นๆจะไปขี่ม้าไง  ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ก็เบื่อๆ     เอา  เต่งต่อให้อีกบทเอามั๊ย   "  ศรดอกแรกแรงร้าวสะท้านจิต   ระรานพิษซ่านในฤทัยสมาน    ศรสองสอนสามทรามซมซาน   จนอกกร้านไม่เจ็บหนักดังสักทรวง"      ต้องย้ำนะ  ว่าบทกลอนบทกวี  ต้องสร้างอารมณ์สะเทือนใจ  แต่ต้องแยกจากชีวิตจริง  ชีวิตจริงน้าณุ  มีแต่คุณแม่ต้นกล้า  ไม่นอกลู่นอกทางจ้า