ขอบคุณบล๊อกของพี่แก้ว "โธ่ ต้นกล้วยของฉัน" สู่แรงบันดาลใจ

เขียนโดย ตี๋ ครม. เมื่อ 2 กันยายน, 2011 - 22:11
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ข้อคิดสะกิดใจ
Keywords: 
ลูกคน ลูกกล้วย

เห็นต้นกล้วยคอหักจากบล๊อกของพี่แก้ว  และจากคำถามที่ถามลุงพาโล เลยเกิดแรงบันดาลใจ ให้แต่งบทดอกสร้อย ที่เกี่ยวกับกล้วยและแม่ จะเกี่ยวข้องกันอย่างไร เชิญทัศนาได้เลยครับ

ลูกคน....ลูกกล้วย

                       ต้นเอ๋ยต้นกล้วย             ใกล้มอดม้วย ถึงเวลาจะอาสัญ

ต้นไม้อื่นมีลูกเพื่อเหลือเผ่าพันธุ์           แต่กล้วยนั้นมีลูกแล้วไม่แคล้วตาย

เกิดมาแล้วมีคนจ้องหมายปองกล้วย       หยวกขาวสวยเอามาแกงได้หลากหลาย

ใบเขียวสดรอง พันห่อก็มากมาย           ตัดเป็นสายคล้ายเส้นเชือกเลือกมัดเอา

            อนิจจาหันดูผู้เป็นแม่            อนาถแท้คล้ายต้นกล้วยที่เหี่ยวเฉา

หวังมีลูกอยู่ข้างกายไปนานเนา           ลูกทำเอาแม่คอหักเพราะหนักจริง

แม้บางต้นหนักอย่างไรให้ทนได้          แต่ไม่วาย ลูกลาจากหนักใจยิ่ง

ลูกจากไป แม่ก็ไร้ที่พักพิง                หนีความจริงไม่พ้นยืนต้นตาย

            ขอลูกคนอย่าได้เป็นเช่นลูกกล้วย    มีลูกแล้วแม่ต้องม้วยดับสลาย

มีเวลา อย่าลาร้างเคียงข้างกาย             ก่อนจะสายกลายเป็นเนรคุณ

หมอนใบไหนที่ใครว่าเลศหรู               หรือจะสู้ตักแม่ที่เคยหนุน

ผู้ที่มีเมตตาและการุณ                        ตอบแทนคุณมารดาอย่าช้าเอย

 

 

 

 

 

รักแม่ทุกวันครับ

 

ความเห็น

thiwagonblackcat

3 กันยายน, 2011 - 04:43

จิงด้วยเนอะ ซึ้งจริงจริง


:crying2:

ตี๋ ครม.

3 กันยายน, 2011 - 06:22

ขอบคุณครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

แอ๊ป

3 กันยายน, 2011 - 07:24

โห สุดยอดค่ะเขียนสดๆ ช่วย1โหวตค่ะ

^^อยู่กับความสุขที่พอเพียง^^

วิศิษฐ์

3 กันยายน, 2011 - 08:07

ซึ่งจริง ๆ ครับครูตี๋..โหวต ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

RUT2518

5 กันยายน, 2011 - 05:16

สุดยอด


สาวภูธร

6 กันยายน, 2011 - 12:35

:good-job: :good-job: :good-job:

หน้า