ความสุขบนกระดาษห่อเคย

      ผมเป็นคนที่มีนิสัยอย่างหนึ่งคือชอบหยิบเศษกระดาษที่ทิ้งเพ่นพ่านอยู่ตามที่ต่างๆหรือบางทีอาจจะเป็นกระดาษห่อขนมต่างๆที่ซื้อมากินขึ้นมาอ่านก่อนที่จะขยำทิ้งลงถังขยะไป เพราะว่าบางทีอาจจะทำให้เราได้ความรู้แนวคิดหรือปรัชญาดีๆมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอ่านหนังสือเป็นเล่มๆ  อย่างเช่นวันนี้ได้เจอกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเป็นกระดาษห่อเคย(กะปิ)ที่พิ่สาวทิ้งเอาไว้ตกปลิวอยู่ข้างถังขยะเลยหยิบขึ้นมาอ่านดูได้เจอข้อความหนึ่งที่เขียนเกี่ยวกับ "ความสุข" อ่านดูแล้วรู้สึกโดนใจและเห็นว่ามีประโยชน์จึงนำมาแบ่งปันให้ทุกคนได้อ่านด้วย ลองอ่านกันดูครับ

       "ความสุขและความพอใจในชีวิตไม่ใช่ต้องเป็นเป้าหมายแต่เกิดจากการดำเนินชีวิตที่เรียบง่ายนั่นเอง คนที่จะมีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่ายไม่ใช่เพราะขาดแคลนต้องมีพอแก่ความจำเป็นแล้วหยุดที่ตรงนั้น ไม่เขยิบขั้นของความจำเป็นจนดูเหมือนว่าไม่มีที่สิ้นสุด

       อยู่อย่างเรียบง่ายคือ ไม่เป็นภาระแก่ไครไม่เบียดเบียนผู้อื่นรวมทั้งตัวเอง ผู้เป็นหนี้เป็นสินเป็นพวกเบียดเบียนตัวเอง"

       "ความสุข" ผมเชื่อว่าเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิตทุกๆคน ผมคิดว่าการที่เราจะมีความสุขได้นั้นแท้จริงเป็นเรื่องง่ายๆ เราสามารถที่จะมีความสุขได้ทันทีโดยทีไม่จำเป็นต้องรอให้มี หรือได้มาซึ่งในสิ่งที่อยากได้หรืออยากเป็นเสียก่อนถึงจะมีความสุข เพราหากเราคิดอย่างนั้นชีวิตนี้ทั้งชีวิตเราอาจจะไม่มีความสุขเลยจนแก่ตาย เพราะความอยากหรือความต้องการของคนเราไม่เคยสิ้นสุดสักที.......