ดอกเอย ดอกไม้

                         ดอกเอย... เจ้าดอกไม้

                         เจ้าแกว่งไหว ยามต้องลม ...สีเจ้าสด กลิ่นเจ้าหอม ชวนดอมดม...หมู่ภมร อดใจข่ม ไม่ชมเจ้า มิได้นา

                         โอ้เจ้าดอก... พุดตานชบา

                         ชื่อเจ้านี่หนา ไม่เหมือนใคร ให้ฉงน...พุดตานบวก ชบา เข้ามาปน...จะไม่สน จะไม่ชม ไม่มีวัน 

                         โอ้เจ้าดอก...ชบา

                         ตระกูลเจ้า นี้หนา มากสีสัน...กลีบดอกซ้อน ไม่ซ้อน บานแฉ่ง แข่งตะวัน...หมู่ภมร โฉบลงพลัน เข้าดอมดม

                         เจ้าดอกเอย...ดอกกาหลง

                         ฟังยิ่งงง งงหนัก เป็นนักหนา...บริสุทธิ์ สวยขาวผ่อง ยวนนัยน์ตา...ไยได้มา มีชื่อว่า ดอกกาหลง

                         โอ้เจ้าดอก...แก่นตะวัน

                         เป็นญาติกัน กับบัวตอง ดาวเรืองไหม...อีกหนึ่งดอก ทานตะวัน  ดอกใหญ๊ใหญ่...ทานอะไร ไม่ได้ นอกจาก... ทานตะวัน

                         โอ้เจ้าดอก... ต้อยติ่งเทศ

                         เยาวเรศ มีด้วยกัน คือสองสี ...เจ้าบานเช้า ค่ำลง สู่ธุลี...พระอาทิตย์ จรลี เจ้าก็มา

                         โอ้เจ้าดอก...กุหลาบ

                         หนามคมมาก โบราณว่า ไว้นี่หนา...ทุกวันนี้ หนามไม่มี เสียแล้วนา...ปล่อยกายา ใครใคร่ชม ได้สมใจ

                         โอ้เจ้าดอก...พุดดง

                         มาจากป่า เจ้ายังคง อยู่รอดได้...หนำเลี้ยบเทียม เขาเรียกเจ้า  เท่จะตาย...แต่กินไม่ ได้นะ จะบอกให้

เอามาฝาก ชมเจ็ดดอก ใช่เจ็ดยอด...ชุ่มชื่นใจ ชื่นฉ่ำปอด ดอกไม้จ๋า

สุรีย์แสง ลาลับไม้ ได้เพลา...สุริยา มาอีกครา พบหน้ากัน...