ไปเยี่ยมบ้านที่อุบลมาค่ะ เอาธรรมชาติมาฝาก

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่น้อง สมชทุกท่าน เดินชมป่า ไปเจอแมงมุมยักษ์ค่ะ

สามีได้รับมรดกจากพ่อ ทั้งนาทั้งป่าประมาณยี่สิบกว่าไร่ค่ะ อนาคตไม้พวกนี้คงได้ใช้ทำบ้านตอนกลับไปอยู่อุบลค่ะ

ป่ารกมากค่ะเดินไปยังนึกกลัวเลย ต้นที่เห็นนี้ไม่ใช่ข่านะคะสามีบอกว่าต้นแหน่ง แต่สมจิตไม่รู้จักเลย ไม่ทราบว่าที่อื่นเรียกต้นอะไรกันคะ มีเยอะมากเลยถ้ากลับไปอยู่ต้องไปถางต้นนี้เพื่อปลูกผักหวานป่าค่ะ

ที่เห็นเครือใหญ่ๆนี้สามีบอกว่าเครือสะบร้าค่ะ(เขียนถูกหรือเปล่าคะ)

ดูบวบต้นนี้ค่ะ ไปได้อิสระมาก(ตอนเด็กมีคนชอบเอามาทาย อะไรเอ่ยขึ้นได้ ลงไม่ได้ตายแห้งดากโกน)ก็บวบนี่แหละพอแห้งตรงตูดก็จะเปิดเมล็ดก็ร่วงลงมาก็เลยกวง(โกน)

ให้สามีสอยให้บอกว่าจะเอามาแจก สมช.ปลูกค่ะส่วนใยบวบจะเอาไปทำสบู่ และเอาไปทำฝอยขัดล้างจานค่ะ บวบนี้เป็นพันธุ์ปีค่ะหมายถึงปลูกเดือน 6 ออกลูกเดือน9-10ค่ะลูกยาวเท่าแขนและใหญ่มาก ถ้าท่านใดสนใจสมจิตจะแจกในโกาสต่อไปค่ะ

แปลงผักขะแยง น้องสะใภ้สามีปลูกไว้ค่ะ

หอยนี้เอาขึ้นมาจากหนองปลาเอาขอนไม้ขึ้นเพื่อหว่านแห สมจิตก็ขนลงไว้อยู่แต่ไม่รู้ว่าหมดหรือเปล่า

ได้ปลาเยอะค่ะแต่ไม่ได้ถ่ายภาพมัวแต่ไปเดินชมป่าเพลิน

ที่เห็นนี้ลูกอะไรเอ่ยใครตอบได้จะให้เอาไปปลูก กินได้อร่อยด้วย ใช้ส่วนอื่นทำเป็นขนมหวานได้ค่ะ แต่ต้องลองเพาะดูก่อนถ้าขึ้นแล้วจะแจกค่ะ

ปิดท้ายด้วยภาพนี้ค่ะ ที่บ้านยายเรียก ขอนดอก ที่ภาคกลางน่าจะเรียกไม้ผุค่ะ เมื่อก่อนตอนสมจิตเป็นเด็กแม่เอาขอนดอกสับให้เล็กละเอียดแล้วก็เอาน้ำมันยางที่ได้จากต้นยางนา โดยเอามาคลุกกลับขอนดอกแล้วห่อด้วยใบตองชาด(ยางเหียง)เรียกว่ากระบองเอาไว้จุดแทนตระเกียง หรือเอาไว้ก่อไฟ ทุกวันนี้เห็นเขาเอารองเท้าแตะเก่าก่อไฟเหม็นมากๆๆค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่าน และขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ให้โอกาสแบ่งปันค่ะ