เพาะยางเหียง เพิ่มประชากรให้สวนป่า

              ที่ทำงานแดงมีพื้นที่ประมาณ 30 ไร่ สิบกว่าปีก่อนมาตั้งที่ทำการใหม่ ๆ พื้นที่เต็มไปด้วยต้นซาด หรือต้นยางเหียง เมื่อก่อนนั่งทำงานเปิดหน้าต่างลมพัดเย็นสบาย จากวันนั้นถึงวันนี้สิบกว่าปีผ่านมาแล้ว  โครงการก่อสร้างอาคารต่าง ๆก็เกิดขึ้นทุกปี ต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่าถูกตัด จากต้นไม้เต็มพื้นที่ 30 ไร่ ทุกวันนี้เหลือแค่เห็นในภาพ เมื่อไม่มีต้นไม้อากาศก็ร้อนขึ้นมาก เปิดพัดลมก็เอาไม่อยู่ต้องเปิดแอร์  ต้นไม้ตรงนี้ถือเป็นปอดของพนักงานที่นี่ก็ว่าได้ เวลาจัดงานอะไรถ้าเวทีไม่ใหญ่เกินไปนักก็มาจัดตรงนี้ เพราะอากาศไม่ร้อนมากนัก

         ลูกยางเหียงที่หล่นบนสนามปีแล้วปีเล่า ไม่มีใครสนใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนแดงก็ไม่เคยสนใจเหมือนกัน บางวัันเดินผ่านเก็บขึ้นมาดูแล้วก็โยนทิ้ง

  นี่ถ้าไม่ใช่ฝีมือลุงยาม ก็น่าจะเป็นคนงาน ที่กวาดแล้วก็เผาทิ้งทุกอาทิตย์

          หลายวัันก่อน นั่งมองดูเมฆฝนที่ลอยผ่านไปทางหน้าต่างที่ทำงาน มองมายังต้นยางเหียง ยางเหียงเป็นไม้ท้องถิ่นอิสานบ้านเรา เกิดมาก็เจออยู่ตามป่าตามสวนเต็มไปหมด ขึ้นเองตามท้องไร่ท้องนา นำมาสร้างบ้านก็ได้ โตเร็ว ทนต่อความแห้งแล้ง มองแล้วก็คิดว่าทำไมเราไม่เก็บลูกยางเหียงไปเพาะนะ

          เมื่อวานหลังเลิกงานเลยเดินไปดู มีลูกยางเหียงแทงรากออกมาด้วย เลือกเก็บเฉพาะลูกที่มีรากแทงออกมาเพราะ เพาะง่ายงอกเร็ว

                       ใช้เวลาเก็บประมาณ 30 นาที

           ตอนเช้าเสร็จจากงานประจำในสวนก็มาเพาะต้นไม้

                  ค่อย ๆทำไปวันละนิด ทำทุกวันก็เยอะเอง

       สบายใจแล้ว น้ำนมแม่แฟนต้าเพียงพอสำหรับลูก 13 ตัว

          เช้านี้อ้ายเวทย์ตามมาสวนสวนด้วย มาเก็บพริก

 อาการทั่วไปดีขึ้นตามลำดับ ลำบากหน่อยก็ตอนก้มเพราะยังปวดเอวอยู่

     พริกเครือ หน้าแล้งก็ทำท่าจะตาย พอฝนมาก็งามแบบนี้ทุกปี

          เมื่อเช้าก็พาอ้ายเวทย์ไปทำกายภาพบำบัด การทำกายภาพใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า ๆก็เสร็จ ตอนนี้นักกายภาพบำบัดโรงพยาบาลศรีเมืองใหม่ นัดทำกายภาพอาทิตย์ละ 3 วัน อังคาร พฤหัสบดี ศุกร์ นั่นหมายความว่า พรุ่งนี้ก็ต้องไปอีก

                                                           โปรดติดตามตอนต่อไป..................