ผักเขลียง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เขลียงรุ่นแรก สุกแล้ว คุณดาวเรืองจองไว้ แล้วจะส่งไปให้นะค๊ะ



รุ่นหลังยังมีค๊ะ...สนใจแจ้งชื่อ/ที่อยู่ ไว้ล่วงหน้าได้ (เฉพาะคนที่หาซื้อต้นพันธุ์ได้ยาก)



นี่ก็อีกรุ่น น้องใหม่ล่าสุด




ชมพู่สาแหรก (แก้จากมะเหมี่ยว ตามที่คุณโรสและคุณแซมบอก) แถมให้ค๊ะ...ลูกนิ่ม ๆ อร่อยมาก เชิญตามสบายนะค๊ะ (เพิ่งจะรู้ว่าหายาก)


ความเห็น

ยังไม่เคยกินทั้ง 2 อย่างเลยครับ หน้าตาแปลกดีนะครับ

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

น้องชัย แปลกแต่กินได้จริงนะจ๊ะ ของพื้นบ้าน พื้นเมืองแบบนี้ พี่สรชอบมาก ๆ

สีเหลืองน่ะเหมือนมะพูดภาคกลางเลย(ใช่ปะ)ข้างล่างน่ะน่าจะเป็นชมพู่สาแหรก(ใช่มะ)

ลูกเขลียงหรือเหมียง เป็นผักป่า ส่วนใหญ่จะขึ้นในเขตภาคใต้ และไม่ใช่มะพูด(ยังนึกไม่ออกเลยมะพูดเป็นยังไง) บ้านเดิมที่สรอยู่ เมื่อก่อนเป็นป่า พ่อเฒ่า(คุณตา)มาจับจองที่ดินไว้ แล้วให้แม่กับพ่อมาบุกเบิกสร้างสวนยาง พวกไม้ป่า หายาก(และไม่ยาก) เลยมีอยู่ตามธรรมชาติ หลายอย่างเหมือนกัน เช่น พร้าวนกคุ่ม ชมพู่ป่า ใผ่ 2-3 ชนิด หวายขลิง หวายนั่ง เต่าร้าง กำซำ(อยู่กลางกอไผ่ ไม่มีลูก) ฯลฯ

ขอบใจจ้ะที่ให้ความรู้ ขนาดแม่พี่คนสงขลานะนี่...แต่เกิดที่อัมพวา...


นี่จ่ะลูกมะพูดรสชาดเหมือนพลับจีน(แต่หรอยกว่ากันเยอะเพราะมีรสชาดเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว)ใก้ลศูนย์พันธ์ถ้าไม่ช่วยกันอนุลักษณ์


ขอบคุณ www.google.co.th

มะพูด สีสวยมาก แต่สรว่าพี่แซมน่าจะขอบคุณ เว็บที่ลงรูปนี้ไว้มากกว่าwww.google.co.th นะค๊ะ

ผักเขลียง...ไม่รู้จักแปลกดี...ใช้กินลูกหรือกินใบคะ

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

ยอดผักเขลียง ต้มกะทิกับไข่มดแดงอร่อยมาก ๆ ลวกแล้วราดกะทิกินกับขนมจีนปักษ์ใต้เอาพิซซ่ามาแลกก็ไม่ยอม ผักเขลียงผัดไข่อร่อยเหมือนกัน ที่ร้านหลานตาชูก็มีเมนูนี้

เหมือนลูกมะพูดเลย.... กินคล้าย ๆ พลับอ่ะคะ แต่เฟื่อนมากกว่า ^ ^

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

เพิงรู้นี่แหละ  นี่ขนาดคนใต้นะ

หน้า