เดือนสิงหาคมนี้ ฝนตกเสียสิบกว่าวัน มีการตกติดต่อกันประมาณ 8 วันติดกัน เกษตรกรชาวสวนยางก็หยุดกรีดยางไปโดยปริยาย นั่นคือขาดรายได้ไปนั่นเอง แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้นคือ ปริมาณน้ำยางที่จะได้เพิ่มขึ้นหลังจากที่ต้นยางได้ฝน ไม้ยืนต้น พืชผักที่ปลูกเอาไว้ก็เจริญเติบโตขึ้นอย่างน่าชื่นใจ ทุกเช้าที่ลงไปเยี่ยมมะระก็จะได้ความสบายใจกลับมาทุกครั้งที่มันกำลังเจริญเติบโต และกำลังปีนป่ายขึ้นค้าง เป็นความสุขที่ยากจะอธิบาย  

ASTV ช่อง News1 หลายคนคงรู้จักกันนะครับในช่วงการเมืองที่ผ่านมา ส่วน ASTV 7 นั้นใครที่รับ ASTV ได้ก็รับ ASTV7 FETV ได้เช่นกัน ทำไมผมถึงมาพูดถึงทีวีช่องนี้ ไม่มีเรื่องการเมืองมาเกี่ยวข้องแน่นอนครับ ทีวีช่องนี้เป็นการออกอากาศของเครือข่ายสันติอโศก ที่มีรายการธรรมะ เกษตรอินทรีย์ วิถีชีวิตพอเพียง

สมัยที่ผมอยู่กรุงเทพผมจะฟังรายการของท่านจันทร์เป็นประจำ ได้มาเห็นท่านจันทร์ตัวเป็นๆก็ในทีวีช่องนี้ นอกจากนั้นยังมีรายการเกี่ยวกับธรรมมะอีกมากมาย

12 ​สิงหาคม​​ 2550

     วันแม่​​​ใครๆ​​ ​​อาจ​​​ให้​​​ดอกมะลิ​​​กับ​​​แม่​​ ​​แต่ผมปลูกมะระ​ ​แม่ชอบทานมะระ​​ ​​ก็​​​ได้​​​โอกาสปลูกมะระ​​​ใน​​​วันแม่​​​เสียเลย​ ​พูด​ถึง​การปลูกมะระ​ใน​ครั้งนี้ถือ​เป็น​ครั้งที่​ 2 ​เพราะ​ครั้งแรก​ไม่​ประสบผลสำ​เร็จ​ ​เพราะ​การปลูกครั้งแรก​ ​จำ​นวน​ 1 ​ซอง​ ​จำ​นวน​ 10 ​เม็ด​นั้น​ ​งอกเพียง​ 2 ​เม็ด​เพราะ​อะ​ไร​ ​เพราะ​ไม่​รู้​ ​ไม่​ศึกษาหาข้อมูลก่อนปลูก​

14 - 18 ​พฤษภาคม​ 2550

นี่คือป้ายที่ติดอยู่หน้าห้องอบรม ที่การอบรมครั้งนี้ทำให้ผมเห็นทางสว่างในการเดินทางเส้นทางเกษตรกรมากยิ่งขึ้น และความรู้จากการอบรมบางส่วนผมได้ถ่ายทอดไว้ที่ http://gotoknow.org/blog/agri-nature

29 เมษายน 2550

ขึ้นหัวข้ออาจจะแปลกไปซักหน่อย วันนี้นอกจากเป็นวันแต่งงานเพื่อนแล้ว เป็นวันที่ได้เจอเพื่อนเก่า แต่การเจอเพื่อนเก่าครั้งนี้มีความหมายกับชีวิตผมมาก เพราะตั้งแต่ผมกลับมาอยู่บ้านตั้งใจทำเกษตร มันก็มีคำถามอยู่ในหัวผมมากมาย เอาคำถามง่ายๆ หญ้าแฝกหาที่ไหน ทำปุ๋ยชีวภาพทำไง หาซื้อถัง 200 ลิตรที่ไหน แค่คำถามเบื้องต้นเล็กน้อย แต่วันนี้คำถามเหล่านี้ได้คำตอบเกือบหมด เพราะเจอเพื่อนคนนี้เข้า เขาจบรัฐศาสตร์ เป็นปลัด อบต. อยู่ที่หนึ่ง นอกจากนั้นเขาเป็นวิทยากรอยู่ที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติอำเภอทุ่งสง(นอกเวลางาน)

29 เมษายน 2550

มีใครแปลกใจมั๊ยครับว่าเมื่อวานผมไม่ได้อัพเดทเวบ เดินทางไปงานแต่งงานเพื่อนที่ จ.สุราษฎร์ธานี เป็นเพื่อนสมัยเรียน ป.ตรี ก็เดินทางจากตรังด้วยรถตู้โดยสารจาก จ.ตรัง ตอนบ่ายสอง ถึง จ.สุราษฎร์ธานี ตอนสี่โมงครึ่ง  ก็เจอเพื่อนที่มาถึงก่อนอยู่แล้วสามคน เจ้าบ่าวก็พาไปเลื้ยงอาหารทะเล อาหารอร่อยมาก ทานอาหารเสร็จ แวะไปเยี่ยมเพื่อนอีกคน ที่โทรชวนออกมาทานข้าวแล้วมาไม่ได้เพราะติดเลี้ยงลูกอยู่ เสร็จแล้วแยกย้ายกันกลับที่พัก ผมกับเพื่อนอีกคนไปนอนบ้านเจ้าบ่าว พรุ่งนี้เจ้าบ่าวต้องตักบาตรกับเจ้าสาวตอนหกโมงเช้า งั้นตื่นตีสี่นะ ผมก็ตั้งโทรศัพท์ให้ปลุกตอนตีสี่ เพื่อนก็ไม่คัดค้าน ตื่นตีสี่ผมอาบน้ำก่อนเพื่อน เสร็จธุระเรียบร้อยถึงที่ตักบาตรตอนตีห้า เอะ! แล้วรีบมากันทำไมเนี่ย ก็นอนรอกันในรถ  หกโมงเช้าแล้วพระยังไม่มา พระมาเจ็ดโมงเช้า  เหอๆๆ รีบมาตั้งแต่ตีห้า เป็นความผิดของผมหรือเปล่าเนี่ยที่ตื่นตีสี่

22 เมษายน 2550

วันนี้ขอเขียน blog แนวสังคมหน่อยนะครับ ไม่ใช่สังคมระดับใหญ่โตอะไรที่ไหน ในหมู่บ้านผมนี่เอง ทำไมถึงได้เขียนเรื่องนี้ เพราะกลับมาอยู่บ้านแล้วมันเห็น ผมจากบ้านไป 14 ปี กลับมาแล้วยังเห็น เห็นความเปลี่ยนแปลงที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเลย ของคนกลุ่มหนึ่งที่เขาไม่มีที่ทำกิน พูดง่ายๆ ว่าไม่มีสวนยางนี่เอง แต่เขามีบ้านที่มีบริเวณบ้าน คนกลุ่มนี้ประกอบอาชีพ ก่อสร้าง รับจ้างกรีดยาง จริงๆ รายได้มันพอกิน แต่ทำไมเขายังอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่ผ่านไปแล้ว 14 ปี ผมพอจะสรุปประเด็นได้ดังนี้

18 ​เมษายน​ 2550

คำ​เตือน​ : ​บท​ความ​นี้​เป็น​ความ​คิดเห็น​ส่วน​ตัวล้วนๆ​ ​อ่าน​แล้ว​อาจขัดใจท่าน

วันนี้หัวข้อ​ไม่​เกี่ยว​กับ​ลีนุกซ์นะครับ​ ​แต่​ได้​อ่านเรื่องของเพื่อนที่ทำ​ปริญญา​เอก​อยู่​เยอรมัน​ http://gotoknow.org/blog/mrschuai/87073 ​และ​ http://gotoknow.org/blog/mrschuai/87827 ​ก็​ได้​ความ​คิดที่​จะ​เขียน​ Blog ​นี้​ ​นึก​ถึง​ตัวเองชอบเกษตรเหมือน​กัน​ ​แต่ทำ​ไมตอน​นั้น​ต้อง​มาปลูกฝังว่า​เรียนเกษตร​ ​เรียนช่าง​ไม่​ดี​ ​ต้อง​เรียนสายสามัญวิทย์​-​คณิต​ ​เพราะ​ตอนเรียนประถมมัธยมผมคะ​แนนดี​เหรอ​ ​ที่​โดนปั่นหัวมา​แบบ​นั้น​ ​ถ้า​ผมเรียน​ได้​คะ​แนน​ไม่​ดี​ ​เกเรหน่อยๆ​ ​น่า​จะ​ได้​เรียนช่าง​ ​หรือ​เกษตรสมใจไป​แล้ว​ ​ใครหนอที่ปลูกฝัง​ความ​คิดผมแบบ​นั้น​ ​ถ้า​ย้อนเวลา​ได้​ผม​จะ​กลับไปเรียนเกษตร​ ​หรือ​เรียนช่างผม​ไม่​เรียนสายสามัญ​   ​จบสายสามัญจนเอนทรานซ์ติดศึกษาศาสตร์​ ​เทคโนโลยีการศึกษา​ ​อยากเรียนเทคโนโลยีการศึกษา​ ​แค่รู้ว่า​เขา​เรียนถ่ายรูป​เท่า​นั้น​ ​ตอนเรียน​จึง​ได้​รู้ว่า​เป็น​คนที่ถ่ายรูป​ไม่​ได้​เรื่อง​

16 เมษายน 2550

วันนี้หลายคนคงเริ่มเดินทางกลับกันแล้ว ก็คงสนุกสนานกัน กับเทศกาลสงกรานต์ และขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่สูญเสียญาติ จังหวัดตรังเองก็สูญเสีย ไปถึง 37 ศพ สูญหายอีก 1 ไม่เกี่ยวกับอุบัติเหตุทางท้องถนนเลย แต่เป็นน้ำหลากที่น้ำตกโตนสายรุ้ง อ.ย่านตาขาว เป็นเรื่องแปลกพอสมควรที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ก็นับว่าโชคดีที่ผมไม่ไปเที่ยวสงกรานต์ที่น้ำตกนี้ ไม่งั้นก็ไม่มีคนอัพเดทเวบนี้แล้ว :)

1 เมษายน 2550

ก็สองเดือน กับประมาณ 5 วัน ที่กลับมาอยู่บ้าน หลายสิ่งหลายอย่างที่ได้วาดฝันเอาไว้ก็ได้เสร็จไปบ้างพอที่จะเริ่มลงมือทำอะไรได้บ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นระบบประปาเข้าสวนและใช้ในบ้าน ด้วยแท้งค์ 2000 ลิตร สูง 9 เมตร เรือนเพาะชำก็พอจะลงมือเพาะอะไรได้บ้างแล้ว ผมเป็นคนค่อนข้างแปลก เรือนเพาะชำเป็นสิ่งที่ผมใฝ่ฝันอยากจะมีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม วันนี้ผมก็ได้ทำให้ตัวเองแล้ว และทำเพียงลำพัง ด้วยงบประมาณจำกัดจึงต้องทำแบบง่ายๆ เสาไม้ไผ่ตง หาได้ในบริเวณเนื้อที่บ้านไม่ต้องไปซื้อหา คาดด้วยเหล็กท่อน้ำ และลวด เรือนเพาะชำขนาด 9X6 เมตร ในตอนเริ่มต้นนี้ก็พอที่จะเพาะชำอะไรได้แล้ว เล็กไปหรือใหญ่ไปก็ยังไม่รู้ สิ่งแรกที่เพาะในเรือนเพาะชำคือ มะละกอพันธุ์ฮอลแลนด์