เอาภาพมะเขือเทศที่ผมปลูกในกระสอบมาฝากครับ เป็นมะเขือเทศที่ยังไม่สุก

มีต่ออีก 2 ภาพครับ

คงเห็นภาพความสวยงามของผักที่ผมปลูกไปแล้ว มาดูกันนะครับว่าผักเหล่านั้นกินอาหารอะไร ปุ๋ยผงทำเอง เป็นการพึ่งตัวเองอย่างหนึ่ง ซึ่งถ้าทำใช้เองได้ก็ไม่ต้องซื้อของเขามาใช้ ผมทำใช้เองมานานแล้วตั้งแต่กลับจากอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติทุ่งสง

ส่วนผสม (สูตรของมูลนิธิกสิกรรมธรรมชาติ)

1. มูลสัตว์ 1 ส่วน
2. แกลบ หรือ หญ้าแห้ง ฟางแห้ง ทลายปาล์ม หรืออื่น 1 ส่วน
3. รำละเอียด 1 ส่วน (มากไป แพงด้วย)
4. กากน้ำตาล
5. จุลินทรีย์

เป็นภาพความงามของผักที่ผมปลูกโดยไม่ใช้ปุ๋ยเคมี และสารเคมีใดๆ  เกษตรอินทรีย์ก็สามารถทำให้ผักสวยงามได้ การไม่พึ่งเคมีสามารถทำให้ลดต้นทุน ที่สำคัญปลอดภัยกับผู้ปลูกเอง ผมปลูกไว้กินเอง (เหลือค่อยแบ่งปันและขาย) แล้วจะไปใช้สารเคมีทำไม

ถั่วฝักยาว บวบ แตงกวา ปลูก 3 มกราคม 2552

ถั่วฝักยาว

การใช้งานเวบนี้

   รบกวนสมาชิกใหม่ช่วยอ่านหน่อยนะครับ

จากที่เคยนำเสนอเรื่อง ห่มดินด้วยกระสอบ วันนี้จะบอกว่าร่องผักสามร่องที่ปูกระสอบนั้นได้ปลูกอะไรไปแล้วบ้าง

ร่องทางซ้ายปลูกแตงกวา

พยายามหาข้อมูลของสลัดแก้วมานำเสนอ แต่ค้นไม่เจอ เท่าที่ทราบเป็นผักเมืองหนาว แต่สามารถนำมาปลูกที่ภาคใต้ได้ และมีคนนำมาปลูกได้ผลดี นั่นคือ อ. บุญฤทธิ์  อานุภาพเสถียร อาจารย์โรงเรียนบ้านไร่พรุ จ.ตรัง  อาจารย์ได้พันธุ์สลัดแก้วโดยให้เพื่อนที่เชียงใหม่ส่งมาให้ แล้วนำมาให้เด็กนักเรียนปลูก ผมโชคดีที่ยกร่องตรงช่วงที่อาจารย์เพาะไว้พอดี  ด้วยความกรุณาของอาจารย์ อาจารย์แบ่งมาให้ผมหนึ่งถาด

ผมเอามาปลูกได้ 2 ร่อง

ส่วนตัวแล้วไม่ได้สนใจไผ่มากนัก เมื่อเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว เพื่อนบ้านร่วมอุดมการณ์ ซื้อกิ่งตอนไผ่ตงลืมแล้งกิ่งละ 250 บาท มาปลูก มันก็แค่กิ่งใผ่กิ่งเล็กๆ ไม่น่ามีอะไรน่าสนใจมั่ง เวลาผ่านไป 8 เดือน เอ้ยได้กินหน่อแล้ว ได้ความร่มรื่นบริเวณบ้าน สรุปว่าโตเร็ว ถึงปัจจุบันเวลาผ่านไป 1 ปี 5 เดือน เพื่อนมีกิ่งตอนออกมาขาย แถมยังแบ่งมาให้ผมปลูกอีกต่างหาก เอ... น่าสนใจขึ้นมาแล้วซิ

วันนี้มีภาระกิจต้องไปส่งหลาน ที่ อ.ชะอวด จ. นครศรีธรรมราช ก็เลยถือโอกาสชวนกันไปเที่ยวสวนไผ่แหล่งที่มาของไผ่ที่ว่านั้น เป็นสวนอยู่ใน อ.ควนขนุน จ.พัทลุง
ไม่มีป้ายชื่อสวน มีแต่ป้ายขายไผ่ตงลืมแล้ง และเบอร์โทรอยู่หน้าประตูรั้ว วันนี้เจ้าของสวนไม่อยู่ลูกจ้างของสวนออกมาต้อนรับ บริเวณหน้าบ้านมีไผ่หลายพันธุ์ มีป้ายบอกชื่อพันธุ์เอาไว้ไว้เรียบร้อย ซึ่งไผ่ที่อยู่บริเวณหน้าบ้านจะเป็นต้นพันธุ์ไว้ตอนจำหน่าย ส่วนสวนไผ่อยู่หลังบ้าน เมื่อเดินไปถึงไม่รู้จะบรรยายอย่างไรดีครับ ร่มรื่นมากๆ น่าอยู่ น่านอน ดังภาพนะครับ

ต้นปี 50 ผมก้าวออกมาจากบริษัท ด้วยหลายเหตุผล และตั้งใจออกมาเป็นเกษตรกร จำได้ว่าหลังจากออกมาแล้วจะเริ่มใช้ชวิตเกษตรกรมันมืดแปดด้าน ทั้งๆที่ตอนเรียนมัธยมก็เรียนวิชาเกษตรมาบ้าง จะทำอะไรก็ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน จนกระทั่งได้เข้าอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติทุ่งสง รู้สึกว่ามีแสงสว่างขึ้นมาบ้าง เริ่มได้ใช้ความรู้จากการอบรมมาใช้เต็มที่สามมารถปลูกผักได้ประสบผลสำเร็จหลายอย่าง โดยที่ไม่พึ่งพาสารเคมีและปุ๋ยเคมี

ปลายปี 50 มีเรื่องต้องให้เข้าไปทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เพราะมีคนมาขอร้องให้ไปทำงาน  เพราะเขาหาคนดูแลคอมพิวเตอร์ไม่ได้ ปฏิเสธไปหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จ  จนต้องเริ่มงานในวันที่ 7 มกราคม 2551 โดยปลอบใจตัวเองว่าไปพัฒนาบ้านเกิดก็แล้วกัน ระหว่างที่ทำงานในหน่วยงานราชการแห่งนี้ ก็ไม่ทิ้งเรื่องการทำเกษตร แต่ผลการปลูกผักออกมาไม่ดีเท่าที่ควรเพราะไม่มีเวลาดูแล เคยปลูกมะระได้ลูกละ 6 ขีด เมื่อไม่มีเวลาดูแลผลผลิตก็ไม่ได้ผล จากลูกละ 6 ขีดได้ลูกแค่คืบ ก็ได้ข้อสรุปว่าจะทำเกษตรให้ได้ผลถ้ายังอยู่ในระบบ ไม่มีทางทำเกษตรให้ดีได้ นั่งทำงานอยู่ก็จะบอกเพื่อนร่วมงานเสมอว่า "ถ้าอยู่บ้านขุดดินได้ตั้งเยอะแล้ว"

การปลูกพืชให้ได้ผล ต้องห่มดิน อย่าเปลือยดินเพื่อให้ดินมีความชุ่มชื้น จุลินทรีย์ทำงานได้ดี นี่คือหลักการ วัสดุที่เอามาใช้คลุมดินได้แก่ ฟางข้าว ใบไม้ หญ้าแห้ง หรือวัสดุอื่นตามที่หาได้  สภาพทั่วไปของผม

1. แหล่งน้ำที่ใช้ในการปลูกผักได้จากบ่อน้ำ ไม่มีแหล่งน้ำขนาดใหญ่
2. ดินเป็นดินปนทรายอุ้มน้ำไม่ดี
3. วัสดุคลุมดินที่จะห่มดินนั้นหายากหน่อย ยังไม่ถึงหน้าเกี่ยวข้าวหาฟางข้าวไม่มี มีแต่ใบไม้แห้ง

จากปัญหาเปล่านี้ถ้ามีวัสดุคลุมดินก็จะช่วยเก็บรักษาความชื้นไว้ได้ ซึ่งผมผมเคยเห็นว่าเขามีพลาสติกคลุมดินซึ่งต้องซื้อ ไม่เอาดีกว่าไม่จำเป็น แต่...ผมมีกระสอบอาหารไก่เป็นร้อยๆ กระสอบซึ่งขอมาจากญาติที่เลี้ยงไก่ สามารถเอามาคลุมร่องผักได้ตามภาพ

เมื่อวานได้เดินทางไปทำธุระที่อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช เดินทางออกจากตรังตอนตีสี่ ไปถึงที่หมายหกโมงเช้า ที่หมายที่ว่าเป็นหมู่บ้านชาวประมงอยู่ติดทะเล บ้านที่ไปนั้นหลังบ้านยื่นลงไปในทะเลก็เลยเก็บรูปพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้ามาฝาก

ผมถ้าเดินทางไปยังที่ที่ไม่เคยไป ก็จะสอดส่ายสายตาหาสิ่งที่จะเป็นประโยชน์เกี่ยวกับการเกษตรอินทรีย์ของผม