ผักพื้นบ้าน

รายงานผู้เข้าร่วมโครงการอนุรักษ์ผักพื้นบ้าน ผักกาดนกเขา

แจ้งรับผู้สนใจการบ้านวิชานี้ไป 10 คน แต่มีผู้สมัครล้นค่ะ ไม่เป็นไรยืดหยุ่น เพราะเป้าหมายคือ ช่วยกันปลูก ช่วยกันกิน แบ่งปันด้วยตัวเรากับคนรอบข้างและให้ธรรมชาติช่วยขยายพันธ์อย่างไร้ขอบเขต หวังว่าผักกาดนกเขา..ภาคใต้ ผักกาดนา..ภาคเหนือ ภาคกลาง....เรียกว่าอะไรนะ ผักกาดปลิว..ภาคอีสาน ผักลิ้นปี่..บุรีรัมย์ จะไม่สูญพันธ์ ตลอดจนแบ่งปันให้คนอื่นปลูกและกินเป็น

หน้าบ้านเจ๊หนูแหม่มที่ธัญบุรีมีต้นแคนา หรือแคป่าอยู่ สามต้นโดยโครงการลงไว้ตลอดแนวถนนในหมู่บ้านแล้วแต่ว่าจะอยู่หน้าบ้านใครกี่ต้น เสียดายที่แนวฟุตบาทหน้าบ้านเจ๊หนูแหม่มมีท่อระบายน้ำอยู่ด้วยต้นแคนาเลยหายไปหนึ่งต้น  แทนที่จะได้สี่ต้นเหมือนบ้านอื่นที่มีแนวรั้วยาวเท่ากัน  

ปลูกผักกินเอง ดูเหมือนไม่ยาก พอลงมือทำแล้วกลับไม่ง่ายแฮะ ซื้อเมล็ดพันธุ์มาหลายซอง ล้วนเป็นผักที่ชอบทั้งนั้น เช่น ผักกาดขาวที่เรียกว่าผักกาดเบา ผักคะน้ากินยอด พริกหวาน(ที่หน้าซองมีรูปพริกหวานสีต่างๆช่างสวยสด) อ้อ มีหัวไชเท้า และแตงกวาด้วย

สืบเนื่องจาก http://www.bansuanporpeang.com/node/7715 ที่ข้าน้อยมีข้อกังขาและได้คำตอบแล้วว่าต้นอันใด เลยได้แนวทางไปถามลุงกู๋ต่อ แล้วไม่อยากเก็บไว้คนเดียว เมื่อมีเราต้องแบ่งปัน เลยนำข้อมูลจาก  คุณ ดวงจันทร์ เกรีย

แรงบันดาลใจ...หวังว่าจะครบวงจร

เสาร์และอาทิตย์ เป็นวันที่ติดจะเดินตลาดช่วงเช้า เพราะ แม่ค้าผักจากอีสานมาขายแบกะดิน ชอบเดินดู ได้เรียนรู้จากแม่ค้าผักนี่แหละ บางทีก็มีปลาไหลตัวเป็นๆมาขาย หอยอะไรดำๆไม่รู้ เห็นว่าทั้งหอยและปลาไหลเอามาขายไปปล่อย อาทิตย์ก่อนมีหนูนาตัวโตๆ แล่ถลกหนังออก ไหนจะไก่บ้านอีก ผ่าควักเครื่องในกันตรงร้านนั้นเลย ก็เป็นเจ้าเดียวกับที่เคยเอาเครือหมาน้อยมาให้ แต่เสาร์นี้ ลืมเอามา เสียดายเลยยังไม่มีของฝากส่งให้ เพื่อน สมช.ที่สนใจอยากได้มาก คงต้องรอไปก่อนนะคะ วันอาทิตย์แวะร้านผักอีก แม่ค้าอีกคนที่มาประจำวันอาทิตย์ก็ช่างมีอัธยาศัย บางทีซื้อยังจะแถมให้ แต่ก็ไม่ค่อยจะรับของแถมเขามา เพราะบางทีมามากเกินก็กินไม่หมด ...ไหนเขายังต้องมีค่าเดินทางจากไปกลับกาฬสินธุ์ กทม.ค่ารถ ค่าน้ำมัน กับคนขับอีกตั้งสองพันบาท แล้วจะเหลือไว้ใช้จ่ายสักเท่าใดเชียว  ...วันนี้จ่ายค่าผักพื้นบ้านห้ากำ ยี่สิบห้าบาท...

“หนีสามี”

โอ๊ะ! เห็นชื่อเรื่อง อย่าเพิ่งตกใจนะคะ ไม่มีใคร “หนีสามี” หรอกค่ะ