ประเพณี วัฒนธรรม

 เราเชิญท่านไปในฐานะ “ครู” ที่อยู่ใกล้บ้านคนหนึ่ง แน่นนอนคนหนึ่งที่ว่านี้คือคนที่เข้าใกล้ “ซีไรต์” อันเป็นรางวัลสูงส่งของ “วรรณกรรมยอดเยี่ยม”ในแต่ละปี เราย่อมได้อะไรที่มากมาย จากการนั่งล้อมวงถ่ายทอดกันอย่างใกล้ชิด จนแทบจะเรียกได้ว่าเป็น “ตัวต่อตัว แบบผ้าขาม้าคาดพุง” 

มีขายที่บ้าน ที่สกล คะ เลยถ่ายรูปมาให้ดู แม่ค้าบอก มักกะลีผลแม่ค้ามาจากประเทศลาว เค้าบอก มันมีต้นจริงๆ อยากสอบถามผู้รู้คะ
... ภาพแรก อิ่งอ้อย เค้าบอก เป็นเครื่องราง เลี้ยงไว้เงินทองไหลมา

หลังโรงหนังค่ะ...

  หลังจากประเพณีต้อนรับบรรพบุรุษกลับบ้าน ( โอโบ้ง) ผ่านพ้นไป ก็จะเป็นประเพณีของการนมัสการหรือการแสดงความขอบคุณ ต่อ โอจิโชะซัง ( รูปปั้นรูปเด็ก) ซึ่งส่วนมากจะอยู่ตามมุมทางแยกของถนน ( ประเพณีนี้ไม่รู้ว่ามีทั่วญี่ปุ่นหรือเปล่าแต่ที่อิ๋วอยู่เขามีประเพณีนี้ด้วยค่ะ) หนึ่งปีมี 2ครั้งคือวันที่ 24 มกราคมและวันที่ 24สิงหาคมค่ะ

วันส่งท้ายปีเก่า 31 ธันวาคม 2551 ผมกับแฟนพร้อมกับเพื่อนๆรุ่นพี่รุ่นน้องเกือบสิบคน ได้ไปสังสรรค์กันที่อุทยานแห่งชาติตาดโตน จ.ชัยภูมิ หลังจากที่นั่งล้อมวงกันเรียบร้อยผมบอกกับทุกคนว่า วันนี้ผมจะกินเหล้าเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปจะเลิกกินแล้ว

เป็นประจำของทุกปี ที่ญี่ปุ่นจะมีวันหยุดติดต่อกันหลายวัน นอกจากช่วงวันปีใหม่ ช่วงโกเด็นวีค ( ประมาณต้น ๆ เดือนพฤษภาคม) และช่วงเดือนนี้ ประมาณกลาง ๆเดือน ปีนี้ก็วันที่ 12-16 สิงหาคม เป็นเทศกาล โอโบ้ง ( หรือเทศกาลต้อนรับบรรพบุรุษกลับบ้าน)  คนญึ่ปุ่นมีความเชื่อกันว่า บรรดาบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วจะกลับมาที่บ้านในช่วงนี้ ดังนั้น ทุกคนส่วนมากก็จะมีการไปไหว้สุสานหรือที่เรียกว่า โอฮากะ กัน และที่บ้าน( อาจต่างกันบ้างตามแต่ละที่ ) แต่ที่บัานของสามี ก็จะมีการนำของมาเซ่นไหว้ เช่น ผลไม้ ของหวาน ( มันจู) และอาหารที่บรรพบุรุษชอบทาน