เด็กรุ่นใหม่จะเลือกทำอาชีพเกษตรกรรมหรืออุตสาหกรรม

จริงๆแล้วเนี่ยจะให้แต่ทางการเข้ามามีบทบาทอย่างเดียวก็ไม่ได้อ่ะค่ะ บางครั้งเกษตรกรบางคน พ่อค้าแม่ขายหลายๆคนหวังแต่กำไรมากๆกันทั้งนั้น ไม่เคยนึกถึงปากท้องผู้บริโภคว่าจะได้รับผลกระทบอย่างไร โดยเฉพาะการใช้สารเคมีต่างๆ เกษตรกรหลายท่านที่ไม่มีความรู้เลย บางคนตาสีตาสาเดินเข้าไปร้านขอถามหาซื้ออันนี้แต่คนขายหยิบอีกอย่างนึงให้ บอกว่าอันนี้ดีกว่าอันนั้น เกษตรกรยังขาดความรู้ที่ถูกต้อง ผู้บริโภคก็ไม่รู้ไม่เห็นเบื้องหลังว่าเขาปลูกอย่างไร ก็กินอย่างเดียว

ล่าสุด เพิ่งคุยกับเพื่อนที่เมืองไทย บอกว่า "พี่...ถ้าพี่มาเมืองไทยอย่าไปกินเงาะในสวนนี้นะ ให้ไปกินสวนโน้น" (เขามีหลายสวน) 

คนทางนี้ก็ถามว่า.... อ้าวทำไมล่ะ!!!! ทำไมสวนนี้กินไม่ได้ก็ของสวนเราหนิ!!! ปลายทางตอบมาว่า...ก็สวนนี้หนูฉีดยา ฉีดสารเร่งฮอร์โมน ให้ลูกมันใหญ่ๆ หนูจะส่งออกนอก!!!

แต่เท่าที่มีรายงานมาจาก คาร์โก้ที่สนามบิน ผลไม้ที่มาจากเมืองไทย มีการตรวจหาสารเคมีแล้วก่อนจะแพ๊คลงกล่อง และก่อนขึ้นเครื่อง แต่พอมาถึงสนามบินปลายทาง (โดยเฉพาะอเมกานะค่ะ) มีการเอาสินค้าไปตรวจไปสุ่มตรวจหาสารเคมีอีกรอบ ก็ปรากฏว่า "ไม่ผ่าน" เจอสารเคมี และยาฆ่าแมลง ต้องส่งกลับไปเมืองไทยเหมือนเดิม พอตีกลับไปเมืองไทย ก็เอาไปขายให้คนไทยกิน หรือไม่ก็เอาไปส่งโรงงานเงาะกระป๋อง จับยัดกระป๋องมาขายใหม่อีกรอบ เพราะเงาะกระป๋องเขาไม่ตรวจหนิ เออเอาเข้าไป..หาวิธีส่งออกนอกจนได้ซิท่า ไม่ยอมทิ้งเลย แล้วคนกินล่ะนึกเอาเอง.....

ตลกดีนะครับ ประเทศที่ไม่มีอะไรเลยมีแต่ทรายและน้ำมันกลับมากุมชะตา ชาวโลก

แต่ประเทศที่มีอาหาร ก็กลับยอมให้ประเทศเทศที่ไม่มีอาหาร มีแต่น้ำมันมากุมบังเหียน

เรามีของกิน เราก็มีน้ำมันจากพืช เราไม่เดือดร้อนเท่าไรเลย ที่ไม่มีน้ำมัน

แต่คนที่ไม่มีน้ำมัน แต่อาหารไม่มีน่าจะเดือดร้อนกว่านะครับ

อยู่ที่ผู้บริโภคเป็นผู้กำหนดครับ ถ้าหันมารับประทานของที่ไม่สวยกัน ทั้งด้านรูปร่าง ผิวพรรณ คนผลิตก็ไม่ต้องลงทุนซื้อสารเคมีมาใช้ เดี๋ยวนี้เคมีมีบทบาทต่อคนและพืช

ในอนาคตไม่นาน ผู้ที่จะไม่เดือดร้อนคือผู้ที่อยู่อย่างพอเพียงปลูกพืชผักใว้กิน เงินจะมีค่าลดลง หรืออาหารขาดแคลนมีเงินก็หาซื้อไม่ได้เหมือนน้ำมันพืช