ความสุขที่ไม่ต้องซื้อ
ลีลาของความสุข
ได้ยินเสียงเด็กๆ ดังเจี้ยว จ้าว แว่ว มาจาก ป่าละเมาะด้านหลังบ้าน ดูมีความสุข จนทำให้สมองสั่งการให้ฉันเดินไปดู หน่อย ยิ่งใกล้เข้าไป....เสียงเริ่มชัดเจนขึ้น เป็นเสียงเด็กผู้หญิงสองคน
หยู หยู มาทางนี้ เพื่อน ได้ เป็นกำเลย
แล้วไซเพื่อนได้หิดจัง
ไม่พรือ......เดี๋ยวกินกับเพื่อน
เอ๊ะ เด็ก ๆทำอะไรกันนะ มองเข้าไปที่ตรงนั้นเป็นจอมปลวก ที่ใหญ่มาก บนจอมปลอกมีต้น ข่อยซึ่งกำลังมีผล สีเหลืองเล็กๆเต็มไปหมด มันเป็นอาหารว่างอันโอชะของเด็กๆบ้านเรา หลังต้นข่อยเป็นดงขี้แหรด ขี้แหรด ก็กำลังออกดอก ซึ่งดอกก็เป็นกลีบ 4 กลีบคล้าย กับใบเลี้ยงของดอกไม้ เช่นดอกชบา สีเขียว บางดอกก็เป็นน้ำตาลบ้าง ตรงกลางเป็นเมล็ดเล็กๆที่มันและอร่อยมาก ดีดเปาะ เข้าปากเลย
เดี๋ยวเรากินเสร็จเรา...ไปอาบน้ำที่นบนะ (นบ ...คือฝายน้ำขนาดเล็กสำหรับกั้นน้ำ)
เพื่อนขี้ขลาดพ่อสั่งแล้ว ไม่ให้ไปอาบน้ำที่นบ
อือ..วันนั้น ตัวเองถูกตี พ่อของเองเอาไม้หยบข้างหลัง เอ่อ ..ไม่ไปก็อย่าไป เดี๋ยวเราเล่น ข้าวหอยเลียงกันหวานะ มองขึ้นไปที่ลานดินบนจอมปลวก พื้นราบและก็สะอาด ดินแข็ง เหมือนมีคนมาทำความสะอาดทุกวัน นึกถึงลานวัดของท่านหัววัด(สมภารวัด) มีเด็ก ผู้หญิง 2 คน นั่งอยู่บนลานดิน กำลังกินลูกข่อย กับลูกขี้แหรดที่อยู่ในหน้าท้องเสื้ออย่าง อเหร็ด อร่อย
ไหน...... สูได้เท่าใดแหละ เห็นกินกันแล้ว
มีเสียงตะโกนมาจากข้างบน ทำให้ฉันต้องแหงนหน้าไปดู อ้าว....ไม่ใช่แค่ 2 คนนี่ มองขึ้นไปบนต้นข่อย 1..2...3..4..5...6... อ้าวโน่น อยู่บ้านยอดอีกคน
ระวังนะ เดี๋ยว ตี้ ตกลงมาแหละ อย่าขึ้นไปสูงแรง ฉันตะโกนร้องขึ้นไป
นี่หละสวนสาธารณะของคนบ้านสวน บ้านดอน บ้านนา ไม่มี เครื่องเล่นที่ทำด้วยเหล็ก ที่เป็นสีสันมากมาย ไม่มีรถเข็นวางขายของ น้ำ เครื่องดื่ม แต่มีทุกอย่างที่มาจากธรรมชาติ มีเครื่องเล่นที่ได้ปีนป่ายโดยไม่ต้องซื้อมา มันเกิดขึ้นเอง ไม่ต้องพกเงินมาสักบาท ก็มีของว่าง ให้ทาน และมีเกมส์ให้เล่นโดยไม่ต้องหยอดเหรียญ
ฉัน...ยืนอมยิ้มแล้วนึกถึงความสุขที่ได้รับในวันนี้ หาที่ไหนไม่ได้หรอก เป็นความโชคดีของฉันเหลือเกิน....
ต้นข่อย ยืมรูปเพื่อนมาประกอบคะ
- บล็อกของ ยายอิ๊ด
- อ่าน 7420 ครั้ง
ความเห็น
ทราย
14 มีนาคม, 2010 - 10:41
Permalink
เห็นอดีตเลย
บอกได้คำเดียวว่า เห็นอดีตเลย
พุทธบุตร
14 มีนาคม, 2010 - 11:17
Permalink
ใช่เลย
นั่นมันชีวิตผมเลย ย้อนหลังไปหลายยยยยยยยยยยยยปี ชีวิตผมเป็นแบบนี้เลยจริงๆ
โดยเฉพาะกับลูกข่อยและนกฉิ่งตัวนั้น มันมากเสียเลยเกินที่บ้านผมในอดีต
นึกย้อนหลังแล้วรู้สึกเสียใจ กับนก แลน รอก อ้น งู และสิ่งมีชีวิตผู้เกิดมาร่วมวัฏฏสงสารทั้งหลาย
ด้วยความไร้เดียงสาของผมในอตีต ผมได้ทำร้ายเขามากมายเหลือเกิน
เพราะหลังเลิกเรียน หรือวันเสาร์อาทิตย์ หรือช่วงปิดเทอม สมัยก่อนไม่มีของกินยังไม่มีของเล่น
เพื่อนๆ และผมรวมทั้งเด็กแถวบ้านเกือบทุกคนจะมี ปางนู (หนังสติ๊ก) คนละ 1 อัน
และเราก็ใช้สิ่งนี้ในการทำร้ายสัตว์ อาหารจานโปรดสมัยก่อน คือ แลน กับ รอก
ถ้าได้มา 1 ตัว ก็จะมีสมาชิกมากันเต็มบ้าน อย่างน้อยก็ต้อง 5 คนขึ้นไป
เอ้อ .............. ชีวิต นึกย้อนหลังกลับไปแล้วมองเห็นถึง อนิจจังจริงๆ ครับ
เพื่อนๆ หลายคน รวมทั้งตัวเราเองเปลี่ยนไป
สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป
จิตใจคนเปลี่ยนไป
วัตถุเปลื่ยนไป
ฯลฯ
อนิจจัง..........
เมื่อมีสิ่งนี้ๆ เป็นปัจจัย สิ่งนี้ๆ จึงเกิดขึ้น
ยายอิ๊ด
14 มีนาคม, 2010 - 11:20
Permalink
อยู่แถวไหนคะ
คุณพุทธบุตร อยู่แถวไหนคะ แต่น่าคนใต้นะ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
sothorn
14 มีนาคม, 2010 - 19:34
Permalink
พี่พุทธบุตร
พี่พุทธบุตร อยู่ตรังครับ
ยายอิ๊ด
14 มีนาคม, 2010 - 21:29
Permalink
พี่พุทธบุตรเปลี่ยนไป๋
พี่พุทธบุตรเปลี่ยนไป๋ อ้าว......... น้องพุทธโสทร อิ อิ อิ...
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ยายอิ๊ด
14 มีนาคม, 2010 - 15:17
Permalink
น่าจะหลายปีมาก
ย้อนหลังไปเยอะมั้ยพี่ ลากยาวซะงั้น
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ป้าเล็ก..อุบล
14 มีนาคม, 2010 - 11:31
Permalink
น่าหนุก
หาเก็บกินไปเรื่อย สมัยเด็กๆ
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
ติดดิน
14 มีนาคม, 2010 - 13:39
Permalink
คิดถึงอดีต
โอยยยายอี๊ด เอาภาพต้นข่อยมาลงกุ้งอ่านแล้วตามันแดงๆ นึกถึงตอนเป็นเด็ก เอาไม้ขึ้นไปทำแคร่เล็กๆนั่งอยู่บนต้นข่อย จากนั้นก็เก็บลูกข่อยกิน หวานเจี๊ยบ แย่งกะนกกิน บางทีหลับกันอยู่บนต้นข่อยเลย ย่าต้องมาเรียกกลับบ้าน กลัวว่าจะตกลงมา ฮ่าๆ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ยายอิ๊ด
14 มีนาคม, 2010 - 15:16
Permalink
ชอบบ้านต้นไม้
ที่บ้านพ่อทำห้างให้นอนบนต้นไม้คะ หลบหลีก เวลาต้องการอยู่คนเดียว
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ann
14 มีนาคม, 2010 - 14:15
Permalink
เล่าบ้าง
อ่านเรื่อง ของยายอี๊ด ทำให้คิดถึงตัวเอง สมัยเด็ก ๆ
ตอนเด็ก ชอบเล่น ข้าวหอยเลียง (เล่นทำกับข้าวขาย) เล่นขายของ เธอมาซื้อกับข้าวของฉัน ฉันซื้อผักของเธอ (เงินที่ใช้เป็นเงินใบไม้) ตามประสาเด็กผู้หญิง ) ซื้อ ขายกันจนเบื่อ ก็รวบรวมสมาชิก หลาย ๆ คน เล่น กุก (เล่นซ่อนหา) ได้วิ่งออกกำลังกาย แต่เป็นคน ตัวเล็ก ก็เลยโดนแกล้งประจำ ไม่ค่อยได้ซ่อนได้แต่เป็นคนหา หาเจอแล้ว บอกว่ากุก …….. บอกชื่อคนที่หาเจอ ถ้าเจอใครเป็นคนแรกคนนั้นจะเป็นคนหา ในครั้งต่อไป …..(สวนยางข้างบ้าน)
วิ่งกันจนเหนื่อย ก็ไปอาบน้ำในคลอง (ลำธาร) ข้าง ๆ บ้าน ข้างคลองก็มีผลไม้ หลายชนิด ที่คนกินได้ คือลูกกำไหม (……..ไม่รู้เรียกว่าลูกอะไร นกชอบกิน) และมังคุด (ขอนำเสนอลูกแก่ ๆ มังคุดคัด) มาปอกเปลือกออก เนื้อสีขาว กรอบ ๆ กรุบ ๆ อร่อยมาก ถึงมากที่สุด……. เล่นน้ำอย่างเดียวก็ไม่สนุก หลาย ๆ คน ก็เล่นจระเข้ไล่จับ เรียกสั้น ๆ ว่า เล่น เข้ (เข้ คือ … คนที่ไล่จับ) คนที่เป็น เข้ จะต้อง ไล่จับ คนที่ว่ายน้ำไม่เก่ง คนที่ว่ายไม่เก่งก็จะตกเป็นเหยื่อของเข้…..แล้วจะโดนเป็นเข้ (เป็นการฝึกการว่ายน้ำ ได้เป็นอย่างดี ว่ายกันสุดชีวิต….ไม่งั้นเข้จะจับกิน)
………...……^6^ ความสุขที่นำมาแบ่งปันค่ะ
( ความสุขที่ไม่ต้องซื้อ จากบ้านเขาซอของพ่อ )
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
หน้า