น้ำท่วมพฤกษา

น้ำท่วมพฤกษา ไม่ได้หมายความว่าน้ำท่วมต้นไม้

แต่เป็นน้ำท่วมหมู่บ้านพฤกษา วิลล์ 2 หมู่บ้านที่ผมย้ายหนีไปปากช่องตั้งแต่วันที่ 22 ต.ค. 54 เพิ่งมีโอกาสเข้าไปดูสภาพบ้านตัวเองว่าสาหัสขนาดไหน เข้าไปวันที่ 17 พ.ย. 54 การเดินทางต้องอาศัยความช่วยเหลือจากทหาร ซึ่งมีหลายหน่วยให้บริการ คันนี้เป็นของกองบัญชาการกองทัพไทย วิ่งรับ-ส่งจากแยกศรีสมานไปสุดทางวัดนาวง

รถสูง ทุกคนต้องปืนขึ้นกัน

สภาพน้ำท่วมสองข้างทาง นี่ลดไปแล้วประมาณ 50 ซม.

แฟลตทหาร

ร้าน 7-11 ที่ว่าเปิด 24 ชม. ก็ต้องปิดเพราะน้องน้ำ

ผู้เดินทางที่อยู่ลึกสักหน่อย ต้องต่อเรือ ที่มีทั้งเรือรับจ้าง(ที่คิดค่าจ้างโคตรแพง) และเรือของทหาร หรือเรือของอาสาสมัครให้บริการฟรีๆ ต้องขอชมเชยความมีน้ำใจ รายนี้มาจากนครราชสีมา เป็นนักศึกษาอาชีวะ นอกจากนี้ยังมีมูลนิธิฮุก 31 จากโคราชเช่นเดียวกันที่มาช่วยผู้ประสบภัยอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ขอให้เจริญๆนะครับ

ระดับน้ำหน้าวัดนาวง ปลายทางที่ผมต้องลงรถ แล้วต่อเรือเข้าไปยังหมู่บ้านพฤกษา วิลล์ 2 คนที่เห็นไม่สูงมากนักระดับน้ำแค่เอว

คนนี้ตัวสูงหน่อย ระดับน้ำต่ำกว่าเอว

ตลาดเล็กๆหน้าวัด

ถึงหน้าหมู่บ้านแล้ว

สภาพภายในหมู่บ้าน

หน้าบ้านผมครับ

หน้าบ้าน ถ่ายจากด้านข้าง

ผ่านประตูรั้วเข้าไปด้านใน จะเห็นระดับน้ำสูงสุดครึ่งประตูพอดี

ภายในบ้านชั้นล่าง เปียโนที่ยกสูงจากพื้นแล้วยังถูกท่วมสูงขึ้นไปอีกประมาณ 30 ซม.

ตู้เย็นสีเขียวๆ ลอยเท้งเต้ง ระดับน้ำท่วมสูงถึงขอบหน้าต่างล่าง น้ำดำสนิท เหม็นเน่ามากๆ

ตู้เย็นตู้ใหญ่ (ด้านขวามือ) ล้มไม่เป็นท่า พาดไปทับ เครื่องไมโครเวบ นี่ขนาดหนุนแล้ว แต่หนุนน้อยไป เนื่องจากคาดเดาระดับน้ำผิดไปเยอะ ตอนยกขึ้นเทินก็รู้สึกว่าตู้ค่อนข้างหนัก แค่ระดับน้ำที่ท่วมขึ้นไปอีกนิกหน่อย(จะเห็นรอยคราบน้ำที่ตู้) น้ำก็สามารถยกตู้เย็นให้ล้มลงได้ เพราะความหนาแน่นน้อยกว่าน้ำมาก ลืมนึกไปว่าผนังตู้เย็นโปร่งเนื่องจากบุด้วยโฟมนั่นเอง

ครัว

มุมซัก-อบผ้า

ดูความเสียหายในบ้านตัวเอง แล้วก็กลับ ระหว่างทางก็ยังเห็นร้านค้าที่ถูกน้ำท่วม แต่ยังเปิดขายอยู่ ในรูปนี้จะเห็นไก่ชนของร้านนี้อาศัยอยู่บนหลังคา

ร้านฮาร์ดแวร์หลายร้านยังเปิดให้บริการ เพราะมีความต้องการสูง ลูกค้าก็ต้องพายเรือมาซื้ออย่างนี้แหละ

ขากลับ มาต่อรถที่หน้าวัดเหมือนเดิม แต่คราวนี้อาศัยรถของหน่วยพยาบาลที่เข้ามาแจกจ่ายยาให้ตามหมู่บ้าน ผมกำลังมีอาการเจ็บคอและไออยู่พอดี เลยขอยาจากคุณคนนี้เสียเลย เหมือนเป็นความโชคดีในสถานการณ์เช่นนี้ ต้องขอขอบคุณโรงพยาบาลพระจอมเกล้า จ.เพชรบุรีเป็นอย่างมากที่มาช่วยพวกเรายามยาก ขอบคุณจริงๆ

ถึงแม้จะลำบากแค่ไหน สองพ่อลูกคู่นี้ก็ยังยิ้มสู้ ก็ต้องสู้กันต่อไปนะครับ เราหัวอกเดียวกัน