กุหลาบน้อยดอกนั้น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้อยากเขียนเล่าเรื่องกุหลาบดอกน้อยของอ้อยหวานค่ะ


   กุหลาบน้อยดอกนี้อ้อยหวานเก็บไว้ 2 ปีกว่าแล้ว ถ้าดูจากสีและดอกแล้ว คงจะรู้ว่าเก่าและแก่ กุหลาบดอกนี้เคยมีสีชมพูสวย ดอกใหญ่ กลิ่นหอม ได้รับการคัดเลือกเป็นอย่างดี จัดแต่งอย่างสวยงาม พร้อมกับดอกกุหลาบสีชมพูหลายๆดอก

   ทุกครั้งที่อ้อยหวานมองดูดอกกุหลาบนี้ จะมองเห็นมากกว่าเห็นดอกกุหลาบแห้งๆเหี่ยวๆ แต่อ้อยหวานเห็นไปถึงวันที่เจ้าดอกกุหลาบนี้ยังมีสีชมพูสวย …..

  กุหลาบสีชมพูช่อใหญ่วางอยู่บนโลงศพของพ่อสามี เป็นดอกไม้ที่พ่อเลือกเองสำหรับงานศพของตัวเอง

  หลังจากที่พ่อจัดการกับงานศพของแม่เมื่อ 17 ปีก่อนหน้าพ่อเสียชีวิต พ่อได้สะสมเงินเป็นเงินฝากสำหรับงานศพของตัวพ่อเอง กับบริษัทซึ่งรับทำเพื่อกิจการนี้โดยเฉพาะ เมื่อวันนั้นของพ่อมาถึง ลูกๆหลานๆไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากเตรียมรับแขก ญาติๆและเพื่อนๆของพ่อจะมาบอกลาพ่อเป็นครั้งสุดท้าย

   พ่อได้เลือกทุกสิ่งทุกอย่างไว้หมดอย่างละเอียด ตั้งแต่โลงศพ ดอกไม้สำหรับวางบนโลง เพลงสวดของคริสต์ที่จะร้องกันในงานศพ และหลุมฝังศพที่เคียงข้างแม่

   สำหรับชาวคริสต์อย่างพ่อมีความเชื่อว่า “เมื่อตายแล้วจะไปอยู่กับพระเจ้า” แต่ชาวพุทธอย่างอ้อยหวานมีความคิดและความเชื่อว่า …“สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม”


   ไม่ว่าคนเรามีความคิดความเชื่อถือแตกต่างกันอย่างไร สัจธรรมโลกก็ยังคงเป็นสัจธรรมเสมอ เกิด แก่ เจ็บ ตาย  และเมื่อความตายมาถึง ไม่มีใครเอาอะไรไปได้เลยแม้แต่ร่างกายของเราเอง

เราเตรียมตัวเตรียมใจกันบ้างหรือยังสำหรับวันนั้นที่จะมาถึงเราหรือคนที่เรารัก

จากใจ

อ้อยหวาน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอนำเอาข้อคิดเห็นของคุณอินเนียร์มาบันทึกไว้ ขอบคุณคุณอินเนียร์มากค่ะ

โคลงภาษาอังกฤษบทนี้มีผู้พบจารึกไว้ใกล้หลุมศพไม่ปราก ฎนามแห่งหนึ่งสันนิษฐานว่าศพได้ถูกฝังไว้หลายร้อยปีมาแล้ว คุณหลวงรักษ์นราทร(โชค ชมธวัช)ไ้ด้แปลและแต่งเป็นโคลงสี่สุภาพใ้ห้กับคุณพุฒ โกมารกุล ณ นคร เนื่องในวันมีอายุครบ ๖๐ปีริบูรณ์ เมื่อ ๒๙ มีนาคม  ๒๕๐๖  ผมอินเนียร์เห็นว่าพอสอดคล้องและไปกันได้กับข้อคิดเตือนใจที่คุณอ้อยหวาน ได้กล่าวถึงการจากไปของคุณพ่อของสามี จึงนำลงไว้โดยได้ขออนุญาตคุณอ้อยหวานแล้ว โคลงดังกล่าวมีดังนี้ครับ

HEAR ME, STRANGER, WHO PASS ME BY;

                ท่านผู้ผ่านร่างข้า          จงฟัง

WHAT YOU ARE NOW, SO ONCE WAS I.

ครั้งหนึ่งข้า"เป็น"ดัง ท่านนี้

WHAT I AM NOW, YOU SOON WILL BE;

ไม่นานร่างท่านพัง ดังศพ เรานา

SO PREPARE TO FOLLOW ME.

  เตรียมเถิด เตรียมตัวลี้ ติดต้อย ตามเรา.

 

ผลดีอันเกิดจากผู้ที่ได้อ่าน เกิดจิตเป็นกุศล ลด เลิก ละอัตตา และเกิดการปล่อยวาง ขอบุญกุศลนี้จงบังเกิดแก่หลวงรักษ์นราทรผู้แปล-ผู้แต่งโคลงภาษาไทยและคุณพุฒ โกมารกุล ณ นคร พร้อมทั้งบุตรหลานของท่านทั้งสองด้วยเทอญ

หาก ผิดพลาดขาดตกอย่างใดนั่นล้วนจากความผิดพลาดของผม อินเนียร์ครับ ส่วนที่เป็นสิ่งที่ดีก็ขอให้เป็นพลวปัจจัยที่จะส่งเสริมใ้ห้ทุกท่านพบกับ ความสุขความเจริญทั้งร่างกายและจิตใจครับ

พยายามจัดแถวของตัวอักษรให้เป็นตามแบบโคลงสี่สุภาพแต่ทำไม่ได้ครับ ของเก่าที่ลบก็เพราะพยายามจัดนี่แหละครับ

ความเห็น

ชื่นชมในความนิ่งของพ่อค่ะ   น้อยคนนักที่จะทำได้   คนที่ทำได้  มักจะไม่เจอกับความวุ่นวายในชีวิต  ชีวิตจะเรียบง่าย  ราบรื่น   แต่ไม่ตื่นเต้น   ป้าเล็กคนหนึ่งที่ทำไม่ได้  ชีวิตป้าเล็กเป็นคลื่นมาตลอด  ตั้งแต่รู้สึกว่า  มองชีวิตทะลุ  คือเราอยากเรียนรู้ตลอดเวลา  และก็ได้รู้  แต่คนอื่นจะมองว่า  ชีวิตเหมือนล้มลุกคลุกคลาน 

เสียคนในครอบครัวทำใจยากมากครับ แต่ยังไงเราก็หนีไม่พ้น นะครับ คิดถึงเมื่อวันที่เราจาก หรือคนที่เรารักจากไป เราก็ ไม่สบายใจ แต่ใครๆ ก็ ต้องถึงวันนั้น ผมสองคนเลยยึดมั่นกับวันนี้ครับ ทุกวันในชีวิตเป็นสิ่งดี เพราะเรายังมี กันและกัน ขอแสดงความเสียใจกับพี่อ้อย ด้วยครับ

อ่านแล้วซึ้งใจมากเลยค่ะ  พี่ไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย   เมื่อถึงวันนั้นคงทำง่ายๆคือสวดแล้วเผาเลย  แต่พี่เตรียมทุกอย่างให้พร้อมแล้วสำหรับน้องๆและหลาน  ไม่ให้เขาลำบากแน่นอนค่ะ

เตรียมตัว เตรียมใจ ต้อนรับความตาย


 คนเราหากมีอะไรที่หมดห่วง  ในวัฏสงสารได้แล้ว อะไรต่ออะไรที่ว่ายากก็กลายเป็นง่ายขึ้น 

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

 ช่วงนี้มีเรื่อง "มรณานุสติ" ให้พวกเราได้ระลึกและพิจารณา จะได้ตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท สิ่งดีๆสิ่งไหนที่ยังไม่ได้ทำรีบทำซ๊ะ เพราะชีวิตคนเราไม่ได้ยืดยาวอะไรนัก

ซึ้งถึงความห่วงใยของพ่อค่ะ ขอให้วิญญาณของผู้ล่วงลับ ไปสู่สุคติ...

ชอบบทความนี้มากค่ะ อ่านแล้าต้องเตือนสติตัวเองเลยค่ะ อย่าประมาทในการใช้ชีวิต อยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติ พึ่งตน พึ่งธรรมเท่านั้นค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณอ้อยหวาน :love:

 

 

:beg:ขอบคุณ ค่ะ สำหรับ ข้อมูลดีๆเรื่องเล่า ดีๆ:dong:

กุหลาบดอกน้อยเมื่่่อสองปีก่อนดอกไม่น้อยเลย ก็เป็นข้อคิดเตือนใจสำหรับคนที่ยังอยู่ ว่าเราก็ต้องเป็นเช่นนั้นซึ่งกำหนดไม่ได้ว่่าเมื่อไหร่

การเสียคนที่เรารัก เป็นเรื่องที่ทำใจลำบาก ยากที่จะลืม ห่วงหาอาวรณ์ เศร้าใจ มีหมดทุกอารมณ์ กว่าจะทำใจยอมรับได้นานมาก นึกถึงทีไรมันจุกอยู่ที่อก ขอชื่นชมคุณพ่อมากที่มองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาเตรียมพร้อมยอมรับกับการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ตอนนี้ท่านคงอยู่กับพระเจ้าด้วยความสุขนิรันดร์แล้ว


หน้า