RC 45Ve การปลูกมะเขือเทศในถุงดำ ณ โรงเรือน ป่าหมามุ่ย (ตอนที่ 2-2)

ข้อมูลพื้นฐาน:

• เพาะเมล็ดในถาดเพาะ ขนาด ๑๐๔หลุมต่อถาด สายพันธุ์มะเขือเทศ ชื่อ มะเขือพวง เมื่อวันที่ ๒กรกฎาคม ๒๕๕๓
• ย้ายปลูกลงถุงดำขนาด ๖คูณ๑๒นิ้ว จำนวน ๕๐๐ต้น เมื่อวันที่ ๒๘กรกฎาคม ๒๕๕๓ โดยวางถุงมะเขือเทศติดกัน ๔ถุง ตามกว้าง และมีผักสลัดเขียวปลูกเป็นปีก ข้างละ๒ถุง
• เริ่มออกดอกเมื่อวันที่ ๑๐สิงหาคม และเริ่มติดผลเมื่อวันที่ ๑๗สิงหาคม
• ทำการใส่ปุ๋ยหมักตื่นตัว ครั้งที่ ๑ วันที่ ๑สิงหาคม และครั้งที่ ๒ วันที่ ๑๘สิงหาคม ในอัตรา ๕๐กก. ต่อ ๕๐๐ต้น
• ปัญหาสำคัญ คือ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยหอย และการติดผลเนื่องจาก สายพันธุ์มีข้อดอก ทำให้มีการร่วงของดอก โดยเฉพาะในระยะที่ต้นยังไม่พัฒนาเต็มที่
• อนึ่ง เป็นครั้งแรกที่ปลูกสายพันธุ์นี้ และไม่มีการใช้สารใดๆ นอกจากปุ๋ยหมักตื่นตัว และการควบคุมด้วยองค์รวม อาทิเช่น การฉีดน้ำฝอย(แรง) การให้ได้รับแสงเต็มที่ แต่ไม่ใช่ ๑๐๐% การเข้าใจจุดอ่อน จุดแข็งของมะเขือเทศต่อการปรับตัวแต่ละช่วงการเจริญเติบโต การเข้าใจจุดอ่อน จุดแข็งของแมลงศัตรู และตัวห้ำ ตัวเบียน และที่สำคัญที่สุดคือ เข้าใจจุดอ่อน จุดแข็งของตนเอง

โรงเรือนกว้าง ๕เมตร กางสแลนดำ ๕๐% ขนาดกว้าง ๒เมตร ซ้าย-ขวา ดังนั้นเปิดรับแสงเต็มที่ ตรงกลาง ๑เมตร

มะเขือเทศปลูกในถุงดำ จำนวน ๔ถุงติดกัน และมีผักสลัดเขียวเป็นปีก ข้างละ ๒ถุง ซึ่งได้เก็บผักสลัดรุ่นแรกไปแล้ว เมื่อวันแม่ และทะยอยนำมาย้ายปลูกอีก 

 เริ่มออกดอกเมื่อวันที่ ๑๐ และติดผลวันที่ ๑๗สิงหาคม

สภาพด้วยรวมในช่วงนี้ ถือว่า เป็นไปตามมาตรฐานที่ต้องการ แต่สายพันธุ์ลูกเล็ก ได้ตั้งเป้าหมายไว้ที่ ๒๐-๓๐ ช่อดอก จะต้องดูแล และควบคุม เพลี้ยแป้ง เพลี้ยหอย อีก อย่างน้อย ๓๐วัน จึงจะผลระยะอันตราย

ใบที่เห็นเป็นจุดๆ ประๆ ขาว เป็นอาการของเพลี้ยแป้งดูดน้ำเลี้ยงตั้งแต่ช่วงย้ายปลูก ก่อนจะเริ่มเข้าควบคุมด้วยวิธีฉีดน้ำฝอย(แรง)

ต้นกลางทางขวามือ มีลักษณะเพลี้ยแป้งดูดน้ำเลี้ยง หรือที่น่าจะเป็นคือ อาการของโรคไวรัส

ปัญหาของสายพันธุ์นี้ คือ ดอกมีข้อดอก ในช่วงที่กำลังพัฒนาการเจริญเติบโต จึงมีการสลัดดอก และผลก่อนการพัฒนาทิ้ง

แมลงมีประโยชน์ ตัวห้ำ ตัวแก่ของ ด้วงเต่า มากินหนอนชอนใบ และตัวอ่อนของเพลี้ยแป้ง ยังไม่พบตัวอ่อนของ ด้วงเต่าในระยะนี้

ข้อมูลพื้นฐาน:

• เพาะเมล็ดในถาดเพาะ ขนาด ๑๐๔หลุมต่อถาด สายพันธุ์มะเขือเทศ ชื่อ มะเขือพวง เมื่อวันที่ ๒กรกฎาคม ๒๕๕๓
• ย้ายปลูกลงถุงดำขนาด ๖คูณ๑๒นิ้ว จำนวน ๕๐๐ต้น เมื่อวันที่ ๒๘กรกฎาคม ๒๕๕๓ โดยวางถุงมะเขือเทศติดกัน ๔ถุง ตามกว้าง และมีผักสลัดเขียวปลูกเป็นปีก ข้างละ๒ถุง
• เริ่มออกดอกเมื่อวันที่ ๑๐สิงหาคม และเริ่มติดผลเมื่อวันที่ ๑๗สิงหาคม
• ทำการใส่ปุ๋ยหมักตื่นตัว ครั้งที่ ๑ วันที่ ๑สิงหาคม และครั้งที่ ๒ วันที่ ๑๘สิงหาคม ในอัตรา ๕๐กก. ต่อ ๕๐๐ต้น และครั้งที่ ๓ วันที่ ๓๑สิงหาคม ๒๕๕๓ อัตรา ๑๐๐กก. ต่อ ๕๐๐ต้น
• ปัญหาสำคัญ คือ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยหอย และการติดผลเนื่องจาก สายพันธุ์มีข้อดอก ทำให้มีการร่วงของดอก โดยเฉพาะในระยะที่ต้นยังไม่พัฒนาเต็มที่
• อนึ่ง เป็นครั้งแรกที่ปลูกสายพันธุ์นี้ และไม่มีการใช้สารใดๆ นอกจากปุ๋ยหมักตื่นตัว และการควบคุมด้วยองค์รวม อาทิเช่น การฉีดน้ำฝอย(แรง) การให้ได้รับแสงเต็มที่ แต่ไม่ใช่ ๑๐๐% การเข้าใจจุดอ่อน จุดแข็งของมะเขือเทศต่อการปรับตัวแต่ละช่วงการเจริญเติบโต การเข้าใจจุดอ่อน จุดแข็งของแมลงศัตรู และตัวห้ำ ตัวเบียน และที่สำคัญที่สุดคือ เข้าใจจุดอ่อน จุดแข็งของตนเอง
• สภาพรวมยังเป็นปกติ แต่เนื่องจาก สายพันธุ์นี้ น่าจะเป็นสายพันธุ์กึ่งเลื้อย คงต้อง ถึงสิ้นเดือน ตุลาคม จึงจะพ้นระยะอันตรายจาก ปัญหาเพลี้ยแป้ง เพลี้ยหอย และแมลงหวี่ขาว การควบคุมโดยองค์รวม นำโดยปุ๋ยหมักตื่นตัว และการฉีดน้ำฝอยแรง ยังมีประสิทธิภาพสูงกว่า ๙๕%
• ในภาพ จะเห็นการย้ายปลูก ผักกาดหอม และผักชีจีน(รุ่นที่ ๓) ในปีกทั้งสองข้าง เพื่อทำรายได้เสริม ระหว่างรอคอย การเก็บมะเขือเทศ ชึ่งก็เป็นไปเร็วกว่าที่คาด เนื่องจากพืชทั้งสองได้รับปุ๋ยหมักตื่นตัวจากการใส่ให้มะเขือเทศ 
•  

สภาพโดยรวมยังเป็นปกติ

ทีมงานกำลังย้ายปลูกผักกาดหอม(ครั้งที่๓) และผักชีจีน(ครั้งที่๒)

ปกติมะเขือเทศ ช่วงความกว้าง(เสา)ระยะ ๓เมตร จะปลูกมะเขือเทศได้สูงสุด ๑๘ต้น แต่ด้วยระบบปลูกในถุงดำชิดประหยัดพื้นที่ และไม้ค้าง จะปลูกได้ ถึง ๔๘ต้น เหมาะอย่างยิ่งสำหรับโครงการ(หรือ คนที่รักจะทานมะเขือเทศ ที่มีพื้นที่จำกัด) เพราะก่อนจะถึง ๒๕ตุลาคม นี้ จะต้องปลูกให้ได้ ถึง ๑๐๐๐๐ต้น

ผลมีขนาดเท่า ผลพุทราจัมโบ้

 พันธุ์ที่เรียกว่า กึ่งเลื้อย จะมีลักษณะเช่นนี้ จะดี ทำให้ไม่ต้องแต่งกิ่งแขนง และสามารถทะยอยเก็บเกี่ยวได้ต่อเนื่อง ระยะยาว แต่ต้องเหนื่อยกับการควบคุมดูแลองค์รวม