ความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ ตอนที่ 1
หลังจากที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ ได้รับอะไรดีๆในชีวิต มากมาย และรวดเร็ว ต่อจากนั้น ก็ได้หัดเขียนบล็อก ก็ได้พี่เลี้ยงใจดีในบ้านสวน หลายๆท่านคอยสอน คอยแนะนำ
จนได้มารู้จักกับ นนท์ เห็นครั้งแรกที่แสดงความเห็นในบล็อก ก็คิดว่าน่าจะเป็นคนภาคเดียวกัน เพราะถ่ายรูปคู่กับนางเงือก ที่แหลมสมิหรา จ.สงขลา ต่อมาก็เริ่มใช้ภาษาใต้ หลังจากนั้นก็บอกว่าคนบ้านเดียวกัน ทำให้เริ่มสงสัย อยากรู้จักมากขึ้น
ระยะหลัง น้องโสทร ได้ติดตั้ง โปรแกรม chat ให้สมาชิกได้คุยกัน ก็ได้คุยกับ นนท์ ใครทักใครก่อน ลืมแล้วค่ะ สรุปแล้ว นนท์ คือเพื่อนรุ่นเดียวกัน(ในบล็อกแรกๆเค้าจะเรียก พี่ ตลอด) สมัยเรียน ม.ต้น ที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เพราะเรียนที่นี่แค่ปีเดียวเองค่ะ(ม.1)หลังจากที่ได้คุยกันก็คุยกันมาตลอด
จนใกล้วันทำบุญวันเกิดเวป ก็ได้ถาม นนท์ ว่าจะมางานนี้มั๊ย เค้าก็บอกว่าสนใจ แต่ต้องเคลียร์งานก่อน พอดีในจังหวะนั้น พี่แก่(ชื่อที่ใช้ ล็อกอิน)ก็ได้ให้โอกาสสมาชิกที่ต้องการเดินทางจาก กทม.มางานนี้ โดยเครื่องบิน c130 พอดี
ลูกสาวที่ไปเรียนอยู่ที่นั่นสนใจอยากกลับมางานนี้ด้วย ก็ได้ติดต่อกับ นนท์ บอกเขาว่าถ้าเขามา ให้ลูกสาวมาเครื่องพร้อมกับเขาด้วย ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักเค้าเป็นการส่วนตัวเลย นนท์ เค้าอยากติดต่อกับพี่แก่ ก็ติดต่อกันทาง chat ไม่ได้ ได้แต่ฝากข้อความไว้ จนถึงเกือบเที่ยงของอีกวัน พี่แจ้วก็ได้โทรหา บอกว่าให้ติดต่อ นนท์ ให้หน่อย พี่แก่อยากคุยด้วย วันนั้น เลยได้ข้อสรุปว่า นนท์ จะมางานวันเกิดเวป พร้อมกับลูกสาว(น้องกิ๊ฟท์) และก็ครอบครัวคนคลองอ้อมอีก 4 คนและก็มารู้หลังจากติดต่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ว่า เครื่องบินลำดังกล่าว จะไปลงที่นราธิวาส
พี่แก่ ไม่ได้ร่วมเดินทางมาด้วย แต่จะมีรถตู้ที่ พี่แก่ จัดไว้ให้มารอรับไปเจอกับ พี่แก่ ที่ปัตตานี และก็เดินทางต่อ มาพักที่หาดใหญ่ 1 คืน
หลังจากตัดสินใจไปแล้ว ที่จะให้ลูกสาวมาพร้อมกับ นนท์ เพื่อนรุ่นเดียวกัน ที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่จากการที่ได้คุยกัน ทำให้รู้ว่าเขาเป็นใคร พ่อแม่พี่น้องเป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน มาเครื่อง c130 ไปลงที่นราธิวาส โดยที่ลูกสาวต้องนั่งรถมาหา นนท์ เพื่อนแม่ ผู้ชาย ที่มีเสียงเหมือนผู้ชายมีอายุคนหนึ่ง ซึ่งลูกสาวเคยรู้จักและไม่ชอบน้ำเสียงนี้เลย(ลูกโทรบอกหลังจากโทรคุยกับ นนท์)
การตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ได้ปรึกษาพ่อของลูกมาก่อน เพราะเวลาจำกัดในการตัดสินใจ และวันนั้นไม่สามารถโทร.ติดต่อกับพ่อเขาได้
หลังจากนั้น เริ่มเครียดแล้วค่ะ
1.ลูกสาว ต้องเดินทางมาเจอ นนท์ ครั้งแรก ในเวลา 5.30 น.จากราม 2 มาราม 1
2.เครื่องบินไปลงที่นราธิวาส การเดินทางหลังจากนั้นจะเป็นยังงัย..ห่วงค่ะ มาก....
3.นนท์ ก็แค่รู้จักกันผ่านเวป บ้านสวน ให้ลูกสาวมาเจอเขาตอนเวลา 5.30 น.
4.เครื่องบิน คนในครอบครัว ก็ไม่เคยมีใครเคยนั่งมาก่อน(เคยท้าลูกสาวไว้ว่า ลูกได้รับปริญญาเมื่อไหร่พ่อกับแม่จะนั่งเครื่องบินไปงานรับปริญญา)
5.พี่แก่ ก็รู้จักนิดหน่อย ผ่านเวป
6.คนคลองอ้อม ก็รู้จักนิดหน่อย ผ่านเวป
คิดๆๆแล้วก็เครียดค่ะ มากๆ
แค่นี้ก่อนนะ ขอเวลาไปคิดทบทวนก่อนค่ะ
ติดตามความในใจ ตอนต่อไปนะค่ะ
- บล็อกของ บุญพา
- อ่าน 6620 ครั้ง
ความเห็น
น้ำหวาน
23 ตุลาคม, 2010 - 22:53
Permalink
ก็น่าห่วงหรอกค่ะ
พี่พาคะถ้าเป็นหวานความรู้สึกก็คงไม่ต่างจากพี่พาเท่าไหร่หรอกค่ะ
เพราะแต่ละคนรู้จักกันเพียงผิวเผินเท่านั้นเองอ่ะ แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้งมิช่ายเหรอคะ
รอตอนจบละกันนะคะ
บุญพา
24 ตุลาคม, 2010 - 08:52
Permalink
น้ำหวาน
สุดท้าย มิตรภาพดีๆเกิดขึ้นจริงๆ
ฟ้าหลังฝน สดใสเสมอ....
อย่าลืม ติดตามตอนต่อไปนะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
แก้ว กุ๊ก กิ๊ก
23 ตุลาคม, 2010 - 23:07
Permalink
คุณพา
อ่านแล้วเข้าใจทุกอย่าง หัวอกคนเป็นแม่ค่ะ แก้วรู้ว่าคงสับสนมากๆ เพราะความเป็นห่วงลูก
เสียดาย....ที่ตอนนั้น เราไม่ได้ติดต่อกันก่อน เลยไม่ทราบเรื่อง
เพราะนนท์กับแก้วจะอยู่ละแวกบ้านเดียวกันค่ะ(ที่กรุงเทพ) และแก้วก็เคยพบกับนนท์วันที่พบปะสมช. รู้จักนนท์ดี ได้คุยกันมาตลอดทางในรถ เพราะนนท์กลับบ้านทางเดียวกันกับแก้ว และนนท์เป็นคนสุภาพมาก ไว้ใจได้
หากทราบแต่แรก แก้วก็คงจะไปเป็นเพื่อนน้องกิฟท์ ส่งจนขึ้นเครื่องบินให้..จะได้คลายกังวล และคงได้สามารถให้ข้อมูลของนนท์ แก่คุณพาได้
เลยไม่ได้ช่วยกัน ...ขอโทษด้วยนะคะ ไม่ทราบเรื่องเลย
บุญพา
24 ตุลาคม, 2010 - 09:02
Permalink
ขอบคุณ คุณแก้ว
ทีแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย
แค่นัดพบ ขึ้นเครื่องพร้อมกัน มาลงที่หาดใหญ่ แค่นี้เอง
ไม่ได้บอกใครในบ้านสวนเลย และอยากเซอร์ไพรด์ ด้วยค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
แก้ว กุ๊ก กิ๊ก
24 ตุลาคม, 2010 - 09:38
Permalink
คุณพา ไม่พรือ
คราวหน้าไม่ต้องเกรงใจนะคะ หากมีอะไรที่พอช่วยกันได้
ทางกรุงเทพนี้ เรามีสมช.ที่พร้อมจะช่วยเหลือกัน และกันเต็มที่ พวกเรารู้จักกันแล้ว เรื่องอะไรที่คุณพาอยากให้ช่วย ก็ยินดีนะคะ แก้วมีเบอร์โทร.ติดต่อหาได้ทุกคน
ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ติดต่อมาได้เลย
ann
23 ตุลาคม, 2010 - 23:19
Permalink
พี่พาเล่า...
วันนั้นฟังพี่พาเล่า เสียงยังสั่น....
วันนี้มาอ่านอีกรอบ..... ความเป็นห่วง เท่าเดิม......
.......... มิตรภาพ ที่ ต่างหยิบยื่นให้....จากบ้านสวน...
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ.....
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
บุญพา
24 ตุลาคม, 2010 - 09:10
Permalink
น้องแอน
ยังจำได้เหลย อย่าลืม..ติดตามต่อนะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
ต่อขวัญคืน
24 ตุลาคม, 2010 - 03:20
Permalink
หัวใจเพชรกับการเจียระไน....
ติดตามรออ่านต่อต่อไป ของความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ ของคุณพาค่ะ
เพราะยิ่งกว่าการวัดใจกันของมิตรภาพคนบ้านสวนตามที่เล่า รู้จักกันผิวเผินผ่านเวปเท่านั้น แต่กล้าที่จะฝากสิ่งมีค่าที่สุดให้ช่วยดูแลและนำมาส่งมอบให้ถึงมือ ระยะเวลา ระยะทาง ย่อมทำให้เกิดความหวั่นไหวเข้าใจได้ในหัวอกแม่ แต่เพชรก็คือเพชร ต้องใช้เพชรด้วยกันเท่านั้นเจียระไนมิตรภาพ เพราะสุดท้ายมิตรภาพที่เกิดขึ้นมันจะมีค่ายิ่งในตัวมันเอง และสวยงามที่สุด. รอติดตามต่อและให้กำลังใจการเรียบเรียงความรู้สึกที่จะนำมาแบ่งปันค่ะ.
บุญพา
24 ตุลาคม, 2010 - 21:17
Permalink
เพชร
แม้จะอยูในตม มันก็ยังคงคุณค่าของมันเสมอ
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
นายตาโก มารศรี
24 ตุลาคม, 2010 - 05:50
Permalink
ฝากขอบคุณ
ผมสมาชิกใหม่ครับ มีความรู้สึกร่วมกับคุณเช่นกัน และได้รับความเอื้ออาทร จากบ้านสวนพอเพียง เลยฝากขอบคุณ คุณแจ้ว คุณยายอิ้ด ครับ
หัวใจสีเขียว
หน้า