ข้าวผัดน้ำพริกกะปิ หน้าไข่เจียวใบเหมียง และลูกขรบ
เมื่อวานเย็นได้จังหวะไปหาพี่ชายพี่สะใภ้ที่บ้านกะช่อง ตรัง ซึ่งอยู่ใกล้บ้านผู้ใหญ่ จึงแวะเยี่ยมผู้ใหญ่ก่อน (ที่แท้ตามมากินทุเรียนที่หล่น) 55555 ได้กินสมใจ อย่าอิจฉากันนะ ยุมใหญ่ดับเบิ้ล รสชาติ ฮึ่ม... กินแล้วอิ่มทุเรียนทั้งปี ก่อนกลับพัทลุงจึงทำอาหารเป็นการตอบแทน
ข้าวผัดน้ำพริกกะปิ เป็นเมนูต่อยอด จากน้ำพริกกะปิ และข้าวสวยของมื้อเย็นที่กินไม่หมด มื้อเช้าสายๆ เหมาะอย่างยิ่ง ในการทำของกินง่ายๆ และใช้วัตถุดิบที่เหลือมาทำหน้าตาใหม่ๆ ก้อคนเราส่วนใหญ่มันชอบของแปลกใหม่และความสุขใหม่สดทุกวันๆๆ ถ้าทำได้นะ
น้ำพริกกะปิ ที่เหลือจากตอนเย็น อันน้ำพริกกะปิความแซ่บนั้นมาจากคุณภาพของกะปิ เดี่ยวนี้ทางใต้ส่วนใหญ่กินกะปิจากระนอง พังงา ชุมพรกะปิที่เคยลือชื่อ คือ กะปิปะเหลียน ซึ่งตอนนี้หายากเหมือนกัน (จะตามกับน้องต๊อกดู) แต่ที่ได้ชิมแล้วลืมไม่ลงขอยกให้กะปิคนยอง เอามาตำน้ำพริกอร่อยมากๆๆโดยไม่ต้องอาศัยกุ้งแห้งหรืออื่นใดเลย เอาละได้เวลาปรุง เอาน้ำพริกที่เหลือลงกะทะที่ใส่น้ำมันเพียงเล็กน้อย ไฟปานกลางนะ ผัดให้ส่งกลิ่นหอมไปทั้งบ้านแล้วเอาข้าวเย็นลงกวาดให้เกลี้ยงหม้อ จากนั้นปรุงรสหวานเค็มตามชอบอีกเล็กน้อย
กวาดข้าวผัดออกเกลี้ยงกะทะไม่ต้องล้างกะทะ เพราะเมื่อใจและ ความรู้สึกตัวหริอสติ อยู่กับตะหลิวและกะทะ ข้าวที่ผัดจะไม่ติดกะทะเลยจากนั้นหยอดน้ำมันรากะทะอีกนิดหน่อย เจียวไข่หนึ่งใบกับใบเหมียงหนึ่งกำมือที่เก็บมาสดๆ ไม่ล้างเหมือนกันเพราะฝนล้างให้แล้วเมื่อคืน เจียวไฟปานกลางก็พอให้ใบเหมียงจะได้ออกกลิ่นและรสชาติเต็มที่ แล้วนำไปโปะหน้าข้าวผัด อาหารจานนี้ได้กลายเป็นอาหารแห่งองค์รวมและบูรณาการอย่างสมบูรณ์ โดยไม่ต้องใช้งบประมาณมาประชุมวางแผน ในวิถีพื้นบ้านแท้ เป็นเช่นนี้มานาน แต่จะมีนักวิชาการหรือนักส่งเสริมกี่รายที่มองเห็น ของพื้นๆเช่นนี้ มีหลายหน่วยงานเจตนาจะเผยแพร่เรื่องเหล่านี้ ส่วนใหญ่ยังทำได้เพียงรูปแบบหรือเสนอเทคนิคตายตัวเท่านั้น ยังเชื่อมโยงไปไม่ถึงและไม่ลุ่มลึกพอ ความจริงไม่ยาก เพียงแต่น้อมใจเปิดกว้างเรียนรู้อย่างตรงไปตรงมาให้จบกระบวน โดยไม่ลังเลสงสัยและไม่ด่วนสรุป ด้วยความรู้ใหม่ของตัวเอง
มาเรื่องลูกขรบดีกว่า เพราะกินข้าวผัดหมดแล้ว ลูกขรบไม้พื้นบ้านพบหลายสายพันธุ์ ที่บ้านพี่ชายต้นนี้ ๒ ปีเองมีลูกดกแล้ว สังเกตว่าใบใหญ่ ลูกใหญ่กว่าที่เคยเห็น น่าจะเป็นขรบป่า หวานดีด้วย พ่อน้องโสชิมแล้วยังอยากได้พันธุ์ไวปลูก
คุณสังเกตดูเถิด ความแดงของต้นขรบสำแดงให้เห็นตั้งแต่การแตกยอดอ่อน สีของลูกขรบสุกไม่ต่างจากใบอ่อนมากนัก ในธรรมชาติละเอียดอ่อนยิ่งนัก แต่หากคุณอยู่กับธรรมชาติเพื่อต้องการเปลี่ยนบรรยากาศชีวิตเป็นตัวตั้ง และพยายามจัดการธรรมชาติให้เป็นไปอย่างที่เข้าทำนองอยู่ป่าแต่คิดและทำแบบชาวเมือง ก็น่าเสียดายกับความละเอียดอ่อนที่ธรรมชาติพยายามจะให้เราสัมผัสได้ทุกเวลานาที
ที่ว่าทั้งหมดมันเป็นความสุขใหม่สดในชีวิตเช้านี้ และคงไม่มีวันหาได้จากที่ไหน นอกจากในธรรมชาติและการทำขึ้นด้วยตัวเอง หรือมีส่วนร่วมในการทำกับเพื่อนๆ นอกนั้น.... ล้วนเป็นมายาภาพ ช่วงนี้ทำงานเขียน บล๊อกนี้ใจมันพาเขียนเชื่อมโยงไปไกลโข ก้อเป็นทัศนะและความรู้สึกส่วนตัว ใครอยากต่อยอดเรื่องใด หรือเด็ดยอดบ้างก็ได้ คนเขียนจะได้แตกใบโตขึ้นอีก เชิญตามอัธยาศัยค่ะ
ขอบคุณมิตรภาพบ้านสวนพอเพียง
- บล็อกของ ประไพ ทองเชิญ
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 11446 ครั้ง
ความเห็น
ประไพ ทองเชิญ
4 กรกฎาคม, 2011 - 18:04
Permalink
ป้าต่าย เทียบจากใบก็ได้ค่ะ
ต้นที่บ้านสูงประมาณ ๒ เมตรเอง พุ่มใหญ่ทีเดียว
ป้าต่ายได้ซองขาว(ซองจดหมายสีขาว555) จากหยอยแล้วยังฮะ
ป้าต่าย
4 กรกฎาคม, 2011 - 18:11
Permalink
น้องหยอย..พี่หยอย
ไม่รู้ติเรียกว่าน้องหรือพี่...เหมาทั้งสองอย่างเลย...ได้รับเมื่อตอนห้าโมงเย็นนี้เองคะพี่แม่บ้านเอามาให้ ขอบคุณมากๆๆๆ คะ...
คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก
กุ้งบางบัวทอง
4 กรกฎาคม, 2011 - 13:45
Permalink
พี่หยอย
กุ้งยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย ขอลูกขบซักกำสิพี่.....
มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ
ประไพ ทองเชิญ
4 กรกฎาคม, 2011 - 18:07
Permalink
น้องกุ้ง อย่าเอาเลยลูกขรบ
สู้ลูกพลับในกรุงเทป ไม่ได้ฮ่ะ
TANTITA
4 กรกฎาคม, 2011 - 13:46
Permalink
น่าทานมากค่ะ
บอกตรงๆว่าตั้งแต่เข้ามาเป็นสมาชิกบ้านนี้ ได้รู้จักพืชผักแปลกๆมากมาย รู้สึกว่าโลกที่อยู่สำหรับพี่ตอนนี้ มันแคบมากๆ อยู่แต่ในตึกห้องเหลี่ยมๆ บ่อยครั้งที่ไม่มีเวลาสนใจอะไร บางทีฝนตกยังไม่รู้เลย มันน่าเศร้าไหมล่ะ บางครั้งเวลาหม่ำข้าวยังแทบไม่มี(แต่ก็อ้วนได้) น่าสงสารตัวเอง แต่ก็ยังขยับอะไรไม่ได้มาก ภาระหน้าที่ยังมีอยู่มาก ขอบ่นหน่อยนะคะ ขอบคุณบ้านสวนแห่งนี้ที่ให้ความสบายใจทุกครั้งที่เข้ามา
ประไพ ทองเชิญ
4 กรกฎาคม, 2011 - 18:14
Permalink
น้องธัญธิตา ที่รัก
ทำห้องสี่เหลี่ยมที่นั่งอยู่ทุกวันให้มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะซิฮะ อย่ามัวแต่นั่งเศร้า
ไม่หมำข้าวนั่นละตัวดี โรคอ้วนมาหา เพราะไม่ได้ขยับขากรรไกร และขาเท้ากันเลย
ข้าวไม่ใช่สาเหตุของความอ้วน โปรดทบทวนความเชือนะน้อง ข้าวเป็นอาหารและยาที่จำเป็นกับเลือดเนื้อของมนุษย์
Aree
4 กรกฎาคม, 2011 - 15:38
Permalink
ลูกขบ
เห็นแล้วน้ำลายไหล ลูกขบ ชอบที่ซูด ผลไม้ลูกเล็กๆแต่หวานหอมติดใจ
pouch_t
4 กรกฎาคม, 2011 - 15:51
Permalink
น่ากิน
ข้าวคลุกกะปิทำง่ายดีไม่เคยนึกถึงเลย ส่วนแถวบ้านที่นครสวรรค์เรียกลูกตะขบสวน มีมากเอาไปดองร่อยมากเลยคะ
:admire2:
ประไพ ทองเชิญ
4 กรกฎาคม, 2011 - 18:21
Permalink
น้องpouch น่าจะเข้าใจผิดแล้ว ลูกขรบทางใต้ดองไม่ได้ค้า
เพราะเนื้อในมันยุ่ย และเปลือกบาง ลูกแก่ฝาดมากถึงปานกลาง
ริต้า บาบี้
4 กรกฎาคม, 2011 - 17:08
Permalink
เนือยข้าวววววแร้ว
ข้าวผัดน้ำพริกกะปิพี่หยอย กะ แกงกุ้งยอดขามอ่อนพี่เล็ก
เข้าก๊าน......เข้ากาน...:embarrassed:
บินหลาพลัดถิ่น
หน้า