บล็อกของ ย่าวรรณ

มีโอกาสได้ไปชลบุรีมา แต่ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ไปถึงก็เหนื่อย ห่วงสวนด้วยไม่มีใครรดน้ำผัก

วันนี้ไม่มีอะไรจะทำอยู่ว่างๆ ก็เลยเขียนบล็อก ไม่รู้จะนำเสนออะไร นำภาพบรรยากาศสวนไผ่มาฝากแล้วกันนะคะ

หลังจากที่ไปดูช่างทำรั้วแล้ว มีเวลาอยู่บ้านสวนไผ่ ติดต่อกันหลายวันทำให้มีเวลาลงมือทำสวนอย่างต่อเนืองเหนื่อย.. แต่พอเห็นพืชผักที่งอกงามโดยที่ไม่ได้ใช้สารเคมีก็รู้สึกภูมิใจกับผลงานตัวเอง และอยากแบ่งปัน ภาพของสวนผักที่กำลังเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา กับสมช.บ้านสวนพอเพียงของเรา

เริ่มต้นด้วยบรรยากาศสวนไผ่ ในหน้าหนาว ที่ความแห้งแล้งกำลังมาเยือน

นานๆที จะมีโอกาสกลับบ้านเยี่ยมแม่ และออกไปดูที่นา ที่ให้ที่พ่อ-แม่ แบ่งให้ แล้วพี่ๆเป็นคนทำ แล้วเราก็แว๊บ

ไปเอาข้าวมาทานอยู่ตลอดปี ปีนี้เก็บเกี่ยวจะเสร็จแล้วออกไปดูนาซะหน่อยนะ

เมื่อวันก่อนได้หญ้านวลน้อยมาอย่างพอเพียงประมาณสิบตารางเมตร  จากการแบ่งปันของเพื่อนบ้านรั้วติดกัน เพราะเขามีร้านขายต้นไม้ ชื่อร้าน บ้านต้นไม้ เขารับจัดสวนด้วยพอเขามีหญ้าเหลือก็เลยแบ่งปันให้ย่าวรรณปูริมบ่อปลา ก็เลยเป็นที่มาของการปลูกหญ้าแบบพอเพียง

หน้าหนาว เป็นช่วงที่ปลูกผักได้งามที่สุด สมัยเด็กๆพอข้าวเริ่มออกรวงแม่ก็จะให้เตรียมแปลงผักไว้ปลูก จำพวกหอม ผักกาด ฟักทอง ข้าวโพด ผักชี ถั่ว แตงกวา แทบทุกชนิด ปลูกไว้เลิกเรียน ก็จะกลับมารดน้ำ ใส่ปุ๋ยคอกแล้วก็งามๆ โดยไม่ต้องใช้สารเคมี เมื่อมีโอกาส จึงไม่พลาดที่จะทำตามสัญชาตญานเดิมๆ  ของเด็กบ้านนอก

วันนี้มีเวลาเข้ามาพักในเมือง คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงบ้านสวนพอเพียง ก็เลยอัพบล็อก รายงานการทำรั้วแบบพอเพียง 55++(เพราะไม่ได้จ้างช่าง ณาติๆมาช่วยทำ)เกือบเสร็จแล้วค่ะ

หายหน้าไปจากบ้นสวนพอเพียงของเราไปเสียนาน เพราะไปฝังตัวอยู่ที่สวนไผ่ แล้วก็เริ่มกิจกรรมปลูก ปลูก ปลูก แล้วก็มีความสุขกับการเห็นความเจริญเติบโตของพืชผัก เมื่อมีเวลาก็เลยอัพบล็อกหน่อยหนึ่ง