บล็อกของ วัชรพงษ์

มาดูพัฒนาการและความตั้งใจ...ของเด็กสร้างบ้านนะครับ

สวัสดีครับ..และต้องขอโทษ..นานแล้วที่ผมหนีออกจากบ้านหลังนี้โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวผู้ใหญ่ในบ้านสักคน....เป็นเวลากว่าเกือบปี...ที่ผมตัดสินใจกลับมาวังวนของความวุ่นวายในเมืองหลวง...แต่ผมยังแอบเข้ามาแวะเวียนชื่นชมน้ำใจ...ชาวบ้านสวนของเรา...บางหน้าบล็อกจะเห็นผมบ้าง...ผมจะมาบอกความคืบหน้าที่ผมหายไป...ตอนนี้ผมปูทางฝันของผมได้บ้างแล้ว นะครับ

1.ผมมีบ้านให้พ่ออยู่แล้ว

2.ผมและน้องชายจะทดลองทำนาปีนี้เองโดยมีพ่อเป็นคนดูแลระหว่างที่เราอยู่กทม.

ทดสอบการอัพวีดีโอ

พอดีผมไม่ได้เข้ามาดูกระทู้ที่ลงไปเมื่ออาทิตย์ก่อน พอเข้ามาก็ได้คำแนะนำและการช่วยเหลือจากพี่ๆบ้านสวนเลยคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับสมาชิกท่านอื่นที่มีเรื่องที่ดินคล้ายๆผม เอาเป็นว่าเรื่องนี้เอามาเล่าใหม่ละกัน

สวัสดีครับ สมช.บ้านพอเพียงที่อบอุ่น

หลังจากวันที่21-22 ที่ผ่านมา ผมได้ไปงานแต่งน้องชายและที่สำคัญตำแหน่งเพื่อนเจ้าบ่าว (จำเป็นเพราะเหลือคนเดียวที่ยังไม่มีใครเอาไปทำแฟน 555) ตอนเช้าก็ร่วมพิธีแต่งกับเค้า (ฝึกไว้ๆ)

พอดีเก็บของเสร็จแล้ว เลยจะมาชวนไปเที่ยวแถวบ้านหน่อยครับ บ้านเกิดผมอยู่ที่บ้านหนองยายพิมพื ต.หนองยายพิมพ์ อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ โดยมากคนทั่วไปมักติดว่าคนบุรีรัมย์เป็นไทยเขมร แน่นอนครับไทยเขมรอยู่แล้ว แต่มีประมาณ18% เท่านั้น แต่ไทยลาวเยอะกว่าครับ ประมาณครึ่งของพลเมืองบุรีรัมย์อีกประมาณ 30 % เป็นชาติพันธ์ผมเองไทยโคราช(สำเนียงนางรอง)อีก2% เป็นชาวไทยส่วย หรือกูย

เท้าความให้นิดนึง

หวัดดีครับ  ผมเป็นสมาชิกบ้านสวนมาสองอาทิตย์กว่าๆแล้ว มาแอบดูบล็อกชาวบ้านเค้าก็ตั้งนาน
ชอบมากเลยครับ ตอนแรกเข้ากูเกิลหาวิธีการเลี้ยงไก่ไข่ ไปมาเลยมาโดนเว็บนี้แบบไม่ตั้งใจ
แต่ความไม่ตั้งใจกลับทำให้เจออะไรมากมายในนี้ สมช.บ้านสวนพอเพียง เป็นกันเอง ดูไปเหมือนคนในหมู่บ้าน
หมู่บ้านที่มีความหลากหลายในวิถีชีวิต แต่ที่ๆเหมือนกันและสังเกตุได้คือ ความสุขแบบพอเพียง
เมื่อตอนเข้ามาคิดแค่ว่า