บล็อกของ ธนนันท์

ตั้งชื่อบล็อกนี้...พิมพ์แล้วก็ลบ...แล้วก็พิมพ์ใหม่ ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าน่าจะเรียกแขกได้ ก็เลยตกลงใจใช้ชื่อนี้ อิอิ  คิดถึงจริง ๆ แหละ มีคนบ่นหาเฒ่าแก่ใหญ่คนนี้เยอะ ธนนันท์ก็เลยแอบย่องเงียบไปเยี่ยมซะเลย มีเวลาไม่มาก เพราะทำธุระหลายที่ ไปถึงบ้านรุจน์ บ้านสวนกลางน้ำที่ใครต่อใครฝันถึง  โอ๊ย!...เป็นบ้านในฝันจริง ๆ 

มีเด็กหญิงคนนึง มีความปราถนาอย่างแรงกล้า ที่จะพบแม่ที่แท้จริง พยายามตามหามาหลายปี....จนต้องไปขอพรจากพระธาตุศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดมหาสารคาม  พระธาตุนาดูน

วันนี้โทรหารุจน์ ไม่เห็นเข้าเวบหลายวัน มีคนบ่นคิดถึงหลายคน พี่นันก็คิดถึงเหมือนกัน หายไปนาน ไม่สั่งไม่ลา ได้ความว่า กำลังงานยุ่งมาก ทำงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น ในจังหวัดขอนแก่น มีเวลาเปิดเข้าเวบนิดหน่อย แต่ไม่ได้เม้นท์ใคร ๆ น่าเห็นใจ เฒ่าแก่ใหญ่ เลยฝากมาลาเพื่อน  ๆ สมช. ที่รักและคิดถึง รุจน์บอกว่าคิดถึงทุก ๆ คน อีกประมาณ สิ้นเดือนจึงจะหายใจออก จะได้เข้ามาทักทายเพื่อน ๆ เหมือนเดิม   งานยุ่งตั้งแต่กลางเดือน กพ. จนถึงสิ้นเดือน มี.ค.  ให้กำลังใจนะจ๊ะรุจน์  อีกไม่นานก็ได้เกษียณแล้วล่ะ...สู้..สู้..

ได้ฤกษ์เดินทาง 18.30 น. ไปถึงทุ่มกว่า ๆ แต่เสียเวลาหาที่จอดรถ กว่าจะเข้าถึงชั้นใน ค่าจอดรถ 30 บาท ระยะทางระหว่าง อ.นาดูนกับบ้านที่อำเภอเมือง 65 กม.  สองทุ่มกว่า ๆ ค่อยได้เดินเข้าไปในงาน

แก๊งค์อ้วน...ไปไหนต้องหาเสบียง  โชคดีที่มี 7-11  

จั่วหัว...เรียกแขก....ทิดสิท ณ นายูง สอนไว้ พี่นันดีใจที่ได้มีโอกาสเจอน้องสาว 2 คน เราคุยกันมานาน แต่ยังไม่เคยเจอตัวเป็น ๆ พอได้เจอกันครั้งแรก ก็...เฉย ๆ  อิอิ  จะไม่เฉยได้ไง คุยกันแทบทุกวัน รู้กันหมดไส้หมดพุง ไส้กี่ขด ยาวกี่เมตร ลากกันออกมาแผ่ดู...จนหมด ไม่เหลืออะไรให้ตื่นเต้น ค้นหาเลย   

ตอนสาย ๆ ขณะที่กำลังเตรียมล้อมพื้นที่ปลูกผัก ต้องล้อมตาข่ายค่ะ เพราะไก่ที่บ้านร้ายเหลือ ถ้าไม่กันดี ๆ หมดแน่ เขี่ยกระจุย น้องชายโทรมาบอกให้ออกไปดูเขาขุดมันกัน  กำลังจะเสร็จแล้ว หาอาหารมื้อเที่ยงออกไปสวนด้วย ก็รีบเลยค่ะ เขาไม่บอกก่อนว่าจะขุดมัน เลยไม่ได้ชาร์ตแบตไว้ ถ่ายรูปได้นิดเดียว แบตหมด แบตโทรศัพท์ก็เหลือขีดแดง เลยได้รูปมาหน่อย มาชมกันค่ะ มันที่ไม่ได้ตั้งใจปลูกจะได้หัวขนาดไหน ปลูกฆ่าเวลาเฉย ๆ หญ้าก็ไม่เคยทำ ปุ๋ยก็ใช้ขี้เห็ดเก่ามาใส่ให้ ดูกันค่ะ   อ้อ!...ปุ๋ย 15 อีก  1 กระสอบ

จากการที่ได้พูดคุยกับน้องอาร์มบ่อย ๆ รู้ว่าน้องมีความตั้งใจจริงในการอนุรักษ์ป่า มีแนวคิดในการรักษ์ป่า  เป็นเด็กที่มีความคิดแปลกแยกจากวัยรุ่นทั่ว ๆ ไป รักการทำเกษตรทุกอย่าง อยากจะทำทุกอย่างที่ชอบ เป็นเด็กที่มีความคิดคล้ายกับพี่นันมาก เราจึงพูดคุยกันอย่างถูกใจ ถูกคอ เป็นคอเดียวกัน  น้องอยากได้เมล็ดพันธุ์ต้นไม้ป่า ไปปลูกที่บ้านที่ อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา บ้านเกิดของน้อง  พี่นันมีป่าไม้ในครอบครอง หลายไร่ ก็อยากส่งเสริมน้อง เพื่อแผ่นดินที่รัก ของเรา ปลูกป่าให้แผ่นดินร่มเย็น เป็นลมหายใจของคนทั้งโลก พี่นันก็เลยไปดูว่า พอจะมีเมล็ดต้นอะไรที่พอจะเก็บได้ ก็เลยได้มา 1

ยังไม่ลงบล็อกหรอกค่ะ...พักผ่อนก่อน ส่งรูปมาเรียกน้ำย่อย...อิอิ