ร่วมงานสมโภชวัดหนองเม็ก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา  ป้าข้างบ้านมาชวนไปงานสมโภชวัดหนองเม็ก

 

วัดหนองเม็ก  อยู่ที่ตำบลหัวเรือ  อ.เมือง  จ.อุบลราชธานี  ก็เพิ่งไปวัดนี้เป็นครั้งแรก  ไม่ค่อยรู้เรื่อง  ทั้งเส้นทาง  ทั้งรูปแบบการจัดงาน    พูดกันตอนบ่ายสาม   ป้าเล็กก็  กลับมาดูชุดขาว  ก็โอเคพร้อม   ทุ่มตรงออกเดินทาง   ป้า2คน  บอกแค่ว่าไปทางม่วงสามสิบ  ก็ขับไป   โทรถามเด็ก   ก็รู้แค่ว่า  น่าจะอยู่ก่อนถึงหัวเรือ   ก็ขับไปดูป้ายไปราว6-7กิโลก็เห็นป้ายเห็นธง  แล้วรถก็ขับเข้าวัดเยอะ  ก็ตามๆกันไป

จุดที่2ที่ทำบุญ  จุดแรกที่จอดรถค่ะ  จอดรถแบบร่วมงาน(มีฝ้ายโยงมาที่รถ ทำบุญ 40.)  กับจอดเฉยๆ(ไม่เสียตังค์)  

 

ไปเจอ  อาจารย์ ที่สอนตอน  ป.โท   ดร.ศุภชัย  ศรีหล้า   ตอนนี้เป็น  สส.อุบลราชธานี  ไม่เห็นมีผู้ติดตามมากมายเลยนะ  เห็นการ์ดไปส่งขึ้นศาลา2คนแค่นั้น 

 

 

มีคนมาร่วมงานเยอะจริงๆ  ราวๆ พันคน   ตอนไปถึงก็เกือบ 2 ทุ่ม  มีร้านที่มาร่วมทำโรงทานหลายร้าน มีข้าวจี่ส่งกลิ่นหอม มีน้ำสมุนไพร   แต่ป้าเล็กไม่ได้ทานอาหารนะ กินกาแฟ 1 ถ้วย น้ำร้อน 1 ถ้วย  คือถ้าไปแบบนี้ก็จะตั้งใจทำบุญ  แล้วก็เพิ่งไปครั้งแรก  ก็ทำตามๆที่เขาบอก  หลักๆคือ  สวด  อิติปิโส  108 จบ  เริ่มสวด  2  ทุ่ม   ก็มีพักเป็นช่วงๆ   เสร็จ  108  จบ  ตอน  ตี4  แล้วก็จะมีฟังสวด  ออกจากศีล 8 โดยการรับศีล 5  เสร็จจริงๆก็เกือบตี5  ขับรถ  กลับบ้าน  หลับเป็นตาย  ตื่นมาตอน  8โมงครึ่ง  เที่ยงหลับต่อ  ตื่นอีกทีบ่าย 3  วันนี้ยังมีอาการอยู่  ลุงแซวว่า  อดนอนคืนหนึ่ง  นอนชดเชย 2  คืน  ก็บอกว่า  ถ้าให้ไปร่วมงานแบบนี้อีก  ต้องเตรียมความพร้อม  บางคนเขาไปสวดเพื่อรักษาโรคนะ   แต่ป้าเล็กไปสวดด้วย  ได้นั่งสมาธิด้วย  ก็ดีไปอีกแบบ   แต่ถ้าให้ไปคราวต่อไป   ขอเป็นคนไปร่วมทำโรงทานได้มั้ย  แบบนี้โหดไป   แต่น่าดีใจนะ   หาสาวๆในงานได้น้อยมาก  มีแต่คนแก่ๆ  สุภาพบุรุษก็น้อยมาก  ไม่ถึง20คน  จากทั้งหมดราว  1000คน


มีความสุขนะคะ

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

ความเห็น

สาธุ  อนุโมทนาด้วยนะคะ  กุศลแรง

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

เพิ่งไปครั้งแรกค่ะ   คนชวนก็บอกไม่ค่อยกล้าชวน   เพราะวัดแบบนี้ งานแบบนี้  มีแต่ชาวบ้านไป  ไม่ค่อยมี  ข้าราชการ  ไปร่วมงาน

ก็เพราะถ้าข้าราชการไปแล้วไปหนึ่งวัน,หลับไปอีก

สองวันละก้อแย่เลย..เพลียน่ะค่ะ ต้องมีความตั้งใจจริง

ถึงได้ไป  อนุโมทนาบุญกับป้าเล็กด้วยจริงๆค่ะ

แบ่งปันน้ำใจส่งต่อกันไป ....ไม่รู้จบ

ป้า เล็กครับ อนุโมธนาบุญ ด้วยครับ ป้า ป้า เล็ก ทำได้ อย่างไรผม นั้น แค่คิด ว่าต้องนั่ง ตั้งแต่ สองทุม เสร็จ ตีสี ก็ ท้อแล้ว ครับ ไหน จะ หิวน้ำ หรือ อยาก เเข้า ห้องน้ำอีก แสดง ให้เห็น ความอด ทนได้ ดี เลยครับ แต่เรื่อง อด นอน นี้ จะ หลับไม่ได้ อีก เลย ครับ ถ้า เลยเวลานอน จนถึง กำหนด นอน รอบต่อไป

ขั้นแรกเราก็เตรียมตัวจากบ้าน   เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย  ไปถึงก็หาที่นั่ง  เขาจัดไว้รองรับ  ก็มีฟางรองให้นุ่มๆ  แล้วปูเสื่อทับ  เอาน้ำมาวางให้ตามจุดรวม  ได้ที่นั่งก็ไปไว้พระ  ทำบุญ เตรียมสวด  ป้าเล็กก็มองๆ เขาไป  งานแบบนี้  ทำตามได้ เรียนรู้ได้ ภายใน 1 นาที  สวดรอบแรก  24จบ(ป้าคนที่มาชวนแกนับ  โดย หักฟาง จบละชิ้น)แล้วเขาก็ให้พัก  ไปเข้าห้องน้ำ   ดื่มกาแแฟ  โอวันติล  น้ำสมุนไพร    แต่วัดนี้  ห้องน้ำน้อย  เขาก็ไปป่ากัน   ป้าเล็กโชคดี  ได้เข้าห้องน้ำ  คือป้าคนที่มาชวนเขารู้  เขาก็จะดูแลเราอย่างดี  แต่เรื่องอดนอนนี่ซิ  หนักเลย  แต่บางคนก็หลับนะ  แต่น้อย  ส่วนใหญ่ตั้งใจ  ไม่ลุกหนี  ไม่ลุกกลับบ้าน 

อนุโมทนาด้วย  การฝึกปฏิบัติแบบนี้ต้องอดทน  ถ้าเราไม่อดทนลุกกลับบ้านกลางคันมันจะเป็นผลเสียกับเราเอง  สมัยพุทธกาลเค้าปฏิบัติกันในป่าในเขา    สมัยเราสบาย  นั่งปฏิบัติในอาคารบังแดดบังฝน  ไม่มียุงมากัดอีกต่างหาก  อาหารการกินก็พร้อม  แต่ก็ยังทนกันไม่ได้

แต่พอกลับมาถึงบ้าน  ตอนนี้ยังงงๆงวยๆอยู่  ยังไม่กลับที่เดิมเลยนะเจ้โส 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ เห็นแล้วมีความสุขไปด้วยค่ะ

น้องกิ่งหายไปนานเลย  คิดถึงนะ

อยากกินกล้วยในถาดอ่ะ มะพร้าวอ่อนด้วย

หน้า