คืบหน้าการบ้านและพาเดินชมสวน

เมื่อก่อนแถวบ้านมีเยอะมาก แต่เดี๋ยวนี้ค่อนข้างจะหายากแล้ว อีกหน่อยผลไม้พื้นบ้านก็คงจะสูญพันธุ์ กว่าจะถึงรุ่นลูก รุ่นหลาน ก็คงจะเหลือแต่ชื่อแล้ว เด็ก ๆ ก็คงไม่รู้จัก

จากการไปหาข้อมูลจาก internet มาก็เข้ายาเหมือนกัน

ยาไข้ผ่าระดู  ใช้ต้นพุ้งพิ้ง ขนาดพอดี ล้างให้สะอาด พับ 3 ครั้งเป็นรูปตัว พ มีความหมายถึง  “พุทธะ”  ใส่หม้อต้มใส่น้ำ  มีรสขมนิด ๆ  กินประมาณ 3 ครั้งก็จะหาย  

ยานี้เขาว่ามา แต่ยังไม่เคยลองนะพี่ติ๊ก

ข้อมูลเพิ่มเติม

“ต้อมต้อก” ลูกห้อยโทงเทง

             ลูกอะไรกันหว่า ห้อยโทงเทง หลานหลายคนคงสงสัย

 ว่าแต่ว่า เมื่อเห็นภาพแล้วพอนึกออกไหมว่า นี่ต้นอะไร

 ชื่อที่คนรู้จักมากที่สุดเห็นจะเป็น “โทงเทง” ซึ่งมาจากผลของมันที่ห้อยโทงเทง หรือโตงเตง

 นอกจากนี้ยังมีอีกหลายชื่อ เช่น “โคมจีน” ก็มาจากผลของมันอีกนั่นแหละที่ดูคล้ายโคมจีน  “มะก่องข้าว” “ปุงปิง” “หญ้าถงแถง” และ

“หญ้าต้อมต้อก”  แต่ละชื่อก็น่ารักทั้งนั้น 

หญ้าต้อมต้อกเป็นพืชล้มลุกที่มีรากแก้ว ต้นเป็นทรงพุ่มสูงประมาณครึ่งเมตร ผลรูปทรงคล้ายโคมจีน  ข้างในมีเมล็ด ผลนี่แหละที่น้าเห็นเมื่อไหร่เป็นต้องเอามาบีบเล่น ให้มันแตก “โพล้ะ” เบาๆ ใครเคยเล่นบ้างเอ่ย แต่เอ.. เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยเห็นมันสักเท่าไหร่  ล่าสุดน้าไปเจอต้นนี้ที่ริมเขื่อนแก่งกระจาน ด้านหลังศูนย์บริการนักท่องเที่ยวของอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน ถ้าหลานแวะไปแถวนั้นลองไปดูแถวๆ ริมน้ำ มีอยู่หลายต้นเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่ตามที่ชื้นแฉะทั่วไปตามสวนตามไร่ 

แสดงว่าเราอยู่ในเมือง เพราะที่บ้านเรียก "พุ้งพิ้ง" ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วอยู่บ้านนอก คริ คริ