อัฐิธาตุพระสายวิปัสนา

ขอกราบนมัสการด้วยคนครับ....

ถึงจะสิ้นหลวงตาไปแล้วแต่ธรรมะ คำสอน  ของท่านยังอยู่ เจ้มีหนังสือเกี่ยวกับหลวงตาหลายเล่มก็เอาออกมาอ่านบ่อย ๆ

ควรนำไปปฏิบัติ...สาธุ..สาธุ

ธรรมะกับธรรมชาติอยู่คู่กัน

อิริยาบถบรรเทาทุกข์จึงได้มีร่องรอยมาจนกระทั่งทุกวันนี้มาจากหลวงปู่มั่นเราเบิกกรรมฐานเรานะ จากนั้นก็หลวงปู่มั่นเป็นผู้เบิกจริงๆ เบิกกรรมฐานคู่กันนะไปที่ไหนไปด้วยกัน ท่านติดกันมาแต่นู่นแหละ นี่ละสององค์นี้ตั้งแต่มรณภาพแล้วทีแรก หลวงปู่เสาร์ก็เป็นเหมือนกัน ท่านเป็นเป็นพระธาตุ หลวงปู่มั่นก็เรียกว่าเป็นมาแล้ว นั่นก็เป็นตั้งแต่นู้นแหละแหละ ไปเรียบๆ นี่ก็อัฐิเป็นพระธาตุเหมือนกันนะ หลวงปู่เสาร์อัฐิก็หลวงปู่มั่นเรานี้ไปแบบหนึ่ง ส่วนหลวงปู่เสาร์นี้ก็ไปอย่างนั้น

 

ท่านพระอาจารย์หลวงตา มหาบัว ท่านได้เคยกล่าวเล่าให้ ลูกศิษย์ ลูกหาฟัง เกี่ยวกับ พระธาตุของ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ขององค์ท่าน

เพราะฉะนั้นจึงเป็นวัดที่ลืมไม่ได้เลย การบำ�เพ็ญนี้สะดวกมาก ทั้งคืนทั้งวันสงัดเงียบเลย ตั้งหน้าตั้งตาภาวนาจริงๆทางพระ เรามาอยู่ที่นั่น นั่นก็เวลา ๕ ทุ่มพอดี กิเลสขาดสะบั้นลงไปเป็นเวลา ๕ ทุ่ม วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓ไปที่นั่น เดี๋ยวนี้กระต๊อบนั้นดูเหมือนจะรื้อไปแล้วมั้ง เล็กๆ อยู่ที่หน้าพระยืน พระอยู่ข้างบน กระต๊อบเล็กๆ หันหน้ามานี่ละที่ว่าวัดนี่เป็นที่ระลึกไม่ลืมก็คือวัดดอยธรรมเจดีย์ บนหลังเขาวัดดอย กระต๊อบเล็กๆ เรามาทีไรเราต้องขึ้นดูเหมือน ๓ กิโล เดินตัดเขาลงไปหรือไงผมลืมๆ คือเดินลงไปนี่ทั้งไปทั้งกลับดูเหมือนชั่วโมง ๒๕ นาที ถ้าจำ�ไม่ลืม ไกลอยู่นะจากนี้ไปวัดนาสีนวลธรรมเจดีย์นี้เอง เป็นที่สงบสงัด บิณฑบาตก็ไปบ้านนาสีนวล เดินบิณฑบาตลงไปนี้ดูเหมือนชั่วโมงกับ ๒๕ นาทีถล่มนะ เพราะฉะนั้นวัดนี้เราจึงลืมไม่ได้ ตั้งแต่นั้นมาจิตก็สว่างจ้า บอกให้ตรงไปตรงมาเลย คือหลังเขาวัดดอย-วัดดอยธรรมเจดีย์ ไม่ลืม วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓ กิเลสพังลงจากใจเป็นเวลา ๕ ทุ่มพอดี เหมือนฟ้าดินนี่ละกิเลส พูดให้มันชัดเจนว่าเป็นวัดที่ลืมไม่ได้จนกระทั่งวันตาย กิเลสขาดสะบั้นลงบนหลังเขาท่านอยู่ที่นี่ มาภาวนาอยู่ที่นี่วัดที่สำ

ไม่ได้ไปสถานที่จริงขอเกาะไปนมัสการท่านด้วยคนค่ะ   ที่วัดยังดูสงบร่มรื่นดี  แม้แต่สัตว์ต่าง ๆ ยังมาอาศัยอยู่เลย...รึว่ามาต้อนรับแขกผู้มาเยือนนะคะ