ลาไปสงบจิตสงบใจที่ ปาย หลายวัน

อาการเเบบนี้เมเคยเป็นค่ะ คิดไม่ออกว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ไม่รู้ว่าจะหันหัวเรือไปทางไหน มันสองจิตสองใจ ตัดสินใจอะไรไม่ได้สักที อยากทำอะไรหลายๆอย่าง เเต่ยังไม่กล้า กลัวว่าผลที่ออกมามันจะไม่เป็นอย่างที่คิด

เมื่อก่อนเมเครียดกับเรื่องงานมากเกินไป ตั้งความหวังเอาไว้สูง พอมันไม่ออกมาเเบบที่อย่างที่เราหวัง เครียดซิค่ะ นอนไม่หลับ เสียสุขภาพอีก ไม่เฉพาะเเต่เรื่องงานหรอกที่เมจริงจังกับมันมากจนเกินไป ก็ทุกๆเรื่องนั่นเเหละ ครอบครัว เพื่อน ความรัก บางครั้งยังอุตส่าห์เครียดกับเรื่องของคนอื่น..มันน่าไหมละ

เเต่เมก็มีทางออกนะคะ เครียดมากๆทีไร เมจะไปที่ภูเขาข้างๆบ้าน ปีนขึ้นไปบนจุดสูงๆ เเล้วตะโกนดังๆ ถ้ายังไม่หาย เมจะไปที่สุสาน เลือกเอาสักคนว่าอยากจะคุยกับใคร..นั่งคุยอยู่ข้างๆหลุมนั่นเเหละ สุดท้ายเเล้วก็คิดได้เองว่า ตายไปซะก็หมดเรื่อง มันง่ายนิดเดียวเอง เเต่ขอทำเรื่องยากๆก่อนดีกว่า เเล้วก็ร่ำลาคนที่คุยด้วย กลับบ้านค่ะ(สมัยทำงานเจ็ดวันต่ออาทิตย์ ต้องทำเเบบนั้นบ่อยๆ)

หลังๆนี่ไม่ค่อยได้ทำเเบบนั้นเเล้ว ถ้ามีเรื่องอะไรให้คิด จะเเก้ด้วยการวิ่งค่ะ วิ่งไปคิดไป หมดเเรงเเล้วก็อาบน้ำเย็นๆ เปิดหนังดูดังๆ หรืออาจจะนั่งทำเล็บ พอกหน้าไปเรื่อยเปื่อย มันช่วยได้จริงๆนะ ให้เวลากับตัวเองให้มากๆ เรื่องราวที่มันทำให้เราร้องให้ในวันนี้ วันอาจจะดีกับเราในวันพรุ่งนี้ก็ได้..........เป็นกำลังใจให้นะ ..

          คนที่ริเริ่มทำอะไรเองหรือโบราณว่าทำงานใหญ่ก็ต้องมีอาการนี้ด้วยกันทุกคนแหละครับ คนที่ไม่เคยเครียดเลย อาจจะเป็นคนที่ไม่เคยทำอะไรเลยก็ได้

          ขอเป็นกำลังใจให้คุณเอ้ประสพความสำเร็จดังที่หวังไว้ การก่อสร้างมีปัญหาทุกเรื่องแหละครับ ช่างอาจจะทำไม่ถูกใจ ช้าไป คิดค่าแรงแพงไป สารพัด พอดีตอนนี้ผมก็ยุ่งๆทำเรื่องพวกนี้อยู่เหมือนกันเลยเข้าใจความรู้สึกของคุณเอ้น่ะ  ทำบุญไหว้พระบ่อยๆครับ แล้วจะโชคดีในทุกๆเรื่อง

ให้ไปแจกของหรือทำทาน  ทำโรงทาน  ถ้าต้องการใช้เวลาสั้นๆ  ก็ซื้อของให้คนแก่เช่น  ซื้อถุงเท้ากันหนาว  หรือซื้อร่มกันฝน  ซื้ออาหาร1ชุด   แล้วเราจะดีขึ้น

คุณเอ้ ขอเอาใจช่วย เห็นด้วยค่ะบางทีการอยู่นิ่งๆก็จะช่วยให้คิดอะไรออก แต่หากว่าอยู่นิ่งยิ่งรู้สึกไม่ดี ต้องหาเรื่องทำงานให้เยอะขึ้น อย่างเช่นเพาะเมล็ดพืช ปลูกต้นไม้ให้หนักเหนื่อยเข้าไว้ เวลาเห็นเขาโตก็เบิกบานใจ รู้ความเป็นไปของธรรมชาติ แต่ถ้าเขาไม่โตก็วัดใจกันว่าเหนื่อยไปหรือเปล่า วัดใจกัน ...แล้วก็ลองปลูกต้นที่ปลูกง่ายๆก่อน เพลินเลยล่ะค่ะ  ...ขอเอาใจช่วยนะคะ ลงตัวแล้วกลับมาเจอกันบนหน้าเว็บบ้านสวนฯอีก

ใจเย็นคะอย่าเครียด...ไปอยู่กับธรรมชาติดีที่สุด...ทำสมองให้โล่งๆ ฟังเสียงน้ำเสียงลมเสียงนกร้อง...ทำอะไรก็ได้ที่มีความสุข...ค่อยๆคิดคะ...ทุกอย่างมีทางออกเป็นกำลังใจให้คะ...

ไปหาธรรมชาติดีแล้วครับ..พักสมองเสียบ้าง...ผมก็เคยเป็นครับ...งานหนักทำจนน๊อค...

จนปิดร้านนอนเลย...เดี๋ยวนี้ไม่มีงาน 555...  ปลูกต้นไม้ให้เหงื่อออกมากๆก็ช่วยให้สบายขึ้นได้เหมือนกัน...เวลาผมเครียดปวดหัวไมเกรนขึ้น..ไปเล่นบาสกับเด็ก..สักชั่วโมงหายเลยครับ....เป็นกำลังใจให้นะครับ..อย่าท้อนะครับ..ยังมีสิ่งดีๆให้เราได้ทำอีกเยอะครับ....สู้ๆๆๆ ทุกปัญหามันมีทางออกเสมอครับ....ว่าแต่คุณเอ้ช่วยเขียนบล็อกสอนการถ่ายภาพหน่อยชิครับ..คุณเอ้น่าจะเก่งกว่าผมเยอะเลย...สมช..เรียกร้อง  อิอิอิ  หาแนวร่วม...

ทำใจให้ว่าง ให้มีสติ มีสติทุกลมหายใจเข้าออก ว่าตอนนี้เราทำอะไร

ไปชาร์ตแบตในที่ๆสงบๆ  ทิ้งความวุ่นวายไว้ข้างหลังก็ดีเหมือนกันนะคะ

เผื่อได้ไอเดียใหม่ๆขึ้นมาบ้าง

ใจเย็นๆๆค่ะอย่าเครี่ยดไปเลยค่ะ ...ชีวิตคนมันสั้นอย่างที่คุณเอ้ว่า..ไปพักผ่อนบ้างเด่วอะไรมันก็ผ่านไปเองค่ะ                        เวลาจะช่วยเราเองค่ะ.เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปลูกผักไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เหนื่อยเองค่ะ (ปลอบใจตรงไหนเนี่ย) มีคนปลอบใจเยอะแล้ว หาคนทำให้ฮาบ้างดีกว่าเนาะ    ฮี่ๆๆๆ (มุุขไม่ฮาพาคนอื่นเครียด):shy: