บ้านสวนดอกส้ม (ภาคต่อของดอกส้มสีทอง)

      ละครไร้สาระเรื่องนี้เหมาะกับผู้ชมทุกเพศทุกวัย ผู้ชมที่ต้องการสาระ ผู้ปกครองและคนรอบข้างควรให้คำแนะนำในการรับชม

ภาพจาก http://drama.kapook.com/view21402.html

คฤหาสน์แดงเก่าคลาคล่ำริมคลองภาษีเจริญของท่านเจ้าสัวเชงสือเกียง บัดนี้ทรุดโทรมเมื่อไร้ผู้คนอยู่อาศัยมากว่ายี่สิบปี ความเจริญของยุคสมัยทำให้คนรุ่นใหม่โยกย้ายไปอยู่อาคารสูงสุดหรูใจกลางมหานคร เว้นแต่นายเกียรติ เจนพาณิชย์สกุล  ที่บัดนี้เติบใหญ่เป็นหนุ่มหน้าตาดีมีจิตใจที่อ่อนโยนแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากเรยาแม่ผู้ให้กำเนิด อาจเป็นเพราะการเลี้ยงดูหล่อหลอมของคุณใหญ่และคุณดี๋และบรรดาลุงป้าน้าอาของบ้านสวนพอเพียงที่ช่วยฟูมฟักขัดเกลา ซึ่งคุณใหญ่และคุณดี๋เองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า การนำคุณเกียรติโยกย้ายการตามรังควาญของเรยามาอยู่ชนบทที่แวดล้อมด้วยธรรมชาติและผู้คนที่มีน้ำใสใจจริง จะทำให้คุณเกียรติซึมซับได้ถึงขนาดนี้

คุณเกียรติไม่เพียงแต่ไม่สนใจงานด้านธุรกิจ หากแต่ทั้งหัวใจยังทุ่มเทให้กับการทำเกษตรพอเพียงตามรอยผู้ใหญ่โส หมกมุ่นอยู่กับการผสมพันธ์เกสรดอกฟักข้าวของลุงน้อยและพี่วิทย์ ลงทุนถึงกับไปอุบลเพื่อขุดหน่อกล้วยของป้าเล็ก เลี้ยงวัวทำโรงสีขนาดเล็กตามอย่างพี่แดงและอาเวทย์ ร่ำๆว่าจะตามไปช่วยปลูกขนำน้อยเพื่อสานฝันภูพอเพียงของป้าจันทร์เจ้าที่กำแพงเพชร แสวงหาความรู้เป็นกูรูพันธ์ไม้อย่างอาดวงและลุงสุรพล นี่ไม่นับรวมถึงการปิดผนึกซองส่งเมล็ดพันธ์พืชผักเป็นการบ้านที่ฝึกมาพร้อมกับอาแก้ว

“ลูกไม่คิดจะกลับกรุงเทพ ไปดูแลกิจการของเจนพาณิชย์สกุลหรือ”  คุณดี๋เอ่ยถามพลางยื่นมือมาจับแขนของคุณเกียรติที่บัดนี้กำยำล่ำบึ้กเหมือนอาวิศิษฐ์ ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการขุดสระ

“ขอเวลาลูกสักพักได้มั๊ยครับคุณแม่ ผมมีความสุขกับการทำไร่ปลูกผัก ผมไม่อยากเข้ากรุงเทพ ดูอย่างพี่มะโหน่งกะพี่นิวสิ อยู่กรุงเทพจนหลงแสงสีไม่ค่อยจะยอมกลับบ้านสวน ผมอยากอยู่ที่นี่ ไม่ใช่อยู่แต่ในเฟซบุ๊ค คอยจิกคอยกวนเพื่อนพี่น้องลุงป้าน้าอา ” หนุ่มน้อยอ้อนเสียงอ่อย

“ลูกก็สามารถปลูกผักปลูกพืชแปลงเล็กๆ เหมือนอย่างอาเอ๋ แม่ต้นกล้า หรืออย่างอาก้อย สัจจังก็ได้นิ ทำงานด้วยมีเวลาเบียดบังงานบริษัทมาเข้าเฟซเข้าบ้านสวนหรือจะมาปลูกผักจริงๆที่บ้านริมสวนคลองภาษีเจริญ  มีลุงพีคอยเป็นที่ปรึกษา พ่อจ้างลุงพีเป็นที่ปรึกษากลุ่มบริษัทเราแล้ว เราต้องใช้ลุงให้คุ้ม เพราะลุงพีรู้ทั้งเรื่องระบบ คอมป์ ต้นไม้ใบหญ้า ไวน์ รวมทั้งการปฏิบัติธรรม ล้างส้วมวัดก็เป็น” คุณใหญ่พยายามชักจูง

“หรือจะไปๆมาๆ ที่สวนใหญ่กับบ้านคลองภาษีเจริญก็ได้นิ ดูอย่างอาวุฒิสิ เค้ายังวิ่งไปกลับกรุงเทพศรีราชาทุกอาทิตย์เลย” คุณดี๋เสริมพร้อมนึกภาพนายวุฒิ หนุ่มน้อยผู้เป็นแบบอย่างคนรักครอบครัว

“โหยคุณแม่..ขานั้นเค้าคงห่วงภรรยามากกว่า นี่คุณแม่ ผมยังไม่เจอป้าแจ้วเลย วันก่อนแกโชว์ฟักอวบยาวเลื้อยขึ้นหลังคาบ้าน เห็นแกบอกจะมาเร็วๆนี้ จะมากะป้าพา ยายอิ๊ด น๊าแอน ลุงเสิน อานนท์ น้าเล็ก ลุงแก่ ขอเวลาความสุขที่ลูกจะได้พบเจอกับพวกเค้าก่อนนะครับ” ชายหนุ่มอิดออด แต่ในใจลึกๆเค้าก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถต้านทานพลังแห่งการกินของน้าอาลุงเหล่านี้ได้ไหม เค้าเคยได้ยินว่าขนาดอากุ้ง บางบัวทองถึงขนาดทุบกระสอบข้าวฟูมฟายว่าหมดกัน..หมดกัน..มาแล้ว..แต่เจนพาณิชย์สกุลมีหรือจะยี่หระกับเรื่องเพียงเท่านี้ หรือไม่แน่..

“ เอางี้..แล้วพ่อกับแม่จะมาใหม่อีกครั้ง หวังว่าลูกคงเปลี่ยนใจนะ ธุรกิจหลายแสนล้านของเจนพาณิชย์การยังรอลูกไปสานต่อ..แล้วลูกจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน อย่างช้าที่สุด แม่คงรอให้ลูกไปสนุกสนานกับนัดของลุงแซมที่เขาใหญ่ในช่วงวันปิยะ ตุลาคมนี้ แล้วลูกควรจะกลับมาทบทวนว่าจะทำอะไรต่อไปนะลูก” คุณใหญ่ทิ้งท้ายอย่างไม่ค่อยจะมั่นใจเท่าไรนัก เขารู้ว่าลูกคนนี้มิได้ยินดีหรือใคร่มีในโภคสมบัติหากแต่ผูกพันกับน้ำใจใจจริงของชาวบ้านสวน พอใจใช้ชีวิตที่เรียบง่ายไม่เบียดเบียนใคร พึ่งพาตนและดำรงชีพอย่างสง่างามในวิถีแห่งการแบ่งปัน สร้างสรรค์และพอเพียง

(หากน่าสนใจ อาจจะเขียนต่อฉบับหน้า ตัวละครของบ้านสวนจะทยอยออกผ่านสายตาท่านผู้ชม)