สัญญาก่อนลา มาช้าเพราะคอมฯมันพัง (ควันหลงเกาะเกร็ด)

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ก่อนอื่นต้องขอโทษสมาชิกทางใต้หลายๆคนที่นัดไว้ แต่ไม่ได้ไปตามนัด โดยเฉพาะพี่หยอย ที่อ๊อดโทรไปเลื่อนนัด 38 รอบ จนไม่รู้ว่าจะเลื่อนยังไง ละอายใจจริง ๆ แท้ที่จริงแล้วเก็บเสื้อผ้าไส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วค่ะ เตรียมตัวออกเดินทางเมื่อวันที่ 9 พค. เพราะนัดพี่หยอยไว้วันที่ 12 พค. แต่ด้วยหนทางที่ไกลหมื่นลี้ ก็กะว่าจะนอนที่ภูเก็ตสักคืน ไปกินส้มตำสะพานหินกับคุณติ๊กสักมื้อ แล้วค่อยเดินทางต่อไปพัทลุง แต่ด้วยเหตุฉุกเฉิน ทำให้ต้องรีบหันหัวรถขับรถกลับบ้าน เพราะคนที่บ้านป่วยหนัก เป็นตายเท่ากัน ก็เลยต้องรีบไปดูใจกันด่วน ก็เป็นอันว่าต้องโทรไปยกเลิกนัดทั้งหมด แต่เสียงหวานๆของพี่หยอยตอบกลับมาว่า "งั้นวันที่ 21 พค.ต้องไปเจอพี่ที่กรุงเทพฯให้ได้นะ นี่คือนัดสุดท้าย ห้ามเบี้ยว" อ๊อดก็ตอบตกลงค่ะ และที่สำคัญ ต้องขอขอบคุณคุณแก้ว กุ๊ก กิ๊ก มากที่สุดค่ะ ที่ช่วยนัด สมช.ให้มาเจอกันที่งานผ้าสี่ภาค ที่พี่หยอยเอามาจัดแสดงที่ "เลม่อนฟาร์ม" เพราะไม่เช่นนั้นอ๊อดก็คงไม่ได้เจอสมช.ที่น่ารักและใจดีหลายท่าน มีภาพมาฝาก เชิญชมค่ะ



"ก็คิดถึงจริงจังดังที่พูด จึงพิสูจน์หัวใจให้เธอเห็น


เลิกแล้วล่ะทีท่าที่ชาเย็น ที่มันเป็นช่องว่างระหว่างเรา"


ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน นรกก็มิอาจขวางกั้น สวรรค์เท่านั้นที่เป็นใจ (มีอะไรรึเปล่า ซาลาเปาไส้ไก่)



เจอคุณพริกหอมอีกเป็นครั้งที่สอง หลังจากที่ขับรถไปหาถึงสุพรรณ



สมาชิกสุมหัวกัน อู้ย..ไม่ใช่ค่ะ แบ่งสมบัติกันอยู่ค่ะ ว่าใครจะเอาอะไรไปปลูก



คุณอ้วนบอกว่า "ผู้หญิงนี่เรื่องมากจัง ป่านนี้ยังตกลงกันไม่ได้อีกหรอว่าใครจะเอาอะไรไปปลูก" ตะวันกับน้องจ๋าก็โพสท่าไส่กล้องตลอดเลย



ได้สมับัติกันครบทุกคนแล้ว ก่อนที่จะทิ้งพี่หยอยไว้คนเดียว ก็มาเก็บภาพหมู่กันอีกรอบ  เพิ่งมาเห็นว่ามีหนุ่มหล่อบ้านสวนมายืนอยู่ข้างๆ



แล้วก็ไปนั่งเรือกินลมชมวิว ที่เกาะเกร็ด


ตะวัน: ทำไมวันนี้วันร้อนจังค่ะพี่ทราย นี่ถ้าไม่คิดว่าพี่อ๊อดซี่จะมานะ ตะวันไม่มาหรอก เบื่อ สมช.หน้าเดิมๆ ไม่เห็นจะมีคนใหม่มามั่งเลย


ทราย: ใช่ พี่ก็ว่างั้นแร่ะ นี่ถ้าไม่คิดว่าจะได้มาเจอคุณอ๊อดนะ พี่ก็ไม่มาหรอก


ตะวัน: คราวหน้าถ้าไม่มีหนุ่มหล่อๆมานะ ตะวันไม่มาแล้วค่ะ จริงๆนะ สัญญา สาบานค่ะให้ตกน้ำป๋อมแป๋ม


ทราย: อู๊ยยยย อย่าพูดแบบนี้ค่ะคุณน้องขาาา เรากำลังอยู่เรือนะค่ะคุณน้อง



คุณพริกหอม: เอ๋อ...คืองี้คะคุณอ้วน กระเป๋านี้ไม่ใช่ของคุณอ้วนนะค่ะ ฝากให้แฟนคุณอ้วนค่ะ น้ำใจก้อนน้อยๆจากพวกเราทุกคนค่ะ


คุณอ้วน: เอาน่า..ไม่เป็นไรครับ ผมรับแทนเองก็ได้


ขอบคุณคุณแก้วอีกครั้งค่ะ และขอบคุณบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ที่เป็นศูนย์กลางสำหรับมิตรภาพที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงบนโลกอินเตอร์เน็ต


อ๊อดเดินทางกลับอเมริกาแล้วอย่างปลอดภัย ด้วยชั่วโมงบิน 14 ชม.กับอีก 20 นาทีค่ะ ด้วยสายการบินไทย


ความเห็น

คุณอ๊อด ... ผ่านมาหลายวัน แต่ความทรงจำดีๆก็กลับทำให้กลิ่นอายและไออุ่นของมิตรภาพมากขึ้นทุกวันนะคะ

คุณน้าสายพินค่ะ ถ้าเป็นไปได้ก็ยากเจอคุณน้าด้วยค่ะ ถ้าไม่ให้เจอก็อยากได้ยินเสียงผ่านทางโทรศัพย์ก็ยังดี อิอิ

ดีใจจังที่เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ


อากาศเปลี่ยนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โอกาสหน้าหวังว่าเราคงได้พบกัน


:bye:

***Sweet pea***

ขอบคุณค่ะคุณณี ที่เมมืองไทยอากาศเปลี่ยน แต่ที่อเมกาไม่เปลี่ยนเลยค่ะ ยังเหมือนเดิม กลางวันร้อนตับแตก ตกเย็นมาหนาวสั่น เป็นแบบนี้ตลอดทั้งปี หาอุณภูมิคงที่ยาก

ดูกี่ที  ความรู้สึกดีๆ ก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม  ดูไปยิ้มไป

จริงค่ะป้าเล็ก ถ้าสังคมไทยให้ความรักความเอื้ออาทรต่อกัน ไปทางใหนก็จะเจอแต่รอยยิ้มที่เป็นสุข คนไทยคงอายุยืนขึ้นอีกเกินร้อย คนแก่อายุ 120 คงปั่นจักรยานซ้อนสามได้

ตัวสูงเท่าป้าไพเลย..ไซค์มินิ อิอิ ได้เห็นภาพชุดนี้ไปแล้วจากล๊อคน้องแก้ว สวยๆกันทุกคนเลย

วันนั้นอ๊อดไม่ได้ไส่ส้นสูงนะ ไส่แตะคาวบอยค่ะ


บ้านสวนเรามีแต่สาวๆ ขาดหนุ่มๆนะว่าใหมพี่แซม?...

มาช้าดีกว่าไม่มานะคะอิอิ  พี่ก้อเหมือนกัน คุณนายสายเสมอ ดูเมื่อไหร่ก้อมีความสุขจ้าประทับใจเหมือนอยู่ด้วยกันตลอด  หวังว่าปลายปีจะมาเฮฮากันอีกนะคะเสียดายเจอกันแปปบเดียวเองรักนะจุ๊บบบบพี่รุ่งริ่งจ้า

ปลายปีคงไปไม่ได้แล้วค่ะ ถ้าปีหน้า ไม่ได้ไปกุมภา ก็คงไปอีกที ตุลาเลยค่ะ เพราะตั้งใจจะไปงานโยนดอกบัวหลวงพ่อโสธร แล้วก็งานบุญออกพรรษา

หน้า