...อนุบาล...
...อนุบาล...
วันนี้ได้คำดีๆจากเพื่อนนอกเว็บฯท่านหนึ่ง
คือคำว่าอนุบาล
เลยพาชมชีวิตน้อยๆที่ได้มาแล้วอนุบาลไว้
ถั่วพูยาว...เมล็ดมาไกลจากแม่ครูอุบล
เพาะได้ต้นอ่อนไว้ในกระถาง
ไม่เช่นนั้นคงจากไปเหมือนอีกสามเมล็ด
ที่ฝ่าด่านหอยทากเหล่านี้ไม่สำเร็จ
...นี้คือหน่อกล้วยจากนายูง
หลังรับการอนุบาลตั้งแต่สองสามวันแรกก็มียอดโผล่
นี้อีกหน่อ หน่อที่สอง ถอดยอดตามกันมา
...ส่วนหน่อนี้ช้า ไม่เร็วนัก ทำท่าเหมือนไม่อยากรอด ...
เลยเปลี่ยนดินที่ชำในกระถาง แฉะอย่างที่คาดไว้แต่ก็ดีใจว่ามีรากโผล่ให้เห็น
หน่ออ่อนข่าป่าเริ่มแทงยอด...
นี่อีกหน่อ
...อีกหนึ่งอย่าง...
ผักหนาม มีใบอ่อนเขียวๆให้เห็นกัน
... ฝากต้นขนุนน้อยๆ
เพาะเองสิบกว่าเมล็ด
เวลานี้ก็อนุบาลไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่...
...ขอขอบคุณแม่ครูอุบล...
ที่มีใจระลึกถึงกันเสมอมา ...
บีทรูท พร้อมมะละกอโรงงานที่ส่งมาให้ล่าสุดถึงมือวานนี้
ขอบคุณในความไว้วางใจ
ให้ได้อนุบาลต้นน้อยๆเหล่านี้ วันหนึ่งที่หน่อต้นน้อยๆเหล่านี้เติบใหญ่ ...โลกนี้จะมีสีเขียวเพิ่ม มีอากาศดีๆ มีอาหารอิ่มท้องกัน
- บล็อกของ สายพิน
- อ่าน 8958 ครั้ง
ความเห็น
lekonshore
15 มิถุนายน, 2011 - 16:07
Permalink
อนุบาล
ต่อไปก็ประถม มัธยม แล้วก็เก็บกินเลยค่ะ อย่าให้เข้ามหาลัย จะแก่เกินกินค่ะพี่...............:uhuhuh:
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
สายพิน
15 มิถุนายน, 2011 - 16:45
Permalink
คุณเล็ก
คุณเล็ก อิอิ...นึกภาพตามอย่าเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัย ... อีกคำของวันนี้นะคะ
ธนนันท์
15 มิถุนายน, 2011 - 16:15
Permalink
คุณสายพินคะ
คุณสายพินคะ หอยมีเยอะขนาดนั่นเลยเหรอคะ หรือว่าเก็บมาเลี้ยงรวมกันเห็นมีผักบุ้งให้มันกินด้วย น่าเก็บมาหมัก พด.2 ไว้รดต้นไม้
สายพิน
15 มิถุนายน, 2011 - 16:49
Permalink
คุณธนนันท์
คุณธนนันท์ ทีแรกว่าจะจำกัดพื้นที่ให้กินเศษใบไม้ พอดีว่ามี สมช.บ้านสวนฯ บางท่านพูดติดตลกไว้ว่าน่าจะทำฟาร์มหอยทากค่ะ ... แต่นึกได้ว่าตะกร้านั้นน่ะเลี้ยงไส้เดือนไว้ เกรงว่าไส้เดือนจะถูกหอยทากกินเรียบ สุดท้ายเลยต้องพาหอยไปนอกบ้านที่พงหญ้าริมน้ำ ... ไม่ได้ใช้ พด.๒ น่ะค่ะ ... แต่ว่าหอยทากในละแวกบ้านตัวใหญ่มากเพื่อนบ้านเรียกชื่อเขาว่าหอยคองน่ะค่ะ กวาดกินต้นอ่อนทั้งหลายเรียบเลย ต้นที่รอดก็นับว่าโชคดี ยิ่งช่วงหน้าฝนนี้ ต้องทำใจเยอะเชียวค่ะ
ครูพอเพียง
15 มิถุนายน, 2011 - 16:48
Permalink
พี่สายพิน
เวลาเราลุ้นต้นไม้ให้รอด ต้องเรียกว่าลุ้นตัวโก่งเลยล่ะ แค่เห็นแทงรากก็ยิ้มออกแล้ว ต้นไม้ทำให้เรายิ้มได้ แต่ทำไมคนถึงยิ้มใส่กันยากจังเลย ต้นไม้ของพี่สายพินทำให้ครูหนิงได้ธรรมะ 1 ข้อ
สายพิน
15 มิถุนายน, 2011 - 16:54
Permalink
ครูหนิง...
ครูหนิง... ขอบคุณธรรมะดีๆที่แบ่งปันกันนะคะ พี่เองในแต่ละวันก็พอกล้อมแกล้มกับธรรมะในการปลูกต้นไม้แบบพอเป็นพอไปได้ ... ยิ่งปลูกต้นไม้ต่างบ้านต่างเมืองหรือว่าต้นไม้พิเศษนี้แล้ว ทำให้ได้รู้เลยว่าเหมือนเราปลูกสัมพันธภาพ ... ผักบ้านเราๆพร้อมขึ้นเหมือนมิตรภาพดีๆที่แบ่งปันกันมาแล้วพร้อมหยิบยื่นให้แก่กัน... หากเราดูแลกันมิตรภาพนั้นก็งอกงาม ...ขอบคุณครูหนิงอีกครั้งนะคะ
ปนัดดา
15 มิถุนายน, 2011 - 17:02
Permalink
ช่วยลุ้นด้วยคนค่ะ
ช่วยลุ้นด้วยคนค่ะ เห็นต้นไม้ ที่เราปลูกแตกหน่อแตกยอดแล้วชื่นใจค่ะ
เฝ้าเช้า เฝ้าเย็น คนไม่เข้าใจก็จะหาว่าเราเป้นอะไรมากรึเปล่า
จะติดตามจนจบมหาลัยนะค่ะ
ดีใจที่ได้เรียนรู้ ...วิถีชีวิต....เพื่อนำไปทำให้เกิดผลจริง
สายพิน
15 มิถุนายน, 2011 - 17:14
Permalink
คุณปนัดดา ขอบคุณค่ะ ...
คุณปนัดดา ขอบคุณค่ะ ... ใช่เลยค่ะ เช้าเฝ้า เย็นเฝ้า พอเขารอดก็ดีใจ เขาจากไปก็เศร้าไปหลายวัน ... ไว้จบมหาวิทยาลัยคงได้ต่อหลังจบมหาวิทยาลัยด้วยล่ะค่ะ ... ขอบคุณมากนะคะ
Aree
15 มิถุนายน, 2011 - 17:16
Permalink
คุณสายพินคะ
เห็นกำลังเพาะบีทรูท ต้องเพาะในสำลีก่อใช่ไหมค่ะ ขอลอกด้วยคนน่ะค่ะ
สายพิน
15 มิถุนายน, 2011 - 17:24
Permalink
คุณอารี ... บีทรูท
คุณอารี ... บีทรูท ที่จริงแล้วทราบมาจากเพื่อน สมช.บ้านสวนฯว่าการเพาะพืชหัวทุกชนิด หากจะให้ดีพอหยอดเมล็ดแล้วไม่ควรย้ายต้น จะทำให้หัวไม่โต เผลอๆอาจเป็นด้ามปากกาบิกไป
ที่ทำอยู่นั้นเห็นว่าเอาเมล็ดมาให้ชุ่มน้ำแล้วพองตัวสักหน่อยกะว่าหยอดลงดิน ... ใส่ในกล่องโฟมเล็กๆมีกระดาษทิชชูรองไว้แล้วใช้กระบอกฉีดน้ำรีดผ้าพ่นให้ชุ่มน้ำจากนั้นก็เอาเมล็ดเรียงๆไว้ ...แล้วปิดฝากล่องโฟมไว้รักษาความชื้นให้เมล็ดพองตัว และกะว่าทันทีที่เมล็ดพองตัวหรือทำท่าว่าจะงอกรากละก้อจะรีบย้ายลงดินเลยค่ะ ป้องกันหัวลีบเล็ก... ยังไงข้อมูลนี้อาจเรียนถามจากป้าเล็ก...อุบล หรือท่านอื่นๆที่มีประสบการณ์การปลูกบีทรูทมาก่อนก็ดีนะคะ ... ส่วนตัวเองเคยปลูกครั้งหนึ่ง ต้นโตได้ประมาณหนึ่งก็จากไปก่อนน่ะค่ะ
หน้า