กลับมาแล้วคนดี ....

จากบ้านไปสามสัปดาห์  คิดถึงต้นไม้ใจจะขาด 

เมื่อวานพอเข้าบ้าน  เห็นต้นไม้  ก็แทบขาดใจ ....

จำใจจาก พรากนวลน้อง ยามต้นอ่อน   พี่ฝืนซ่อน หยาดน้ำใส ....ให้ใครเห็น 

จูบหมื่นครั้ง  พร่ำอำลา คราจำเป็น   เพียงเดือนเพ็ญ ลับขอบฟ้า พี่มาเชย

กลับมาแล้ว แก้วคนดี ฟังพี่อ้อน   แตกยอดอ่อน วอนรอพี่ หรือรอฝน  

หยิ่งยืนหยัด ทนฟันฝ่า ท้าแดดลม    เจ้ารอจน พี่กลับมา ...พาลงจาน

ป้าต่ายขา ....ขอหนูส่งการบ้านบ้าง   ทุกสิ่งอย่าง ใบสลด หนูหมดหวัง 

มีบ้างไหม ที่คงเหลือ เพื่อหนูยัง   ขอพลัง กำลังใจ ...จากคุณครู

ปลูกต้นไม้ แสนยากเข็ญ  กว่าที่คิด    เธอไม่ผิด แต่หากฉัน ที่ไม่ใช่ 

วอนผู้ใหญ่ บ้านพอเพียง ขอเคียงไป     อย่าผลักใส เพียงน้อยคำ... ร่ำอำลา.....

ลืมไปว่าลงแต่รูปที่ออกดอก   แต่ไม่ได้ลงต้นที่มันเน่า  มันเหี่ยวมาด้วย   เพื่อนๆก็คงคิดว่าหมวยเล็กปลูกต้นไม้ได้สวยใช่ไหมคะ    แต่....ไม่จริงเลยค่ะ    ดูรูปนี้สิคะ  เป็นต้นจากรูปแรก  ที่ปลูกไว้ก่อนไปกรุงเทพ  ก่อนไปก็ชูช่อดีค่ะ   แต่กลับมา  ไหงเป็งงี้   !!!   เศร้ามั้ยค่ะ

นี่ก็เน่า