ชื่อปูค่ะ ลูกสอง อยู่ยูเคมาสิบเอ็ดปีแล้ว แต่มีปัญหาการปรับตัวเมื่อลูกคนโตย่างเข้าสู่วัยรุ่นแล้วเราปรับตัวไม่ทันเด็ก เครียดมาก พยายามต่อสู้ ปรับตัว เป็นปัญหาครอบครัวมาระยะหนึ่ง พยายามสู้แล้ว แต่สุดท้ายสู้ไม่ใหวค่ะ ตัดสินใจทิ้งบ้าน ทิ้งสามีให้อยู่ทำงานต่อ ทิ้งแมวที่รักเหมือนลูก ทิ้งสวนผักที่เริ่มตั้งแต่เป็นแค่สนามหญ้าจนเป็นแปลงผักอย่างที่หวังใว้  หอบลูกๆย้ายไปตั้งหลักที่เชียงใหม่

หวังว่าสังคมไทยจะโน้มน้าวให้ลูกๆอ่อนโยนขึ้น ทั้งๆที่ไม่มีญาติหรือคนรู้จักที่นั่นเลย  พ่อบ้านก็ช้ำใจมาก แต่ก็ต้องกัดฟันทนเสียค่าเครื่อง เสียค่าเช่าบ้าน เสียค่าโรงเรียนลูก เพื่อที่จะรักษาชีวิตการแต่งงานใว้  ตอนนี้ก็เดินทางสายกลาง พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุด ต่อสู้ แต่ไม่ดิ้นรนเกินตัว เหนื่อยแต่ไม่ท้อ จะสร้างบ้านสวนแบบพอเพียงใว้อยู่มีหมา แมวเป็นเพื่อนตอนเริ่มแก่ตัวจากหยาดเหงื่อของเราเอง แต่มีเวลาแค่ศุกร์เย็นเสาร์และเย็นวันอาทิตย์ สองเดือนก่อนจะมานี่ก็ตัดสินใจกัดฟันซื้อที่แถวนอกสันทราย เชียงใหม่ ไม่เกินแรงกายและแรงทรัพย์ ประมาณยี่สิบห้านาทีเข้าเมือง และบรรยากาศแบบชนบทน่าอยู่มาก ต้องเริ่มใหม่เกือบหมด แต่ดีที่เป็นสวนเก่ามีไม้ผลหลายชนิดที่อายุน้อย หลังจากจ่ายเงินแล้ว ก็ใด้เข้าไปเก็บผลผลิตบางส่วน รื้อต้นไม้ทิ้ง ในสวนและโกดังมีขยะเศษไม้ เศษปูน เศษกระเบื้อง เยอะมาก เพราะเจ้าของเก่าทำรับเหมาก่อสร้าง  ที่ดินเลยเหมือนโรงเก็บเศษขยะย่อยๆ แต่เจ้าของเก่าก็วางแผนสวนมาดีแต่ไม่มีเวลาทำเลยขายทิ้ง ปลูกผัก ผลไม้ทิ้งใว้ ตัดแต่งกิ่ง ใส่ปุ๋ยคอกบำรุงดินและก็เป็นหน้าฝนพอดี แม่กับน้องสาวผลัดกันขึ้นมาดูสวนให้ตอนที่ไม่อยู่

การศึกษาไม่สูง ภาษาไทยไม่แข็งแรงแต่จะพยายามตรวจทานก่อน ขอบคุณคุณโสทรที่รับแอ๊ดเป็นเพื่อนนะคะ และขอบคุณน้องแดง อุบลมาก ที่ทำให้พี่มีกำลังใจสู้ มีความสุขกับการแอบอ่านบล๊อคมาพักหนึ่งแล้วค่ะ

เคยเป็นสมาชิคของเกษตรพอเพียง แต่ตอนนั้นมีปัญหาแล้วเครียดมาก ย้ายกลับไทยไม่เล่นเน็ตเป็นปี แม้แต่พันธุ์ผักที่เตรียมใว้จะแจกเพื่อนๆก็ร้างค่ะ แต่ไม่ใด้ทิ้ง ยังอยู่ที่เชียงใหม่ ยังมีรายชื่อจ่าหน้าซอง แต่เมล็ดคงหมดอายุแล้ว หนำซ้ำจำรหัสผ่านไม่ใด้อีก ลูกปิดเทอมใหญ่ก็ย้ายกลับมายูเคใด้สองเดือนแล้ว ครบกำหนดกลับวันอังคารนี้  ตอนนี้ ผ่อนคลายขึ้นมาก มีความหวัง และแรงใจจะต่อสู้แล้ว

กลับถึงเชียงใหม่แล้วจะมารายงานความคืบหน้าของสวน Eco Rim San Sai อีกครั้งค่ะ