บ้านศรีดาวเรือง

"เชิญ เลย มาเล้ย มาเลย พี่น้องเราเอย.. อย่าทุ่มกัน
มาฝากสัมพันธ์ พี่น้องด้วยกัน สัมพันธ์ไมตรี
น้องกลับไปแล้ว อย่าลืมจอกแก้ว ทุ่งนาห้วยนี้
เราได้สัมพันธ์ไมตรี... เราได้สัมพันธ์ไมตรี
ทุ่งนาแห่งนี้บ้านศรีดาวเรือง...
เจ้าของบ้านสายตาไม่สั้น คิดอยู่ทุกวัน คิดถึงพี่น้อง
บังอยู่บ้านหมู่สอง บางคนนั่งร้องไก่มันไม่ขัน
เงียบนะน้อง ไก่มันไม่ขัน
เพราะว่าไก่ขันทุกหัวเช้า หนุมเหล้าขาว ป้อนให้ทุกวัน
ไซรละน้อง ไก่มันไม่ขัน ปรือละน้อง ไก่มันไม่ขัน
กระทิงช้างเข้ากัน ก็หลับตาไม่เบลอ-น
กระทิงช้างเข้ากัน ก็หลับตาไม่เบลอ-น

เชิญเลย มาเล้ย มาเลย พี่น้องเราเอย.. อย่าทุ่มกัน
มาฝากสัมพันธ์ พี่น้องด้วยกัน สัมพันธ์ไมตรี
ทุ่งนาแห่งนี้ บ้านศรีดาวเรือง......."

    หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็เริ่มยิงคำถาม เป็นชุด ๆ ได้ความว่า ลุงแกมาอยู่ที่นี่หกปีกว่าแล้ว ทุกอย่างที่เห็นรอบ ๆ บ้านล้วนเกิดจากสองมือและแรงกายของแกทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น บ่อปลาขนาดใหญ่ที่ขุดเองกับมือ (เนื่องจากรถขุดไม่สามารถเข้ามาได้) ขุดร่องน้ำให้ผันน้ำมาจากลำห้วยไหลลงบ่อปลา และไหลไปเป็นสายน้ำตก แบกหิน แบกไม้ มาทำสะพาน ทุกอย่างทำด้วยคนเดียวทั้งหมด มีบางคนเคยมองว่าแกบ้า เวลาเห็นแกเดินแบกต้นไม้ ก้อนหิน แต่เดี๋ยวนี้ ที่บ้านศรีดาวเรืองแห่งนี้มีนักท่องเที่ยวแวะมาเที่ยว ไม่เว้นวัน บางครั้งก็มากันเป็นหมู่คณะ บ้างก็เป็นเด็กนักเรียนมาเข้าค่ายฯ พักแรม ส.ส. นายอำเภอฯ ก็มา บางท่านก็มาบ่อย บางท่านก็พาครอบครัว พาเด็ก ๆ มาเล่นน้ำ ข้าพเจ้าได้ถามแกว่า แล้วลุงเคยออกทีวีมั๊ย? แกบอกว่าเคยมีคนมาถ่ายทำเหมือนกัน ไม่รู้ว่าของช่องไหน ที่นี่ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีทีวี เลยไม่ได้ดูว่าออกอากาศหรือเปล่า
    ส่วนพื้นที่รอบ ๆ บ้านก็ปลูกพืชผัก ต้นไม้ต่าง ๆ มะพร้าว เงาะ ฯลฯ ไม้ดอก ไม้ประดับ กล้วยไม้หลากชนิด แต่ก่อนแกเคยปลูกข้าวไร่ แต่ไม่ค่อยได้ผล เพราะดินที่นี่ไม่ดี เต็มไปด้วย หิน มีหน้าดินหนาประมาณคืบนึงเห็นจะได้ แล้วทำไมจึงชื่อบ้านศรีดาวเรืองละ? (ลืมถามว่า สี หรือ ศรี) แกตอบว่า ตอนแรก ๆ ปลูกดอกดาวเรืองไว้เยอะมาก แล้วบ้านนี้ก็ไม่มีชื่อ ไม่รู้จะใช้ชื่ออะไร ก็เลยตั้งชื่อบ้านว่า บ้านศรีดาวเรือง แต่ช่วงนี้หน้าแล้งไม่ได้ปลูก เหลืออยู่ไม่กี่ต้น ข้าพเจ้าก็หันไปมองรอบ ๆ จริงด้วย ไม่ค่อยมีดอกดาวเรือง เจอแต่ดอกบานบุรี ก็แซวแกว่า สงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเป็น บ้านบานบุรี ลุงแกก็หัวเราะ คุยกันได้สักพัก ก็มีนักท่องเที่ยวมาเป็นครอบครัว พาเด็ก ๆ มาเล่นน้ำ ข้าพเจ้าก็เลยขอตัวไปถ่ายรูป เนื่องจากมาครั้งที่สอง ไม่ต้องมีไกด์พาชมสถานที่ก็หลับตาเดินถูก (อันนี้โม้ครับ) ข้าพเจ้าก็เลยเดินชมวิวไป ถ่ายรูปไป จนทั่ว เนื่องจากรูปมีเยอะมาก ถ้าเอาลง blog ทั้งหมด คงนานกว่าโหลดเสร็จ กว่าจะได้อ่าน ก็เลยคัดเลือกมาให้ชมกันเพียงบางส่วน