เค็มมากค้า

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ไม่มีเจตนาล้อเรียนผู้ใดทั้งสิ้น แต่เป็นบทเรียนอย่างดีกับการสือสารค่ะ   เรื่องมีอยู่ว่าฉันได้มีโอกาสได้ไปแต่งหน้า ออกงานวันเกิดให้กับเจ้าของร้านส้มตำไก่ย่างชือดังแถวๆเมืองทองธานี แต่งหน้าทั้งหมดหกคน หนึ่งในหกคนนั้นคือเพื่อนฉันเองเธอชื่อ"อ้วน"เราต้องแต่งสาวอายุ40อับให้ย้อนยุกต์"ทองกวาว" กระโปรงบาน,กางเกงขาบาน,เสื้อลายดอก พอฉันแต่งเสร็จก็ตรวจดูความเรียบร้อย หกสาวก็ยืนถ่ายรูปบ้าง อะไรบ้าง แล้วเราก็ได้ยินเสียงคนพูด จับใจความได้ว่า "โห้..เจ้อ้วน ท้างม๊ดนี้มีเจ้อ้วนคนเดียวแตงตัวได้"เหี้ย"จิงๆ"พร้อมกับทำมือยกนิ้วโป้งให้ด้วย ฉันหันไปดูที่มาของต้นเสียง อ้อ..เด็กพม่านี่เอง ก็เลยแซวเจ้อ้วนว่า ไปมีเรื่องอะไรกับ"มีมี้"หรือเปล่า เจ้อ้วนบอก"มีมี้"ไม่ต้องชมก็ได้ แต่มีมี้ก็แสดงความจริงใจออกมา"จิงๆเจ้อ้วนแต่งหน้าดูแล้ว"เหี้ย"จิงๆ แปรออกมาได้ว่า"เจ้อ้วนทั้งหมดนี้เจ้อ้วนแต่งตัวได้"เยียมจริงๆ" เจ้อ้วนเลยเล่าให้ฟังว่า "ตอนมาบ้านนี้ใหม่ๆมีมี้ออกมาต้อนรับ  "ซาวะดีค่า มาหาคูนายหรือค้า วันนี้คูนายไม่อยู่เดียวโทตามไฮ้ค่า  " แล้วก็ได้ยินมีมี้พูด "คูนายขา"เค็มมากคะ เสียงปลายสาย "มี้เค็มมากก็เททิ้งไป กินไม่ได้ก็" มีมี้ "ป่าค่าเค็มมากค่า คุณนาย เค็มมากจริงๆ คุณนายก็ย้ำให้เอาไปเททิ้ง อย่าขัดคำสัง และแล้วมีมี้ก็ทำตามนายสั่ง สักพักใหญ่ๆคุณนายมีมี้ก็กลับมา "ไหนมีมี้เททิ้งหรือยัง มันเค็มแก้ไขไม่ได้แกก็เททิ้งไปเลย ฉันบอกแกแล้วต้มผักกาดดอง ให้ใส่กระดูกหมูแล้วค่อยใส่ผักกาดดอง ให้ชิมก่อนแล้วใส่น้ำปลา เห็นไหม? เค็มกินไม่ได้เสียของฯลฯ" คูนายมีมี้บอกว่าเค็มมาค่าเค็มมา อยู่นี่งาย แล้วชี้ให้คุณนายดู"เค็มมาก"กับ "แขกมา" ฮาฮาฮาฟังจบฉันหัวเราะจนน้ำตาไหลเลยที่เดียวเชียว" คุณนายขาแขกมาค่ะ"

พี่เอ็มมี่ แต่พูดชัดกว่านั้นค่ะ

:uhuhuh:

อิอิอิ  ฮูกเคยเจอ เด็กเขมรตลาดสำโรง ปากน้ำ สมุทรปราการค่ะ ฮูกไปซื้อผักบุ้ง แล้วเค้าถามว่า ตะละมะคะ ขอย้ำชัดคำเดียวว่า คะ  งงมากค่ะ พี่น้อง ถามกลับไปว่า อะไรนะ  ตะละมะคะ  เหวอ กรรมแล้วตู ภาษาอะไรเนี่ย พอดีเจ๊ร้านข้างๆๆแกได้ยิน เลยถามให้แทนว่า ตัดรากมั๊ยคะ เฮ้อ..กว่าจะได้ผักบุ้ง 5บาท ลำบากแท้หนอ

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"