เมื่อลำใย..คนทำไร่..ได้ไปต่างประเทศ..3

หลังจากที่คนสวนหน้าตาดีอย่างผม..เผลอหลับไปสักพัก..ผู้ปกครองก็ปลุกให้ไปร่วมงานเลี้ยง..แต่ก่อนไปก็ออกมาชมบรรยากาศยามเย็นของสะพานข้ามแม่น้ำโขงเมืองจำปาสัก..จะสังเกตุเห็นว่ารถบนสะพานน้อยมากๆ..อากาศดีจริงๆสดชื่นไม่มีมลพิษ..ถ้าเป็นบ้านเรา..ปานนี้เละแล้วครับ..

โฮ่ะๆๆๆ...นิ้ดหนึ่งนะครับ..พี่น้องสมาชิกบ้านสวน.บรรยากาศพาไปครับ..

ยังครับพี่น้องยังไม่ได้กินข้าวครับ...ทางสปป.ลาวจัดบายศรีสู่ขวัญผูกแขนต้อนรับ..ซึ่งเป็นพิธีต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองคล้ายๆกับทางภาคอิสาน..หมอทำขวัญก็ไม่ต้องแปลฟังออก..ถ้าเป็นสมาชิกทางภาคอื่นๆอาจจะลำบากแต่สำหรับผมสบายครับ..ตามด้วยการรำห้าชนเผ่า..ข้อสังเกตุการร่ายรำจะออกมาตรงๆซื่อๆตามลักษณะนิสัยของชาวลาว..ไม่แสดงความวิปริต..เอ้ย..วิจิตรบรจงเหมือนๆกับประเทศสารขันฑ์..ที่ต้องเริ่ดต้องเด่น..ดูแล้วมึนไม่เข้าใจถึงจะแสดงให้เห็นถึงความมีศิลป..ผมเองก็ได้โอกาสอวดร่ำอวดรวยทิปหมอทำขวัญและนางรำคนละ 4000 ..อ่าา.เสียตังค์แล้วสบายใจจริงๆ..ฮ่าาาาาาาฮิ้ววววววว.

หลังจากนั้นก็ได้เวลาอาหารลงโต้ะของโรงแรมขนาดสี่ดาว..จานแรกป่นปลา..ครับ.ไม่ได้พิมพ์ผิดป่นปลาจริงๆ..เสือร้องไห้หมู..ขาหมู..ผัดยอดฟักแม้ว(อันนี้อร่อยผักสดและกรอบ)..รายการอาหารนานาชาติเข้ากับหน้าตาผมจริงๆๆเล้ย..มาไกลปานนี้กะยังได่กินคืออยู่บ้านเด้พี่น้อง..สบายใจครับ..

ส่วนที่แสดงด้านวัฒนธรรมก็แสดงไป..มีทั้งภาคภาษาไทย-ลาว..แล้วแต่จังหวะและโอกาส..นางรำก็เป็นนักเรียนแถบนั้น..รำชุดนี้ผมคุ้นๆ..ทีแรกนึกว่า"ลาวกระทบไม้".แต่ไม่ใช่..ส่วนที่ใส่ชุดสีขาวๆรำนั้นจำได้แว่บๆว่าเกี่ยวกับดอกไม้ประจำชาติลาว ดอกจำปา.(ลั่นทม,ลีลาวดี)..จำได้แต่ตอนจบนางรำเอาดอกลีลาวดีมาให้..ผมทิปไปอีก 4000..  แหะๆผมจำไม่ค่อยได้ครับ..

นี้คือสาเหตุที่จำอะไรไม่ค่อยได้..อืมม์..ของมึนเมาเป็นสิ่งที่มอมเมาเยาวชน..ผู้ใหญ่หน้าตาดีอย่างเราต้องรีบทำลายให้หมด..ฮ่าาาาฮิ้ววววว...ไวน์แดงครับรสชาติก็อร่อยสำหรับผู้ที่ชอบ."ทำร้ายตัวเอง".(พี่วิศิษฐ์บอก).ราคาก็ไม่แพง..ก่อนซื้อคนขายก็มีคำเตือน"ชีวิตมีโอกาสหมดแต่ไวน์มีมาเรื่อยๆ"..

แหะๆ..ไหนๆก็ไหนๆแล้วมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับไวน์..คุณครูผมซึ่งเป็นคนเมืองนครศรีธรรมราช..ท่านบอกว่ามีพ่อชาวสวนคนหนึ่ง..ทำสวนส่งลูกเรียน..ระหว่างที่ทำสวนก็กินหวาก.(น้ำตาลเมาหรือเปล่า)..เมาหลับทุกวัน..มีลูกคนหนึ่งเรียนเก่งไปเป็นหมอที่ฝรั่งเศษ..ร่ำรวยมีเงินคิดถึงพ่อกินหวาก..เลยซื้อไวน์ขวดละหลายตังค์ไปฝากพ่อ..บอกพ่อว่ามันมีประโยชน์กว่าหวาก..พ่อกินแล้วก็บอกว่า"ลูกเอ๋ย..พ่อไม่รู้หรอกว่ามันมีประโยชน์เท่าหวากหรือเปล่า..แต่ที่พ่อกินหวากเพราะมันมีน้ำตาลให้พลังงานในการทำสวน..และพ่อเมาหลับจะได้ไม่ไปไหนไม่เปลืองตังค์.ได้พักเต็มที่..เพื่อจะได้มีแรงทำสวนหาตังค์ส่งลูกเรียน..แต่พ่อก็ขอบคุณในความกตัญญูของเจ้า."..หลังจากนั้นไม่นานลูกคนนี้ก็ขายทรัพย์สมบัติทุกอย่างกลับไปรับช่วงทำสวนต่อจากพ่อ..เรื่องนี้คุ้นๆไม่ครับเจ้โจ..อิอิอิ...

ถ่ายรูปบริเวณล็อบบี้ของโรงแรมในตอนเช้าหลังจากที่เมื่อคืนมาอุดหนุนไปแล้ว..ที่ลาวจะห้ามออกจากที่พักหลังหกทุ่มไปแล้ว..ฝ่าฝืนโดนหนักเลยละครับ..ไกด์แนะนำให้หาที่นอนบริเวณนั้นตื่นเช้าค่อยกลับ..เมื่อคืนเลยมาคุยกันแถวๆนี้แหละครับ..แหะๆๆ..

ผมนะยังติดใจไวน์อยู่ตื่นเช้ามาเลยขอถ่ายรูปเอาไว้เป็นที่ระลึก..และพนักงานบริการทั้งสองคน..ไม่แน่ใจว่าเมื่อคืนให้ทิปไปหรือยัง..ถ่ายรูปเสร็จแล้วเลยจ่ายทิปไปคนละ.4000..เสียตังค์แล้วมีความสุข..มาเที่ยวลาวรู้สึกเป็นคนรวยยังไงไม่รู้..จ่ายทีเป็นพันๆ..

แหะๆๆไปได้ไม่ถึงไหนอีกแล้วครับ..คงต้องรอโอกาสต่อไป..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..และผู้ใหญ่โสที่เคารพ..ลำใย